หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2353

รอจนหลินมั่วพูดความคิดเห็นเกี่ยวกับนาล่าคังจบด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ

เซวียอู่เยี่ยส่งสายตาเห็นอกเห็นใจมาที่เขา

“คุณคงยังไม่รู้ ฉายานักบุญคนบาปแห่งเมืองจิง

ต่อหน้าผู้คนยิ้มแย้ม ลับหลังสังหารพระ ที่พูดคือนาล่าคัง”

“ในเมื่อคุณได้ล่วงเกินเขา วันหลังยังต้องระมัดระวังนิดนึง

แม้ว่าตอนนี้คุณได้ชื่อว่าเป็นหมอเทวดา เขาก็คงไม่กล้าทำอะไรเกินไป

แต่เขาจะทำให้คุณมีอุปสรรคไม่น้อยในทางลับๆ”

หลังจากอู่เยี่ยอธิบาย

หลินมั่วก็พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

คนดีศรีสังคม ที่แท้เบื้องหน้าของนาล่าคังคนนี้ทุกอย่างคือการเสแสร้ง

ก่อนหน้านี้หลินมั่วยังมีจินตนาการดีๆกับคนๆนี้นะ

แต่ว่าสำหรับเรื่องที่ไปล่วงเกิน หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจมากนัก

ถึงยังไงเขาก็เลือกที่จะเดินออกมาช่วยหนานป้าเทียน นั่นก็เท่ากับยืนคนละข้างกับตระกูลนาล่า

ถึงยังไงเป็นเป็นเรื่องของช้าหรือเร็ว ผลกระทบไม่เยอะ

หลังจากดึงความคิดกลับคืนมา หลินมั่วก็พูดคุยกับเอ้อร์หวังสองสามประโยคก่อนขอตัวจากไป

“ราชันย์แดนใต้ คุณเปลี่ยนไปแล้วนะ!”

เมื่อเห็นด้านหลังของหลินมั่วที่จากไป จู่ๆหนานกงจิงเลวี่ยก็พูด

ข้างกาย เซวียอู่เยี่ยยังคงชิมชาในมืออย่างไม่ใส่ใจ แล้วตอบกลับไปประโยคหนึ่ง

“คนก็มักจะเปลี่ยนไม่ใช่หรือ

วันนี้หลินมั่วเป็นที่กล่าวขวัญถึง

ขืนยังทำเรื่องกดดันอีก ก็เท่ากับหาความหายนะมาใส่ตัวเอง”

เมื่อพูดไปแล้ว

หนานกงก็หุบยิ้มทันที

“คุณเปลี่ยนไปจริงๆ!”

เขาจับใจความในคำพูด ได้ยินสัญญาณการยอมแพ้อยู่นิดๆในนั้น

เรื่องนี้ถ้าเป็นคนอื่น

หนานกงจิงเลวี่ยจะไม่แปลกใจเลย

แต่กับราชันย์แดนใต้ที่ไม่มีผู้ใด้ทียบได้ด้านสติปัญญา เรื่องแบบนี้ไม่ควรปรากฏกับเขา

“เปลี่ยนก็เปลี่ยนดิ!

มาที่คุณ ผลลัพธ์ของหมากรุกตัวน้อยเป็นยังไง

เมื่อเซวียอู่เยี่ยเปลี่ยนหัวข้อ

สีหน้าของราชันย์แห่งไห่ตงประหลาดใจแล้วส่ายหัว

“ตอนนี้คนหนุ่มสาว เพี้ยนไปตามๆกันจริงๆ

ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ศักยภาพของบัณฑิตหน้าขาวผู้นี้รุดหน้าไปไม่น้อย”

............

อีกด้าน

เมื่อจัดการเรื่องราวต่างๆเสร็จ

หลินมั่วก็กลับไปที่ร้านโรงน้ำชาซย่ามั่ว

ทันทีที่เข้าไปในประตู ก็เห็นใบหน้าที่มีความสุขของพ่อตาแม่ยาย

“พ่อแม่ เจอเรื่องอะไรที่น่ายินดีเหรอครับ พูดให้ผมฟังบ้างซิครับ

นานมากแล้วที่ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของพ่อแม่ขนาดนี้”

หลายปีมานี้ สวี่เจี้ยนกงมีสีหน้าเศร้าสร้อยมากกว่าใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

การดูมีความสุขเช่นนี้ เป็นสิ่งที่พบหาได้ยาก

เมื่อเห็นหลินมั่ว ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงก็พกพาความสุขอย่างเต็มเปี่ยม

“หลินมั่วกลับมาแล้ว พอดีเลยฉันกำลังคิดว่าเมื่อไรแกจะกลับมาเสียทีนะ

ตระกูลสวี่ในเมืองจิง ตกลงที่จะให้ฉันเป็นผู้นำตระกูล รวมสาขาของพวกเราในมณฑลก่วง ให้รวมอยู่ลำดับของวงศ์ตระกูล

เรื่องนี้ ต่อให้เป็นปู่ของแก ทวดของแกก็ทำเรื่องนี้ไม่ได้”

ตระกูลสวี่ที่เมืองหลวง เป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ของประเทศจีน

และสำหรับสมาชิกอาวุโสของตระกูลอย่างสวี่เจี้ยนกง

ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้เข้าไปรวมอยู่ในลำดับของวงศ์ตระกูล