หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2233

เมื่อจั่งโหลวหันไปมองรอบตัวก็พบว่าผู้ร้ายของกำยานหลับใหลนั้นคือกลุ่มผู้เข้าแข่งขันจากประเทศญี่ปุ่น

“พวกคุณรีบหลอมยาเข้าสิครับ ผมจะกันพวกเขาเอาไว้”

อย่างที่คิด หญิงสาวทั้งสองคนปฏิเสธคำเตือนของจั่งโหลวอีกครั้ง

“นายหลอมยาสารพัดโรคเถอะ ส่วนเรื่องกำยานหลับใหลฉันคิดว่าพวกเราเหมาะสมกว่า”

พวกเธอไม่ได้สนใจท่าทีของจั่งโหลว ชื่อเลี่ยนกับหยินหวนเดินไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยสมุนไพร

หลังจากที่พวกเธอเลือกสมุนไพรสีน้ำตาลออกมาสองสามอย่างแล้ว

ในที่สุดหญิงสาวทั้งสองก็เผยให้เห็นรอยยิ้มอยู่นาน

เมื่อเทียบกับนักหลอมยาด้วยกัน การทำยาพิษถือเป็นจุดแข็งของพวกเธอ

จั่งโหลวที่อยู่ด้านหลังเมื่อเห็นท่าทางที่หนักแน่นของพวกเธอบวกกับเวลาที่มีอยู่กระชั้นชิด

เขาย่อมไม่สนใจที่จะเถียงกับพวกเธออีก

เขายกสมุนไพรขึ้นแล้วนั่งขัดสมาธิ จากนั้นเขาก็นำสมุนไพรแต่ละชนิดโยนเข้าไปในเตาหลอมยา

ขณะเดียวกันนั้นเอง

ชื่อเลี่ยนกับหยินหวนก็ได้เตรียมพร้อมแล้ว

ถึงแม้ว่าจะบอกว่าสมาคมการแพทย์จะออกแบบการแข่งขันนี้เพื่อกระตุ้นให้ผู้เล่นสู้กันเอง

แต่ไม่ได้มองถึงปัญหาเรื่องความปลอดภัย

สมุนไพรที่พวกเขาเตรียมให้ไม่ได้มีฤทธิ์เป็นพิษรุนแรงอะไร

และยังไม่ให้ผู้เข้าแข่งขันนำสมุนไพรอื่นเข้ามาในสนามแข่ง

เพียงแต่มีความลับหนึ่งคือ

ตัวชื่อเลี่ยนกับหยินหวนคือยาพิษร้ายแรง

เตาหลอมยาที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาวทั้งสองคนเริ้มมีควันสีเขียวลอยออกมา

เพียงแค่ชื่อเลี่ยนเฉือนไปที่นิ้วของตัวเอง

เลือดสีแดงสดไหลรินลงไปในเตาหลอมยา ควันที่เดิมทีเป็นสีเขียวก็หลายเป็นสีน้ำตาลเข็มในชั่วพริบตา

เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง

ไม่ว่าจะเป็นผู้เข้าแข่งขันที่รู้ตัวได้ทันหรือคนที่เริ่มสร้างยาถอนของกำยานหลับใหล

หรือผู้เข้าแข่งขันชาวญี่ปุ่นที่ได้กินยาถอนพิษไปแล้ว

ขอแค่พวกเขาอยู่ใกล้กับหญิงสาวทั้งสองพวกเขาก็จะเดือดร้อนทันที

“ให้ตายสิ ถึงกับมีคนหลอมยาพิษออกมาได้”

เขาปิดจมูกและสาปแช่งพร้อมออกไปจากสนามแข่งขันทันที

หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

ในเวลานี้บัณฑิตหน้าขาวยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยอยู่ที่เดิม และทำการปกป้องลูกน้องสองคนที่กำลังหลอมยาสารพัดโรค

ส่วนเรื่องกำยานหลับใหลเขาไม่ได้สนใจเลยสักนิด

และแม้แต่ลูกน้องของเขาเองก็ไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่นิดเดียว

เตาหลอมยาถูกเปิดออกทันที

หลังจากนั้นก็มีควันสีขาวพวยพุ่งออกมาและกระจายไปทั่วทั้งสนามแข่งขันทันที

ควันอันเข้มขันสีขาวนี้ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นพิษ

แต่กลับทำให้ผู้คนพากันสำลัก

หลังจากนั้นควันสีขาวก็กระจายไปไกลขึ้นเรื่องๆ เสียงไอจากรอบด้านดังขึ้นไม่หยุด

“ให้ตายสิ ใครมันช่างไร้จรรยาบรรณ”

“มารดามันเถอะ สำลักจะแย่แล้ว”

จากนั้นก็เกิดกลโกงต่างๆ ขึ้นไม่หยุด

ผู้แข่งแข่นที่เดิมอยากจะอยู่เงียบๆ เพียงพริบตาพวกเขาก็ร้อนใจขึ้นมาทันที

“บ้าเอ๊ย จะตายก็ต้องตายด้วยกัน”

หลังจากที่มีคนคิดที่จะตายด้วยกัน

ก็มีคนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่คิดจะยอมแพ้เรื่องการหลอมยา

คนที่อายุน้อยและแข็งแรง

ก็สามารถอดทนได้กับการล่วงล้ำนี้ได้

ทุกคนอย่าได้หวังว่าจะผ่านไปได้ง่ายๆ