หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2461

เมื่อรอให้แสงสีทองหายไป

ผลของการแข่งขันต่อสู้จึงประจักษ์ตรงหน้าขอทุกคนที่อยู่ในนี้

แสงสีทองอรหันต์ก็หายไปเช่นกัน

บนลานประลอง เหลือเพียงตู้เอ้อใบหน้าสงบนิ่ง รวมทั้งอันเปโระ คิงส์ลีย์ที่มีสีหน้าเหม่อลอย

จากนั้นมองโซ่เหล็กที่กระจัดกระจาย

ทุกคนจึงเข้าใจแล้ว

“อันเปโระ คิงส์ลีย์ คุณยังมีพลังต่อสู้อีกไหม”

กรรมการเดินไปข้างกายเขาแล้วถามเบาๆ

เพียงแต่ฝ่ายของอันเปโระ คิงส์ลีย์ในเวลานี้ ถูกพลังที่ระเบิดกะทันหันของตู้เอ้อทำลายความเชื่อและศรัทธาจนพังทลาย

อีกด้านหนึ่ง อาวุธวิเศษที่ตระกูลคอยหล่อเลี้ยงด้วยความทุ่นเทกลับแตกสลายเช่นนี้

เขาในตอนนี้ สำหรับคำพูดของกรรมการ แทบจะไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ

เมื่อเห็นสภาพของเขาเช่นนี้

กรรมการจึงได้แต่ส่ายหน้า

จากนั้นเบนสายตามองไปอีกทิศทางหนึ่ง

“พวกคุณว่าไง”

คนญี่ปุ่นเวลานี้ยังอยู่ในช่วงของความแตกต่างระหว่างความสุขและความเศร้า

โดยเฉพาะผู้อาวุโสของตระกูลอาเบะ

หนึ่งวินาทีก่อนหน้านั้นยังได้ใจสุดขีด ยอมรับคำเยินยอของทุกคนอย่างสง่าผ่าเผย

คิดไม่ถึงว่าจะโดนตบหน้าเร็วขนาดนี้

และที่สำคัญไปกว่านั้นคือ

โซ่วิญญาณพังแล้ว

นั่นคืออาวุธวิเศษอันเป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลอาเบะของพวกเขา

ตอนนี้ไม่เพียงแต่แพ้การแข่งขัน แถมอาวุธวิเศษยังถูกทำลาย

เสียทั้งภรรยาเสียทั้งขุนศึก

ส่วนคนอื่นๆ ตอนนี้หน้าเหวอไปตามๆ กัน

ความพ่ายแพ้ของการแข่งขนตานี้

ถึงแม้พวกเขาจะชนะสองตาหลังจากนั้น แต่ก็ยังอยู่ในคะแนนที่เสมอกัน

เส้นทางการเดินเรือถือว่าถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

ด้านกรรมการเห็นพวกเขาไม่ตอบอยู่นาน

จึงถามด้วยน้ำเสียงที่ต่ำซึ่งหมดความอดทนแล้วอีกครั้ง

“พวกคุณจะเป็นฝ่ายยอมแพ้เอง หรือว่าจะแข่งขันต่อสู้ต่อ”

หลังจากรอสักพักหนึ่ง

นักพรตฮาจิมันจึงได้แต่กัดฟันเดินไปข้างหน้า

“พวกเรายอมแพ้”

พูดจบ ทั้งตัวเขาลูกโป่งยางแตก ฟุบตัวลงไปทันที

แน่นอนว่ามากกว่านี้คือ เขาอยากตบหน้าตัวเองด้วย

แม่งปากเสียชะมัด

บนลานประลอง

เมื่อมาอยู่ตรงหน้าขู่จื้อ

ตู้เอ้อจึงคุกเข่าลงครึ่งตัว

เห็นได้ชัดว่าเพิ่งเคยประสบเหตุการณ์ความเป็นความตายครั้งแรกในชีวิต

ซึ่งโจมตีเขาอยู่ไม่น้อย

“ไม่เลว จิตใจมีพระอรหันต์ อนาคตจึงมีหวัง

แต่อย่าลืมลดความหยิ่งยโสโอหัง พระที่ฝึกวิชาศิลปะการต่อสู้ของพวกเรา มีไว้เพื่อปกป้องสรรพสิ่ง

ไม่ใช่แข่งเรื่องความแข็งแกร่งและเอาชนะกัน”

ฉากเมื่อครู่ คนนอกอาจจะไม่รู้

แต่ฐานะจิตวิญญาณแห่งพระพุทธศาสนา

ปรมาจารย์ขู่จื้อ มองเห็นทุกอย่างอย่างแท้จริง

พระอรหันต์รวมตัว นี่คือก้าวสำคัญที่สุดแห่งหนทางธรรมะของพระที่ฝึกวิชาศิลปะการต่อสู้

วันนี้ตู้เอ้อได้ก้าวข้ามไปแล้ว หากไม่เกินคาด อนาคตความสำเร็จของลูกศิษย์คนนี้จะต้องอยู่เหนือตัวเองแน่นอน

ถึงแม้คนในศาสนาพุทธ จะให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์สัมผัสทั้งหก

แต่ในฐานะคนเป็นอาจารย์ มีใครบ้างอยากให้ลูกศิษย์แซงหน้าตัวเองเล่า

หลังจากตู้เอ้อฟังคำตักเตือนของขู่จื้อจนจบแล้ว

จึงคุกเข่าลงด้วยความจริงใจ

“ครับ ศิษย์เข้าใจแล้ว”

วินาทีที่เขาเงยหน้าขึ้น

แสงสีทองจางๆ ปรากฏอยู่ตรงกลางระหว่างคิ้ว จากนั้นจึงหายวับไปทันที