หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 235

ได้ฟังประโยคนี้ สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมีสีหน้าโกรธเคืองทันที

ใช่ไง ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าหลินมั่วล่วงเกินโจวเจ๋อ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไงกัน

“หลินมั่ว ต่อไปแกพูดจากับคนเขาให้ระวังหน่อย”

“ไม่ใช่อ้าปากพูดก็ล่วงเกินคนเขา”

“พวกเราทำธุรกิจ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจะนำพาความร่ำรวยมาให้ แกเข้าใจเหตุผลนี้ไหม”

สวี่เจี้ยนกงพูดสั่งสอนอย่างจริงจัง

สวี่ปั้นซย่าอดไม่ได้ที่จะโมโหแล้ว “พ่อ ทำไมพ่อถึงยังพูดจาแบบนี้อีกล่ะ”

“หลินมั่วต่างหากที่เป็นคนจัดการเรื่องนี้ให้กับครอบครัว เขาทำผิดตรงไหนแล้วล่ะ”

ฟังฮุ่ยทำปากยื่น “เขาเป็นคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมา เขาไม่จัดการ แล้วจะให้ใครมาจัดการล่ะ”

“อีกอย่างนะ โจวเจ๋อเป็นใคร แกจะไปล่วงเกินเขาทำไมกัน”

“นั่นมันทายาทของตระกูลโจวนะ แค่ประโยคเดียว ก็ทำให้อุตสาหกรรมสวี่ซื่อของเราล้มละลายโดยสิ้นเชิงแล้ว！”

“หลินมั่วนะหลินมั่ว แกนี่มันตัวซวยจริงๆ ”

“แกดูนะว่าครอบครัวของเราเกิดเรื่องขึ้นเพราะแกกว่าเท่าไหร่แล้ว！”

สวี่ปั้นซย่า “เรื่องของโจวเจ๋อนี่จะโทษหลินมั่วได้เหรอ”

“โจวเจ๋อมาหาเรื่องเอง หรือว่าพวกเราควรโดนเขารังแกงั้นเหรอ？”

ฟังฮุ่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “ไม่มีเรื่องไหนเกิดขึ้นโดยที่ไม่มีสาเหตุ”

“ทำไมโจวเจ๋อจะต้องมาหาเรื่องเขาด้วย ทำไมถึงไม่มาหาเรื่องฉันล่ะ”

“ก็เพราะว่าเขามีปัญหาไง！”

สวี่ปั้นซย่า “โจวเจ๋อเป็นคนมาหาเรื่องฉัน หลินมั่วเป็นคนช่วยฉันไว้！”

ฟังฮุ่ยพูดไม่ออกเลยทันที ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ ถึงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ช่วยก็ช่วยสิ ทำไมจะต้องไปยั่วให้คนเขาโมโหด้วย”

“บุคคลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แกจะเกรงใจคนเขาสักหน่อยไม่ได้เลยเหรอ”

“อดทนยอมอ่อนข้อให้สักหน่อย จะถึงกับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้เหรอ”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโมโหว่า “แม่ แม่ไม่เข้าใจเหตุผลเลยจริงๆ ！”

สวี่เจี้ยนกงโกรธ “ปั้นซย่า ทำไมถึงพูดกับแม่ของแกแบบนี้ล่ะ”

หลินมั่วไม่พูดเลยสักคำตั้งแต่ต้นจนจบ

และเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้

ดังนั้น เขาจึงไปหาโจวเจ๋อ

บังเอิญว่าโจวเจ๋อเกลียดหลินมั่วพอดี น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เป็นทายาทของตระกูลโจวแล้ว ไม่มีอำนาจจะไปจัดการกับหลินมั่ว

ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี โจวเจ๋อจึงมาหาหลี่เฉียงและคนกลุ่มนี้ ก่อเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาแล้ว

พูดเรื่องนี้จบแล้ว เหลาหู่ก็พูดอย่างกังวลว่า: “คุณหลิน คนอย่างฮั่วซิ่งเซวียนไม่ใช่ว่าจะจัดการกันได้ง่ายๆ ”

“ไอ้หมอนี่ เป็นคนที่โหดเหี้ยมที่สุดในตระกูลฮั่ว ไม่งั้นก็ไม่สามารถควบคุมสมาคมเภสัชกรรมได้หรอก!”

“เมื่อก่อนมีบริษัทเภสัชกรรมไม่น้อย ที่ไม่ยอมเข้าร่วมสมาคมเภสัชกรรม สุดท้ายก็ถูกเขาจัดการจนยอมซูฮก”

“ถึงขั้นที่ว่า มีเถ้าแก่ที่อยู่ในวงการนี้มากมาย ท้ายที่สุดก็สูญหายกันไปหมดทั้งครอบครัวแล้ว”

“เรื่องเหล่านี้ เป็นฝีมืออันชั่วร้ายของฮั่วซิ่งเซวียน！”

“บริษัทจินหยวนของพี่ชายผม ก็ถูกสมาคมเภสัชกรรมจับตามองไว้นานแล้วเหมือนกัน”

“ตอนนั้นฮั่วซิ่งเซวียนมาหาเรื่องด้วยตัวเอง พี่ชายผมเกือบจะเสียเปรียบย่อยยับแล้ว”

“ถ้าไม่ใช่เพราะมีการสนับสนุนจากเทียนเหยีย เดาว่าคงถูกสมาคมเภสัชกรรมกลืนกินไปเรียบร้อยแล้ว!”

หลินมั่วขมวดคิ้วแน่น เมื่อพูดเช่นนี้ เขาประเมินฮั่วซิ่งเซวียนต่ำไปแล้ว

“ในเมื่อพูดเช่นนี้ ครั้งนี้เขาทำไม่สำเร็จ ครั้งหน้ายังจะก่อกรรมทำชั่วกับพวกเราอีกหรือเปล่า”