หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 227

ลูกสมุนสองสามคนโมโหแล้วลุกขึ้นยืนราวกับว่าพวกเขากำลังจะไป

หวงเหลียงรีบพูด "พี่เฉียง พี่น้องทุกคน ทำไมต้องโมโหด้วยเล่า!"

“มาๆนั่งลงๆ ให้เกียรติผมหน่อย”

“ปั้นซย่า พี่นี่ก็จริงๆเลยนะ ทำไมช่างไม่รู้ความเอาซะเลย”

“พี่เป็นเจ้าภาพ พี่เฉียงเป็นแขกผู้มีเกียรติในคืนนี้ พี่ต้องนั่งข้างพี่เฉียงสิ!”

"มา รีบมาเร็ว มานั่งกับพี่เฉียงตรงนี้"

หลี่เฉียงนั่นตบเก้าอี้ข้างๆ เขาอย่างได้ใจ เขายีฟันสีเหลืองมองสวี่ปั้นเสวี่ย หน้าของเขาลามกสุดเกินจะบรรยาย

คนข้างๆ เขายิ่งเหมือนลิงที่มองสวี่ปั้นซย่าอย่างใจจดใจจ่อ พอเห็นท่าทางที่อดใจแทบไม่ไหวจนอยากจะดึงสวี่ปั้นซย่ามานั่งข้างๆ พวกเขา

สวี่ปั้นซย่าก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่พักหนึ่ง เธอจะไปนั่งข้างคนแบบนี้ได้อย่างไร

หลินมั่วดึงสวี่ปั้นซย่ามาไว้ข้างหลังเขาและชำเลืองมองหวงเหลียง "หวงเหลียง นี่คือเพื่อนของนายเหรอ"

“ในเมื่อเป็นเพื่อนของนาย งั้นนายก็ควรจะไปนั่งดูแลข้างๆหรือเปล่า”

“ยังไงซะปั้นซย่าก็เป็นผู้หญิงและเธอก็ดื่มไม่เป็น นั่งตรงนั้น จะไม่รบกวนพวกพี่ๆเขาคุยกันเหรอ” หวงเหลียง

โมโหทันที เขาตบโต๊ะแล้วพูดว่า"โถ่เอ้ย หลินมั่ว ใครให้นายพูดเหรอ"

“เรื่องที่ต้องจัดการในคืนนี้เป็นเรื่องของตระกูลสวี่ ปั้นซย่าเป็นประธานกรรมการบริษัท มันสมเหตุสมผลไหมที่เธอจะไม่ไปดูแลแขกด้วยตัวเอง”

“เอ็งพูดแบบนี้หมายความว่าไง ดูถูกเพื่อนข้าหรือว่าดูถูกข้า”

ชายที่อยู่ข้างๆ หลี่เฉียงก็โมโหเช่นกัน เขาชักมีดพกออกมาแล้วแทงมันลงบนโต๊ะ

คนในห้องตกใจกันหมด สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยยิ่งหน้าซีด

เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคน ชายผู้นั้นก็ดูภูมิใจแล้วสบถ "ให้ตายสิ แกก็ไม่รู้จักจะไปถาม"

“ในเมืองก่วงหยางนี้ ไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติพี่เฉียง!”

“แกเป็นใครถึงกล้าพูดกับพี่เฉียงของข้าแบบนี้!”

“ทำไมล่ะ แกคิดว่าพี่เขาไร้น้ำยาแล้วเหรอ”

ชายสองสามคนที่อยู่ข้างๆก็ส่งเสียงเชียร์เสียงดัง ทุกคนเหล่มองหลินมั่วอย่างมีชัย ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

สวี่เจี้ยนกงรีบไกล่เกลี่ย "พี่เฉียง พี่อย่าโกรธเลย"

"เด็กโง่ไม่รู้เรื่อง ฉันจะให้เขาขอโทษคุณ!"

“มัวยื่นอึ้งอะไรอยู่เล่าหลินมั่ว”

“พอพี่เฉียงอารมณ์ดี เขาก็จะไว้ชีวิตแก!”

“ไม่อย่างนั้น วันนี้ตูจะไม่ให้คนหน้าด้านอย่างเอ็งได้กลับออกไปแน่ ถ้าเอ็งออกไปได้ตูยอมกราบเลย!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว คนกลุ่มนี้นี่ใช้อาศัยประโยชน์จากจุดอ่อนจริงๆเลยนะ!

ขณะที่เขากำลังจะพูด สวี่ปั้นซย่ากลับรีบพูด " พี่เฉียง เมื่อกี้เราผิดไปแล้ว"

“เอางี้ไหม ฉันขอโทษคุณแทนเขาด้วย คุณอย่าไปต่อปากต่อคำกับเขาเลย”

“ทุกคนมาเพื่อคุยธุระกัน ทำไมต้องมาสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ นี้ด้วยล่ะ”

หลินมั่วถอนหายใจอย่างจำใจ เพื่อบริษัทแล้ว สวี่ปั้นซย่าแบกรับแรงกดดันที่มากเกินไปจริงๆ

หลี่เฉียงนั่นก็หัวเราะทันที "ในเมื่อน้องสาวออกปากขอ งั้นพี่ก็จะไว้ชีวิตเขา!"

“น้องสาว มานั่งกับพี่เฉียงตรงนี้มา”

“ในคืนนี้ตราบใดที่หนูปรนนิบัติต่อพี่เป็นอย่างดี พี่รับประกันว่าสถานที่ก่อสร้างของหนูจะเสร็จสมบูรณ์อย่างราบรื่นและก็ไม่มีใครกล้ามาสร้างปัญหา!”

สวี่ปั้นซย่าหน้าแดง เธอไม่อยากไปตรงนั้นจริงๆ

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เธอไม่ไปได้เหรอ?