หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2199

ในตอนนี้

หนานกงจิงเลวี่ยก็รู้ดีว่าเรื่องนี้ถ้าไม่ใช้กําปั้นแล้วก็หมดหนทางที่จะแก้ไข

กิจกรรมยืดเส้นยืดสาย

เขาพูดอย่างสบาย ๆ

“ฉันเองก็ไม่ได้ลงมือมานานแล้วเหมือนกัน

เช่นนั้นขอดูหน่อยสิว่าหลังจากที่บุกทลายของบัณฑิตพันอสรพิษความสามารถจะเพิ่มขึ้นสักเท่าไรกันแน่!”

ขณะที่พูดร่างกายของเขาก็สั่นไปทั้งตัว

จู่ ๆ ก็เกิดลูกคลื่นใต้ผิวน้ำทะเลเกิดเป็นคลื่นต่อเนื่อง

ทางฝั่งตรงข้ามที่อยู่ไกลออกไปไป๋เหมี่ยนหลังสัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัวของหนานกงจิงเลวี่ย

ความสนใจรวมกันจนถึงขีดสุด

แต่เมื่อเห็นเงาร่างของอีกฝ่ายหายวับไปจากสายตา

ไป๋เหมี่ยนหลังก็แบมือทั้งสองข้างที่บนฝ่ามือของเขามีก๊าซพิษสีเขียวเข้มจับตัวกันเป็นเส้นเหมือนกับงูเงินพันรอบนิ้วทั้งสิบของเขา

เมื่อหนานกงจิงเลวี่ยปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

ลมจากฝ่ามืออันดุดันก็ปะทะเข้ามาพลังมหาศาลก่อให้เกิดลมพัดอย่างรุนแรง

เมื่อไป๋เหมี่ยนหลังเห็นสถานการ์นี้ก็รีบกอดอกก้มหน้าลงทันที

วินาทีต่อมาเขาก็รู้สึกเหมือนร่างกายของตัวเองถูกรถไฟความเร็วสูงพุ่งชน

พลังมหาศาลทำให้ร่างของเขาพัดกระเด็นไปไกลหลายสิบฟุต

หลังจากที่ไป๋เหมี่ยนหลังเหยียบบนพื้นผิวทะเลน้ำสาดกระเซ็นเป็นทางยาว จึงค่อย ๆ ทรงตัวให้มั่นคง

ด้วยกระบวนท่าเดียวความสามารถของราชันย์แห่งทะเลตะวันออกโดดเด่นประจักษ์เป็นครั้งแรก

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ไป๋เหมี่ยนหลังเพียงแค่สะบัดแขนทั้งสองที่รู้สึกชาเล็กน้อยเบา ๆ

“ความสามารถของราชันย์แห่งทะเลตะวันออกมีแค่นี้เองงั้นเหรอ!”

ดูเหมือนพละกำลังที่เพิ่มขึ้นมาอย่างกระทันหันทำให้เขามั่นใจสุด ๆ

และเมื่อเขาพออกพอใจแล้ว

หนานกงจิงเลวี่ยก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเขาห่างออกไปสิบเมตร

ไห่ตงชิงลูบปลอบที่ไหล่ของเขามองดูแผ่นหลังของไป๋เหมี่ยนหลังด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

เมื่อครู่ตอนที่ได้ยินคำพูดมั่นใจของอีกฝ่ายเขาก็ย่อมรับฟัง

เพียงแต่ไม่ได้เกิดอารมณ์โมโหก็แค่นั้น

“อย่างนั้นเหรอ?

เห็นทีฉันคนแก่แล้วจริง ๆ สินะ!”

เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวทางด้านหลัง

ไป๋เหมี่ยนหลังก็ขี้ตกใจเหมือนกับแมวน้อยทันใดนั้นขนก็ลุกชันทั่วทั้งตัว

การเคลื่อนไหวของราชันย์แห่งทะเลตะวันออกไม่คิดเลยว่าจะน่ากลัวเพียงนี้

ช่วงว่างเพียงเมื่อครู่นี้

หากอีกฝ่ายโจมตี

ไป๋เหมี่ยนหลังรู้สึกตัวว่าไม่มีที่ว่างให้หลบซ่อน

ในตอนนี้เขาไม่สามารถอคติต่อเขาได้อีกต่อไป

เมื่อก้าวลงไปพื้นผิวทะเลโดยรอบกลายเป็นพื้นที่ราบลุ่มรัศมีกว่าสิบฟุต

ร่างกายหนานกงจิงเลวี่ยที่อยู่ตรงข้ามก็ลดลงด้วยเช่นกัน

พลังลมปราณลอยคลุ้งอยู่รอบบริเวณปลายนิ้ว

เมื่อฝ่ามือกลายเป็นกรงเล็บพลังสีดำก็หมุนวนรอบแขน

กรงเล็บเหยี่ยว!

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทั้งสองก็ประมือกันอีกครั้ง

เงาหมัดเหมือนกับสายฟ้าที่ส่งเสียงคำรามขึ้น

ด้วยท่วงท่าที่รวดเร็วและดุดันราวกับพยัคฆ์ร้ายลงจากหุบเขาพุ่งตรงไปยังหนานกงจิงเลวี่ย

ทุกการเคลื่อนไหวกระหายอยากที่จะปลิดชีพอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตามเมื่อหนานกงจิงเลวี่ยเผชิญหน้ากับหมัดแบบนี้เขาเพียงแต่ต้อนรับมันอย่างสบาย ๆ ไม่รีบร้อน

“ถ้าหากนี้คือความสามารถทั้งหมดที่นายมี

วันนี้เกรงว่านายคงจะต้องตายอยู่ที่นี่แล้ว

เอาไพ่ไม้ตายของนายออกมาเถอะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้

ไป๋เหมี่ยนหลังลืมตาทั้งสองข้าง

วินาทีต่อมาพลังรอบตัวเขาก็เพิ่มขึ้นอีกชั้น

“จัดให้ตามที่ขอ!”

เมื่อมองจากระยะไกลในเวลานี้เห็นเพียงเงาร่างงูสูงกว่าสิบโผล่โผล่ขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ