หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 22

เรื่องเมื่อวาน หลินมั่วให้หนานป้าเทียนแถลงข่าวให้ภายนอกรู้ ว่าหลินมั่วใช้ยาชนิดหนึ่งรักษาลูกสาวของเขาเพื่อไม่ให้ทักษะการแพทย์ของตัวเองถูกเปิดเผย

สวี่หย่งฉิ้งและคนอื่นๆ กับสวี่ตงเสวี่ยก็เช่นเดียวกัน พอรู้ข่าวนี้ ก็นึกถึงยาที่บริษัทพัฒนาขึ้นทันที

ยานั่นวิจัยขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว แต่เพราะไม่ผ่านการตรวจสอบ การวิจัยจึงไม่ได้ดำเนินต่อ

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ ยาตัวนี้รักษาลูกสาวของหนานป้าเทียนจนหายดี!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เกียรติยศทั้งหมดจากเรื่องบนชั้นเก้าเมื่อคืน ควรเป็นของตระกูลสวี่ แต่

สุดท้าย ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็โดนพวกของหลินมั่วเอาไปหมด

เมื่อตระกูลสวี่รู้เรื่องทั้งหมด ก็โมโหแทบจะระเบิด สวี่หย่งฉิ้งตัดสินใจทันทีว่าจะให้ครอบครัวของหลินมั่วชดใช้ด้วยราคาที่แสนแพง!

หลังจากรับสายของสวี่หย่งฉิ้งแล้ว สวี่เจี้ยนกงก็กลัวจนตัวสั่นเทา

“หลินมั่ว แก…แกนี่มันเก่งจริงๆ แกดูปัญหาที่แกก่อซิ!” เบ้าตาของฟังฮุ่ยเปลี่ยนเป็นสีแดง “แกอยากตาย แกก็ไปตายคนเดียวสิ ทำไมต้องลากพวกเราไปด้วย?”

“หลินมั่ว แกต้องทำร้ายจนพวกเราตายกันหมดถึงจะพอใจใช่ไหม” สวี่ตงเสวี่ยพูดอย่างแค้นเคือง

สวี่ปั้นซย่ายืนอยู่ข้างหลินมั่ว เธอก็แสดงความหดหู่ใจออกมาเช่นกัน

ในฐานะที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท เธอย่อมรู้ดีถึงความจริงจังของเรื่องนี้ ทันทีที่เกิดปัญหาใหญ่ หลินมั่วจะต้องติดคุกอย่างแน่นอน!

“หลินมั่ว ครั้งนี้ คุณหุนหันพลันแล่นเกินไปจริงๆ!” สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจเบาๆ

“นี่ไม่ใช่หุนหันพลันแล่น นี่ต้องเรียกว่าโง่สิ้นดีถึงทำเรื่องแบบนี้ได้!” สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะ “หลินมั่ว ไหนบอกมาซิ แกจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ยังไง”

“ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย “ พวกคุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ผมจะแก้ไขปัญหาเอง!”

ฟังฮุ่ย “แกจะแก้ไขปัญหา? จะใช้แค่ปากแก้ไขปัญหาหรือไง”

“ ...หลินมั่ว เรื่องที่แกหยิ่งยะโสก็ช่างเถอะ แต่ทำไมยังไปหัดคุยโม้โอ้อวดมาอีก? แกเคลียร์กับหนานป้าเทียนแล้ว แกคิดว่าเขาจะช่วยแกอีกงั้นเหรอ”

“ตระกูลสวี่จะขึ้นศาลไปฟ้องแก เรื่องแบบนี้ถ้ากลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมา

ครอบครัวเราทุกคนก็จะประสบแต่ความหายนะ!”

“ครอบครัวพวกเราทำบาปทำกรรมอะไรนะ ทำไมถึงมีเศษสวะอย่างแกได้ ความสามารถอะไรก็ไม่มี

ดีสร้างแต่ปัญหา โอ้สวรรค์ จะทำยังไงต่อล่ะทีนี้...”

ฟังฮุ่ยร้องไห้คร่ำครวญเหมือนมนุษย์ป้า

“พอได้แล้ว!” สวี่เจี้ยนกงตะโกนอย่างโกรธเคือง “หาทางแก้ปัญหาก่อน!”

“ยังจะแก้ไขอะไรได้อีก” ฟังฮุ่ยพูดอย่างโมโห “คุณก็รู้จักพ่อของคุณดีไม่ใช่หรือไง”

“ฉัน…” สวี่เจี้ยนกงพูดไม่ออกทันที สวี่หย่งฉิ้งไม่เคยนึกถึงเรื่องเลือดเนื้อเชื้อไขอะไรอยู่แล้ว

“เรื่องนี้ ความจริงก็ไม่ใช่ไม่มีวิธี…” จู่ๆ สวี่ตงเสวี่ยก็พูดขึ้นมา

“วิธีอะไร” ฟังฮุยถามอย่างกังวล

สวี่ตงเสวี่ยมองไปที่หลินมั่ว แล้วพูดอย่างเชื่องช้าว่า “เรื่องนี้หลินมั่วเป็นคนก่อขึ้นทั้งหมด ถ้าหากหลินมั่วเต็มใจที่จะยอมรับผิดเรื่องทุกอย่าง งั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับครอบครัวของพวกเรา”

“เสวี่ยเอ๋อร์ เธอพูดอะไรน่ะ!” สวี่ปั้นซย่าร้อนรน

“แม่ว่าน้องพูดถูก!” ฟังฮุ่ยตาเป็นประกาย “ใช่แล้ว เรื่องนี้มันคนเดียวที่เป็นคนทำทั้งหมด เกี่ยวอะไรกับครอบครัวเรา? หลินมั่ว แกไปมอบตัวซะเถอะ รับเรื่องทั้งหมดไว้คนเดียว!”

“แม่คะ!” สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างร้อนใจ “ทำไมแม่ทำอย่างนี้คะ”

เบ้าตาของสวี่ปั้นซย่าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีทันใด ไม่รู้จะรับมืออย่างไร

ตระกูลสวี่ที่เฉิงเป่ย

สวี่ฉังหย่วนลูกพี่ลูกน้องของสวี่ปั้นซย่า กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “คุณปู่ คราวนี้ก็มั่นใจได้แล้ว จับจุดอ่อนมันได้ ก็ไม่ต้องกลัวว่าสวี่ปั้นซย่าจะไม่เชื่อฟัง ถ้าเธอไม่ยอมทำตัวว่าง่ายแล้วช่วยพวกเรา จับพวกมันส่งเข้าคุกให้หมด!”

“ นังแพศยาสวี่ปั้นซย่านังแพศยาคนนี้ ภายนอกดันดูดี แต่กลับไม่ยอมทำงานเพื่อวงศ์ตระกูล แสร้งทำเป็นถือตัวจนทำให้ธุรกิจของวงศ์ตระกูลของเราต้องเสียหายไปตั้งเท่าไร!”

“นั่นน่ะซิ! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ป่านนี้ทรัพย์สินของวงศ์ตระกูลของเราก็คงเพิ่มขึ้นตั้งสองเท่าแล้ว”

“คราวนี้มาดูกันว่า จะยอมว่าง่ายแต่โดยดีไหม”

“ฮึๆ สองวันก่อนประธานจ้าวจากเจียงเฉิงยังติดต่อผมมา บอกว่าขอแค่สวี่ปั้นซย่ายอมไปท่องเที่ยวเป็นเพื่อนเขาครึ่งเดือน เขาก็จะให้โครงการสามสิบล้านแก่พวกเรา”

“แค่สามสิบล้านเอง ประธานฟังจากเมืองเป่ยเหลียน มีโครงการตั้งห้าสิบล้านแน่ะ!”

“ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องรีบร้อน มาทีละคนมาทีละคน จัดกำหนดการของเธอให้เต็ม!”

ทุกคนในตระกูลสวี่ตะโกนเสียงดังลั่นอย่างตื่นเต้น

คุณท่านสวี่หย่งฉิ้งมีรอยยิ้มบนใบหน้า เขาเคาะโต๊ะเบาๆ “ โครงการต่างเมืองพวกนั้นเอาไว้ก่อน ไม่ต้องรีบ รวบโครงการในเมืองก่วงหยางให้หมดก่อนค่อยว่ากัน

“เจี้ยนผิง ติดต่อเถ้าแก่ใหญ่พวกนั้นไป ให้มางานเลี้ยงที่บ้านคืนนี้ ฉังหย่วน ไปที่บ้านของสวี่ปั้นซย่า บอกเธอว่าคืนนี้ให้เธอแต่งตัวสวยๆ มากินข้าวเป็นเพื่อนกับพวกเถ้าแก่ใหญ่เหล่านั้นด้วย!”

สวี่เจี้ยนผิงสงสัยเล็กน้อย “คุณพ่อ ติดต่อเถ้าแก่ใหญ่พวกนั้น? ไม่ใช่ต้องมาทีละคนเหรอครับ”

สวี่หย่งฉิ้งจ้องเขาตาเขม็ง “แกจะไปรู้อะไร? ยังไงสวี่ปั้นซย่าก็ยังอยู่ในวัยที่เหมือนดอกเบญจมาสบริสุทธิ์ นี่ถือเป็นช่วงที่มูลค่าสูงสุด ให้บรรดาเถ้าแก่ใหญ่พวกนั้นมาประมูลที่งาน ตระกูลเราถึงจะได้ผลประโยชน์สูงที่สุดไงล่ะ!”

สวี่เจี้ยนผิงตาเป็นประกายและพูดอย่างมีความสุขว่า “คุณพ่อนี่ มองการณ์ไกลอย่างที่สุด ดีล่ะ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ ฮ่าๆ คืนนี้ผมจะขายนังแพศยาให้ได้ราคาดีแน่นอน!”