หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2373

หลังจากเรื่องบ้านคลี่คลายแล้ว

ฟังฮุ่ยก็ถือหนังสือรับรองการเป็นเจ้าของทรัพย์สินที่มีชื่อของเธอตลอดทั้งวัน และในที่สุดรอยยิ้มของเธอก็กลับมา

แต่พ่อตาก็ยังอยู่ท่าทางเศร้าสลดเช่นเดิม

“หลินมั่ว แกบอกพ่อมาว่าบ้านหลังนี้ราคาเท่าไร”

เขาพอจะรู้ราคาของบ้านในเขตหนานเฉิงอยู่บ้าง

บ้านหลังนี้จะต้องราคาสูงกว่าราคาปกติมากอย่างแน่นอน

เมื่อเจอกับคำถามเช่นนี้

หลินมั่วจึงทำเพียงแค่ยิ้มและส่ายหน้า

“พ่อครับ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอก”

“วิลล่าหลังนี้ท่านอาจารย์ให้ผมมาน่ะครับ”

“ผมไม่ได้ออกเงินเอง”

หลังจากสวี่เจี้ยนกงรู้ว่าตระกูลไป๋เป็นคนจัดการ เขาก็ไม่ถามอะไรอีก

แต่หลังจากพักอย่างสบายใจได้ไม่นาน

จู่ๆ ผู้จัดการที่รับผิดชอบกิจการโรงน้ำชาก็โทรเข้ามา

“เถ้าแก่ เถ้าแก่เนี้ย แย่แล้วครับ”

“มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาบอกว่าร้านของเราละเมิดกฎ”

“จะให้พวกเราปิดร้านไปครับ”

เมื่อหลินมั่วและทั้งครอบครัวไปถึงที่นั่น ‘โรงน้ำชาซย่ามั่ว’ ก็มีคนมุงอยู่เต็มประตูร้านแล้ว

ส่วนภายในร้านก็ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี

คนที่ก่อเรื่องนั้น ตัวต้นเรื่องคือพี่รองตระกูลสวี่ สวี่อี้ซวิน

เมื่อเห็นหลินมั่ว สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ เดินเข้ามา

สายตาของสวี่อี้ซวินก็ปิดบังไฟแห่งความโกรธเอาไว้ไม่อยู่

“เจ้าของมาแล้ว เรามาเข้าใจสถานการณ์สักหน่อยแล้วกัน”

ขณะที่พูดเขาก็โยนหนังสือฟ้องร้องเล่มหนึ่งออกมา

ทันทีที่ตระกูลสวี่รู้เรื่องสูตรลับ พวกเขาก็จดทะเบียนโจ๊กเพื่อสุขภาพและอาหารยาเป็นบริษัท

และได้ถือสิทธิบัตรเอาไว้

สวี่เจี้ยนกงและภรรยามองดูเนื้อหาในหนังสือฟ้องร้องก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

คนนอกไม่มีทางรู้เรื่องสูตรลับได้

ตามที่หนังสือฟ้องร้องได้กล่าวมา ถ้าถูกบังคับใช้

ร้านของพวกเขาจะถูกปิด พร้อมกับจ่ายเงินชดเชยก้อนโต

“สวี่อี้ซวิน นายจะกำจัดพวกเราให้สิ้นซากเลยหรือไง”

ฟังเสียงที่ทุกคนถกเถียงกัน

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงก็แดงก่ำขึ้นมา

ขณะที่เขากำลังจะเถียงออกไป

หลินมั่วที่อยู่ด้านข้างก็ตบไหล่เขาเบาๆ เป็นการบอกเขาว่าไม่ต้องร้อนใจ

“ท่านรองสวี่ ในเมื่อคุณบอกว่าโจ๊กเพื่อสุขภาพและอาหารยาเป็นสูตรลับของพวกคุณ”

“แล้วทำไม ‘โรงน้ำชาซย่ามั่ว’ ของพวกเราถึงเปิดก่อนตั้งสองเดือนล่ะ”

“หรือว่าตระกูลสวี่ของพวกคุณขาดเงิน แค่ร้านก็เปิดไม่ไหวงั้นหรือ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของสวี่อี้ซวินก็เปลี่ยนไปทันที

เขาทั้งร้อนใจในคำสั่งของท่านผู้เฒ่า ทั้งร้อนใจอยากจะแก้แค้นให้ลูกชาย

จึงพาคนมาที่ ‘โรงน้ำชาซย่ามั่ว’ ทันที

ไม่ได้คิดอย่างรอบคอบ

เมื่อถูกหลินมั่วถามออกไปแบบนั้น เขาก็ทำได้เพียงทำหน้าหนาพูดออกไป

“หึ พวกเราไม่เหมือนนายหรอก สักแต่จะหาเงิน ไม่สนใจความปลอดภัยของลูกค้า”

“ช่วงนี้เราปรุงสูตรลับจนลงตัวแล้ว”

“พอมั่นใจแล้วว่าสูตรลับไม่มีปัญหาอะไรพวกเราถึงค่อยนำออกสู่ตลาด”