หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2366

ภายใต้บรรยากาศอันน่าหดหู่

บรรยากาศที่รื่นเริงในตอนแรกได้หายไป

หลังจากเงียบไปนาน ฟังฮุ่ยก็มองสีหน้าเศร้าหมองของสามีของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ถามอย่างลองเชิง

“เจี้ยนกง เราออกเดินกันเลยไหม”

ในขณะนี้ ทุกสายตาของคนในครอบครัวจับจ้องไปที่เขา

อ้างตามเจตนาเดิม

หลินมั่วอยากให้พ่อตาของเขาล้มเลิกไป

และเมื่อพิจารณาจากท่าทีของสวี่หมิงก็ทำให้เห็นเบาะแสคร่าวๆแล้วว่า

ถ้ายังไปที่ตระกูลสวี่อีก คงไม่ทีอะไรมากไปกว่าการทำให้ตัวเองอับอาย

แต่เรื่องไม่ได้เป็นไปตามที่คิด

เมื่อเสียงถอนหายใจหนักดังขึ้น

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าและกัดฟันตัดสินใจ

“ไป แน่นอนว่าไป มีอะไรให้ไม่ไปล่ะ”

คุณชายสวี่อาจเป็นเพราะเรื่องวิลล่าถึงได้ไม่ยอม

แต่เขายังเด็กใจห้าว ทำไมเราต้องสนใจเขา"

“การกลับเข้าตระกูลเป็นเรื่องใหญ่ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราจะออกเดินทางกัน”

สวี่เจี้ยนกงพูดแล้วก็หันกลับไปที่ห้องเพื่อเอาชุดทางการที่ชุ่มไปด้วยชาไปเปลี่ยน

ส่วนหลินมั่วก็มองดูแผ่นหลังของพ่อตาและทำได้เพียงส่ายหัวอย่างหมดทางเลือก

นี่อาจเป็นความหมกมุ่นของคนรุ่นก่อนที่มีต่อตระกูลหลักสินะ

แต่ถึงหลินมั่วจะมองแผนการสมรู้ร่วมคิดได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่เขาก็ไม่สามารถ พูดอะไรได้

ทำได้เพียงคอยตามไปอย่างเงียบๆ และให้ความคุ้มครองในตอนวิกฤติเท่านั้น

ลานตระกูลสวี่ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองตะวันออก

สาเหตุหลักมาจากผู้สูงอายุในตระกูลชอบความสงบจึงจงใจเลือกสถานที่ห่างไกลจากความวุ่นวาย

เพียงแต่ว่าวันนี้ลานบ้านกลับครึกครื้นมาก

“ทำผ้าคลุมให้มันชัดๆหน่อย

พรุ่งนี้จะเป็นการรวมตัวประจำปีของตระกูลสวี่ของเรา

ฉันอยากให้แกดูให้ดี อย่าให้มีอะไรผิดพลาด"

และในขณะที่คนรับใช้กำลังยุ่งอยู่กับการทำงาน

หัวหน้าพ่อบ้านก็มองไปรอบๆและมองพวกที่กำลังยุ่งจัดแต่มันกลับทำให้เขารู้สึกเพียงว่าคนเหล่านี้ช่างซุ่มซ่าม

และในตอนที่เขากำลังตรวจสอบและสั่งสอนอยู่นั่นเอง

ชายหนุ่มที่ดูแลแผนกต้อนรับก็วิ่งมาข้างหลังเขา

“หัวหน้าพ่อบ้าน หัวหน้าพ่อบ้าน

สวี่เจี้ยนกงจากสาขาทางใต้กับครอบครัวของมันมาแล้ว

มันบอกว่ามันได้รับเชิญจากคุณชายรอง"

งั้น“ผมพาพวกท่านไปที่ห้องรับรองวีไอพีก่อนก็แล้วกัน

ไว้คุณชายรองเสร็จภารกิจแล้วค่อยให้ท่านเขามาดูแลต้อนรับพวกท่านดีไหม"

และแน่นอนว่าสวี่เจี้ยนกงจะต้องพยักหน้า

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา

รบกวนพ่อหนุ่มแล้ว นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะ"

ขณะที่เขาพูด เขาก็เข้าหาพนักงานต้อนรับและยัดทองคำแท่งจำนวนหนึ่งใส่อกของอีกฝ่าย

“ไอ่หนุ่ม ฉันมีเรื่องจะขอคำแนะนำหน่อย”

พนักงานต้อนรับลูบทองคำแท่งหนัก อย่างเงียบๆ และสีหน้าประหลาดใจปรากฏ บนใบหน้าของเขา

“ผู้อาวุโสสวี่ ว่ามาเลยครับ

ตราบใดที่คุณอยากรู้ กระผมก็จะบอกคุณทุกอย่างอย่างแน่นอน"

เสียงเรียกคำว่า ผู้อาวุโส ทำให้สวี่เจี้ยนกงรู้สึกประทับใจ

“ไอ่หนุ่ม รบกวนทีในงานคืนสู่เหย้านี้

พวกลุงมีอะไรต้องระวังเป็นพิเศษไหม"

“งานคืนสู่เหย้าอะไรกัน”

ตามที่พนักงานต้อนรับถามกลับ

สวี่เจี้ยนกงที่ยิ้มอยู่ก็หุบยื้มทันที