หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 23

สวนวั่งเจียง

วิลล่าของหลินมั่ว

หลินมั่วมองไปที่หลินซีที่นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรัก

อาการบาดเจ็บของหลินซีหายแล้ว แต่การรักษาอาการป่วยของเธอ ยังขาดดอกบัวหิมะพันปี

หลินมั่วทำได้เพียงปล่อยให้เธอตกอยู่ในอาการโคม่าชั่วคราว รักษาอาการของเธอให้คงอยู่ในสภาพนี้ต่อไป รอจนหายาได้แล้ว ค่อยหาทางรักษาให้เธอฟื้นกลับมาอีกครั้ง

เฉินเซิ่งหยวนยืนอยู่ตรงหน้าหลินมั่วด้วยความเคารพ หนานป้าเทียนส่งเขามาช่วยหลินมั่วโดยเฉพาะ

“คุณหลิน สอบถามมาแล้ว” เฉินเซิ่งหยวนพูดอย่างเคร่งขรึม “ ตระกูลสวีได้เชิญเถ้าแก่ในอุตสาหกรรมการแพทย์ในเมืองมาที่ตระกูลสวี่เพื่อประมูลสวี่…คุณสวี่…”

แสงเย็นวาบในดวงตาของหลินมั่ว และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ คนไปเยอะไหม”

เฉินเซิ่งหยวน “ มีเถ้าแก่แปดคน ในอุตสาหกรรมการแพทย์นับว่ามีศักยภาพอยู่บ้าง แต่ว่า ขอแค่คุณหลินพูดมาคำเดียว ผมสามารถทำให้พวกมันก้าวออกจากประตูบ้านไม่ได้”

“ ไม่ต้อง!” หลินมั่วโบกมือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ในเมื่อคนพวกนี้ปราถนาอยากได้เมียของฉัน จะปล่อยพวกมันไปง่ายๆ ได้ยังไง?”

“ คุณหลิน คุณคิดจะทำยังไง สั่งมาได้เลยครับ!” เฉินเซิ่งหยวนพูดทันที “ หรือว่า ให้ผมส่งคนจับพวกมันถ่วงไปในทะเลสาบก่วงหยาง?”

“ อย่างนั้นก็ง่ายเกินไปสำหรับพวกมัน!” หลินมั่วพูดเสียงเบาๆ ว่า “ ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงคนครึ่ง ก่อนเจ็ดโมงเย็น ฉันต้องการให้พวกมันล้มละลาย สามารถทำให้ฉันได้ไหม”

“ นี่…” เฉินเซิ่งหยวนตกตะลึง ความยากระดับนี้ก็ไม่ใช่ง่ายๆ

“นอกเหนือจากยาเสี่ยวกุยหยวนแล้ว ยังมียาต้ากุยหยวน ประสิทธิภาพมากกว่ายาเสี่ยวกุยหยวนถึง10เท่า!” หลินมั่วพูดอย่างเย็นชาว่า “ ถ้าหากใบสั่งยานี้ฉันให้นาย…”

ใบสั่งยาเสี่ยวกุยหยวนมีมูลค่าเฉียดสองพันล้าน ใบสั่งยาต้ากุยหยวนนี้ มูลค่าย่อมเกินหมื่นล้านอย่างแน่นอน!

เฉินเซิ่งหยวนลุกขึ้นยืนตัวตรงทันทีและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ คุณหลิน คุณวางใจ ก่อนห้าโมงเย็น ถ้าหากพวกมันไม่ล้มละลาย ผมจะเอาหัวผมมาให้คุณ!”

“ไม่ต้องห้าโมงเย็น!” หลินมั่วโบกมือ “บอกว่าเจ็ดโมง ก็เจ็ดโมง ฉันต้องการให้พวกมันรู้ว่า เพราะพวกมันมีส่วนกับเรื่องนี้ถึงได้ล้มละลาย!”

เฉินเซิ่งหยวน “ วางใจได้ครับ ผมจะทำให้เรียบร้อย”

หกโมงครึ่งตอนเย็น ครอบครัวของสวีปั้นซย่าก็มาถึงคฤหาส์นของตระกูลสวี่

สวี่ฉังหย่วนไปยื่นคำขาดกับพวกเขาด้วยตัวเอง ว่าถ้าหากคืนนี้ไม่มา ก็จะแจ้งตำรวจจับพวกเขา

ก่อนเข้าประตู ฟังฮุ่ยกำชับอีกครั้ง “ เดี๋ยวพอเจอคุณท่าน พูดกับท่านให้ชัดเจนไปเลยว่าเรื่องนี้หลินมั่วเป็นคนทำ ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ถ้าจะหาก็ให้ไปหาหลินมั่ว!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าอย่างจริงจัง สวี่ปั้นซย่าต้องการจะพูดบ้างแต่ฟังฮุ่ยพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ ลูกหุบปากไปเลย ถ้าลูกยังจะพูดอีก แม่กับพ่อจะตายให้ดู!”

สวี่ปั้นซย่าทำอะไรไม่ถูก น้ำตาคลอเบ้า

เมื่อเข้าไปข้างในสวี่หย่งฉิ้งก็กำลังรอครอบครัวสวี่ทุกคนอยู่

“คุณพ่อ…” สวี่เจี้ยนกงรีบเข้าไปทักทาย “ คุณพ่อฟังผมพูดนะครับ เรื่องนี้ทั้งหมดเป็นเพราะ…”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก!” สวี่หย่งฉิ้งโบกมือ “ ยังไงพวกเราก็คนในครอบครัวเดียวกัน ฉันไม่กำจัดพวกแกทั้งหมดให้สิ้นซากหรอกน่า!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยดีใจมาก “ขอบคุณครับคุณพ่อ ขอบคุณค่ะคุณพ่อ!”

“แต่ว่า ในเมื่อทุกคนเป็นคนครอบครัวเดียวกัน งั้นก็ต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ของครอบครัวด้วย!” สวี่หย่งฉิ้งเหลือบมองสวี่ปั้นซย่า “ปั้นซย่า งานเลี้ยงคืนนี้จะมีเถ้าแก่ใหญ่มาเจรจาร่วมมือกับพวกเรา คืนนี้ แกต้องต้อนรับพวกเขาให้ดีๆ นะ!”

“ อ่า?” สวี่เจี้ยนกงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก “คุณพ่อ คุณ…พ่อ…นี่มันหมายความว่ายังไง”

“แกว่าหมายความว่ายังไงล่ะ” สวี่หย่งฉิ้งจ้องเขม็งและพูด

“คุณพ่อคะ เธอ…เธอเป็นหลานสาวของคุณพ่อนะคะ…” ฟังฮุ่ยรีบพูดอย่างร้อนรน

สวี่หย่งฉิ้ง “ เธอเป็นหลานสาวของฉัน ก็ยิ่งต้องทำเพื่อวงศ์ตระกูลสิ! วงศ์ตระกูลเราเลี้ยงพวกแกมาตั้งหลายปีขนาดนี้ หรือว่าไม่สมควรทำคุณงามความดีอะไรเพื่อวงศ์ตระกูลบ้าง”

ฟังฮุ่ย “ แต่ว่า คุณพ่อคะ…คุณพ่อคะนี่มัน…”

“ไอ้อ้วน คืนนี้คุณสวี่ไม่แน่ว่าจะไปกับแกหรอก”

“ฮึ งั้นพวกเราก็มาดูความสามารถกัน! ใครเสนอราคาสูงสุดได้ไป!”

คนทั้งแปดตะโกนเสียงดัง ราวกับสวี่ปั้นซย่าเป็นสิ่งของ

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากและกัดฟันพูดว่า “ ฉันตายก็จะไม่ยอมให้พวกมันแตะต้องฉัน!”

“ฮึ งั้นเธอก็ลองดู!” สวี่ฉังหย่วนเยาะเย้ย “ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง ฉันรับประกันเลย พ่อแม่ของเธอและยังมีน้องสาวของเธอ จะต้องตายเสียดีกว่ามีชีวิตอยู่แน่!”

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกสูญเสียความมั่นใจ พ่อแม่และญาติเป็นจุดอ่อนของเธอ หรือครั้งนี้เธอจะต้องโดนคนล่วงละเมิดจริงๆ?

สวี่ตงเสวี่ยตัวสั่นด้วยความกลัว พูดเสียงกระซิบ “พี่ ถ้าไง…ถ้าไงพี่ก็ยอมรับชะตาเถอะ พี่ต้องทำเพื่อโครงการมากมายที่วงศ์ตระกูลจะได้ จากนั้น พวกเรา…ครอบครัวของพวกเราก็จะได้อาศัยบารมีได้!”

“แกพูดอะไร!” ฟังฮุ่ยตำหนิอย่างโกรธจัด “เขาเป็นพี่สาวของแกนะ แก…ทำไมแกถึงได้พูดแบบนี้?”

สวี่ตงเสวี่ยหน้าซีด “ หนูก็ไม่อยากพูดค่ะ แต่…แต่จะทำยังไงได้?”

ฟังฮุ่ยก็น้ำตาไหลทั่วหน้า “หลินมั่ว แกมันเลว แม้แต่เมียของตัวเองยังปกป้องไม่ได้ เป็นผู้ชายประสาอะไร!”

“ในเวลานี้ก็ไม่ต้องเอ่ยถึงไอ้ขี้ขลาดตาขาวนี่อีก!” สวี่เจี้ยนกงกัดฟัน “มันก็เป็นแค่เต่าหดหัว รับรองว่ามันคงหนีไปซ่อนที่ไหนแล้ว จะมาปรากฎตัวตรงนี้ได้ยังไง?”

“พวกแกพิรี้พิไรกันเสร็จหรือยัง?” สวี่ฉังหย่วนตะโกนใส่อย่างเย็นชา “แขกมากันครบแล้ว ยังไม่รีบเข้าไปกันอีก?”

“สวี่ปั้นซย่า อย่าบอกว่าฉันไม่ได้เตือนแกนะ ถ้าแกกล้าพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว ครอบครัวแกทั้งหมดตรงไปเข้าคุกได้เลย!”

สวี่ปั้นซย่ากำหมัด ดวงตาทั้งคู่เย็นชา ตัดสินใจที่จะเอาหัวชนให้ตายตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไป

ในขณะนั้นเองมีเสียงราบเรียบดังมาจากหน้าประตู “แขกมากันหมดแล้ว? งั้นต้องรีบเข้าไปเร็วๆ ไม่อย่างนั้นจะดูโชว์ดีๆ ไม่ทัน!”

หลินมั่วมาช้าๆ ทันเวลาอย่างหวุดหวิด