หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 234

คนในครอบครัวของหลินมั่วไปแล้ว พนักงานในร้านก็เคลื่อนย้ายเบียร์เข้ามาแล้ว

นี่คือส่งเบียร์ทั้งสต๊อกมาให้แล้วจริงๆ วางไว้ในห้องๆ เดียวยังไม่พอ

พวกของหลี่เฉียงแทบจะร้องไห้แล้ว

ดูจากรูปการณ์แล้ว พวกเขาแต่ละคนคงต้องดื่มไม่ต่ำกว่าหลายสิบขวด หรืออาจจะถึงร้อยขวดก็เป็นได้

ต่อให้คอแข็งมากแค่ไหนก็คงดื่มมากมายขนาดนี้ไม่ไหว

เหลาหู่ถือเบียร์ขึ้นมาขวดหนึ่ง “เพื่อนทุกท่าน หากมีวาสนาต่อกัน ห่างกันพันลี้ยังพานพบ ฉันสาธิตให้ดูก่อนนะ ต่อไป ก็ถึงคราวพวกแกโชว์ฝีมือแล้ว ！”

เหลาหู่พูดจบ ก็ดื่มเบียร์ไปรวดเดียวหมดขวด

“หวังว่าทุกคนจะดื่มกันอย่างสบายใจ อย่างมีความสุข เจ้านายของฉันเป็นคนเลี้ยง ฉันก็หวังว่าทุกคนจะไม่ปล่อยให้ต้องเสียของ”

“จะต้องดื่มเบียร์ในนี้ให้หมดเกลี้ยงทุกขวด ถ้าดื่มไม่หมด ก็ใช้ศีรษะของตัวเองทุบขวดเบียร์ให้แตก”

“เอาล่ะ พวกแกเริ่มกันได้แล้ว！”

เหลาหู่พูดจบก็เลื่อนเก้าอี้มาตัวหนึ่ง แล้วนั่งมองดูอยู่ข้างๆ อย่างยิ้มกริ่ม

ผู้คนด้านล่างได้แต่มองหน้ากันไปมา เบียร์เยอะขนาดนี้ ใครจะไปดื่มหมดกันล่ะ

เห็นไม่มีใครเริ่มลงมือ เหลาหู่ก็โมโห

“ทำไมถึงไม่ดื่มล่ะ... ไม่ไว้หน้ากันหรือไง”

“ได้... ไม่ดื่ม งั้นก็ทุบ！”

เหลาหู่พูดพลางหยิบขวดเบียร์ติดมือขึ้นมาขวดหนึ่ง

คนเหล่านี้เกือบร้องไห้แล้ว รีบวิ่งไปหยิบเบียร์มาเปิดดื่มกัน

“นี่ถึงค่อยเข้าท่าหน่อย！”

“จริงสิ เจ้านายของฉันก็ไม่ใช่คนขี้เหนียว... พนักงาน เสิร์ฟถั่วลิสงให้พวกเขาคนละสามจาน จัดเตรียมให้ฉันสวยๆ หน่อย เข้าใจไหม”

เหลาหู่พูดพร้อมยิ้มกริ่ม

ไม่นาน จานถั่วลิสงมากมายถูกนำมาเสิร์ฟสำหรับทุกคน

คนกว่า 70-80 คน นั่งห้อง VIPทั้งสามห้องติดๆกันจนเต็ม เริ่มแข่งกันดื่มเบียร์

ครั้งนี้คือดื่มแล้วอ้วก อ้วกแล้วดื่มต่อ แต่ถึงอย่างไรก็ห้ามหยุด

ให้เงินก็ดีแล้ว ยังต้องให้สวี่ปั้นซย่าดื่มเหล้าเป็นเพื่อนพวกเขาอีก

แถมนั่นเป็นเพียงพวกกลุ่มนักเลงหัวไม้กระจอกๆ เท่านั้น นับว่าสบประมาทสวี่ปั้นซย่าอย่างที่สุด！

พอเหลาหู่มา คนเหล่านี้ต่างก็คุกเข่าลงกับพื้นร้องขอความเมตตา

หากรู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก จะไปตามหวงเหลียงทำไมกัน เหลาหู่พูดแค่ประโยคเดียวก็จัดการเรื่องราวได้หมดแล้ว ทำไมจะต้องยุ่งยากขนาดนี้ด้วย

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “โธ่ รู้งี้ ให้เหลาหู่ไปจัดการก็จบแล้ว！”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดทันทีว่า “ตอนนั้นหลินมั่วก็บอกแล้วว่าให้เหลาหู่ไป พวกคุณจะให้หวงเหลียงไปให้ได้”

สวี่เจี้ยนกง “ใครจะไปนึกว่าหวงเหลียงจะไร้ความสามารถขนาดนี้ล่ะ ！”

สวี่ตงเสวี่ยไม่พอใจทันที “พวกคุณพูดกันแบบนี้หมายความว่าไง ที่หวงเหลียงทำไปทั้งหมดก็เพื่อครอบครอบครัวของเราไม่ใช่เหรอ”

“อีกอย่าง หลินมั่ว เรื่องนี้คุณเป็นคนก่อขึ้นมาไม่ใช่เหรอ ถ้าหากไม่ใช่เพราะคุณไปล่วงเกินโจวเจ๋อนั่น เขาจะให้พวกนักเลงเหล่านี้มาก่อเรื่องที่ไซต์งานของเราเหรอ”

“สามสี่วันนี้ที่ไซต์งานต้องหยุดงาน เสียหายมากแค่ไหน คุณรู้ไหม”