หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2368

ค่ำคืนนี้มืดครึ้มปกคลุมไปด้วยเมฆดำ

แสงจันทร์สีขาวบริสุทธิ์ก็หรี่ลงทันที

คืนฤดูหนาวเงียบงัน

หลังจากคนในชุดพลางตัวสีดำข้ามกำแพงมาแล้ว ก็มาที่ห้องของสวี่เจี้ยนกงอย่างเงียบๆ

พอเห็นสองสามีภรรยาหลับสนิท

ชายชุดดำก็ยิ้มเบาๆ จากนั้นก็หยิบสมุดบันทึกบางๆ ออกมาจากอกของตน

แล้วก็ยัดมันไว้ใต้หมอนของสวี่เจี้ยนกง

จากนั้นเงาสีดำแวบผ่านหายไปจากห้อง

ชายชุดดำออกไปได้ไม่นาน

ที่ลานบ้านตระกูลสวี่ก็เริ่มมีเสียงเอะอะโวยวาย

“จับโจร โจรเข้าบ้านแล้ว”

และหลินโม่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะเสียงดังนี้

นึกไม่ถึงเลยว่าตระกูลใหญ่โตอย่างตระกูลสวี่จะโดนโจรขึ้นบ้าน

มันเป็นเรื่องตลกที่สุดในสามโลก

หลินมั่วเก็บความคิดนี้ไว้แล้วดึงผ้าห่มให้ภรรยาที่อยู่ข้างๆ แล้วก็นอนหลับต่อ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ในตอนที่หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่ามาหาพ่อแม่

ในห้องรกไร้คน

เธอขมวดคิ้วเบาๆแล้วหลินมั่วก็เดินมาที่เตียง

แล้วเอื้อมมือมาวัดผ้าห่มเย็นๆ

จู่ๆ หลินมั่วก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ดี

บางทีเสียงรบกวนในตอนกลางคืนอาจเกี่ยวข้องกับพ่อตาแม่ยาย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ดึงภรรยาที่ดูเป็นกังวลแล้วรีบออกจากห้องไป

“ไป เราไปที่ห้องโถงตระกูลสวี่ก่อน”

พอจนกว่าหลินมั่วมาถึง

สมาชิกตระกูลสวี่เกือบทั้งหมดก็ได้อยู่ที่ห้องโถงแล้ว

บรรยากาศจริงจังไร้เสียงสนทนา

"พาตัวมันมา"

จากนั้นคุณท่านสวี่ที่นั่งอยู่ก็ตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด

แล้วองครักษ์ตระกูลสวี่ก็พาสวี่เจี้ยนกง

ตามด้วยฟังฮุ่ยที่ผมยุ่งเหยิงมา

ทั้งคู่ยังอยู่ในชุดนอน

เมื่อเห็นหน้าตาซีดเซียวของพ่อแม่

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกทุกข์และน้ำตาก็ไหลออกมา

และพอพวกองครักษ์ตระกูลสวี่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเห็นสวี่ปั้นซย่าคิดจะพุ่งเข้ามา

พวกเขาก็คิดจะขวาง

แล้วสวี่เจี้ยนกงในตอนนี้ก็สิ้นหวัง

หลังจากที่ได้ยินคำถามของอีกฝ่าย

สีหน้าของเขาก็ตื่นตระหนกขึ้นมาเช่นกัน

“ฉันไม่ได้ขโมยสูตรลับโจ๊กยาเพื่อสุขภาพอะไรไปทั้งนั้น

ฉันเป็นคนเอาสูตรนั้นให้พวกนายชัดๆ"

“สวี่อี้ซวินเสียแรงที่เราเป็นญาติกัน

คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะกล้าทำร้ายฉัน ฉันนี่ตาบอดชะมัด"

เดิมทีสวี่ปั้นซย่ายังรักษาฟางเส้นสุดท้ายไว้

ขอเพียงแค่ผลลัพธ์สุดท้ายยังไม่ออกมา เขาก็ไม่มีทางล้มเลิกความตั้งใจ

แต่ทว่าต่อให้ทุบเขาให้ตายเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าตระกูลสวี่ที่เป็นหนึ่งในสิบตระกูล อันดับต้นๆ ของจีน

จะชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้

เขาและภรรยาถูกนำตัวไปที่ห้องสอบสวนตั้งแต่กลางดึก

และถึงขั้นบังคับให้ตัวเองยอมรับว่าตนเป็นคนขโมยสูตรลับโจ๊กยาอะไรนั่นไป

เพื่อศักดิ์ศรีของตนแล้ว

ถึงจะตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่มีทางยอมรับ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกนั้นจะปล่อยให้เขากับเมียทนหนาวอยู่ทั้งคืน

สวี่เจี้ยนกงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดหวัง

ไม่นึกเลยว่าตระกูลที่ตนใฝ่ฝันมาตลอดจะชั่วร้ายเช่นนี้