หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2235

และในเวลานี้หลินมั่วเองก็รู้ดี

หลังจากที่เขาเผายาสีน้ำตาลทั้งหมดทิ้ง

ผู้เข้าแข่งขันชาวญี่ปุ่นรอบตัวเขาก็มีสีหน้าร้อนอกร้อนใจ

ไม่ใช่ว่าพวกเขากลัววิธีการของหลินมั่ว

แต่พวกเขาค่อยๆ พบว่าพลังวิญญาณที่อยู่ภายในตัวของพวกเขาไม่พอที่จะทานไว้อีกต่อไป

จากนั้นพวกเขาก็มองไปรอบๆ อีกครั้ง ในบรรดาผู้เข้าแข่งขันเกือบร้อยคนผู้เข้าแข่งขันชาวจีนยังคงครองความได้เปรียบในเรื่องของจำนวน

พวกเขาขบกรามไปมาและคิดที่จะสู้อย่างเต็มที่ต่อไป

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีสติสัมปชัญญะของพวกเขาก็เข้าสู่ความคลุมเครือ

จากนั้นสายตาของผู้เข้าแข่งขันประเทศญี่ปุ่นที่ยังคิดต่อต้านก็เริ่มพร่าเลือน

ท่ามกลางการจ้องมองของทุกคน คนเหล่านั้นอดที่จะยิ้มออกมาอย่างโง่งมไม่ได้ มือของพวกเขาปัดป่ายไปมาพร้อมมีน้ำลายไหลไม่หยุด

และมือทั้งสองข้างยังพุ่งไปยังเสื้อผ้าของตัวเอง

เมื่อพวกเขาถอดเสื้อคลุมตัวนอดออก และเมื่อทั้งสองคนเข้าใกล้กันแล้ว

เหล่าผู้ชมก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“บ้าชะมัด พวกคนประเทศญี่ปุ่นเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ”

“คิดไม่ถึงเลยว่าผู้เข้าแข่งขันชาวญี่ปุ่นจะเก่งมาก โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ พวกเขากอดกันแล้ว”

“นี่ นี่ นี่มันบาดตาเกินไปแล้วล่ะ！”

เหล่าผู้อาวุโสจากประเทศญี่ปุ่นที่กำลังชมการแข่งขันนั้นเมื่อเห็นเช่นนี้สีหน้าของพวกเขาก็มืดครึ้ม

จากนั้นพวกเขาก็รีบออกคำสั่งกับผู้เข้าแข่งขันประเทศของตัวเองให้ไปลากคนที่ทำตัวน่าอายพวกนั้นออกมา

และทั้งหมดนี้หลักๆ แล้วก็เป็นเพราะว่าหลินมั่วโยนเม็ดยาพวกนั้นลงไปในเตาหลอมยา

ยาเม็ดมโนภาพ！

ยาชนิดนี้เป็นยาที่หลินมั่วปรับปรุงจากวิชาหลับใหลของประเทศญี่ปุ่น เป็นวิธีหนามยอกเอาหนามบ่งพอดี

หลังจากที่ผู้เข้าแข่งขันที่เปลือยท่อนบนถูกพาออกไปแล้ว

ทั่วทั้งสนามแข่งขันก็เหลือทีมของผู้เข้าแข่งขันไม่ถึงยี่สิบทีม

ส่วนคนเหล่านี้โดยรวมแล้วล้วนเป็นยอดฝีมือที่มีดีทั้งวิชาแพทย์และวิชาต่อสู้

นอกเสียจากจะเป็นวิชาการหลอมพิษระดับสูง ตัวอย่างเช่นพิษห้าสีที่มีฤทธิ์กัดเซาะที่รุนแรงของบัณฑิตหน้าขาว

ไม่อย่างนั้นจากสถานการณ์ปัจจุบันวิธีการปกติคงใช้การไม่ได้ไปแล้ว

ทีมผู้เข้าแข่งขันสิบทีมที่เหลือเองก็ย่อมเข้าใจหลักการนี้ดี

หลังจากที่ร่วมมือกันจัดการคู่แข่งส่วนใหญ่แล้ว

ชื่อเลี่ยนกับหยินหวนอดไม่ได้ที่จะทำหน้าตกใจกับการกระทำนี้

“เจ้าคนบ้าสมุนไพร หลานนายคนนี้เองก็ไม่เลวเลย

วิชาหลอมยากลางอากาศ ไม่ได้เห็นคนมีพรสวรรค์แบบนี้มานานแล้วนะ”

เนี่ยคงหมิงลูบเครายาวพร้อมพูดบ่นออกมา

วิชาหลอมยาระดับนี้ความยากไม่น้อยไปกว่าวิชาหนึ่งใจสองเตาของสตรีศักดิ์สิทธิ์ตุนหวงเลย อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ

เพียงแต่กู่อู๋ซิวกลัวส่ายหน้าอย่างไม่พอใจ

“เจ้าหนุ่มนี่ ก็ได้เท่านี้

ปกติไม่ยอมตั้งใจฝึกหลอมยา ใจเอาแต่สนใจการฝึกวิชาต่อสู้”

“ถ้าหากว่าเสี่ยวโหลวตั้งใจฝึกวิชาแพทย์ก็คงไม่ใช่มีวิชาหลอมยาด้วยมือข้างเดียวแค่นี้”

เนี่ยคงหมิงกับเก็มเมโกะเองก็นึกไม่ถึง

ประมุขแห่งหุบเขาไป่เฉ่าอายุมากขนาดนี้แล้วแต่ยังสามารถคุยโวได้ขนาดนี้

อืม...

หลังจากที่กลอกตาอย่างไร้อารมณ์แล้ว ผู้อาวุโสทั้งสองก็ไม่คิดพูดคุยกับคนคนนี้อีก เหนื่อยชะมัด