หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2482

“แกยังเด็กเกินไป

การที่จะได้ขึ้นเป็นสิบตระกูลใหญ่มันง่ายซะที่ไหนล่ะ

เบื้องหลังของตระกูลเซี่ย มีผู้ทรงอิทธิพลของประเทศจีนอยู่”

“ไม่อย่างนั้นตอนนั้นตระกูลเซี่ยคงจะไม่ได้รับความเชื่อใจจากพ่อแก

จากนั้นตระกูลเซี่ยก็ตามสืบเรื่องการจัดวางกองกำลังแดนเหนือของพวกแกอย่างบ้าคลั่ง

มันจึงถูกเปิดเผยออกมายังไงล่ะ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ ตระกูลหลินของแกคงจะไม่พังพินาศแบบนี้หรอก”

ยิ่งฟังคำสาธยายของท่านอาจารย์กู่

คิ้วของหลินมั่วก็ยิ่งชนกันแน่น

มือทั้งสองข้างกำหมัดด้วยความโกรธแค้น

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะเต็มไปด้วยแรงโทสะ แต่เขาก็ยังคงกดมันเอาไว้

และรักษาฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้

“เรื่องนี้เป็นแค่สิ่งที่พูดออกมาจากปากของแกเท่านั้น

ท่านอาจารย์กู่ แกมีหลักฐานอะไรล่ะ”

ท่านอาจารย์กู่ยกยิ้มเบาๆ

“ไม่สนุกเลย ความจริงฉันอยากเห็น

สภาพของหมอเทวดาตอนที่ถูกยั่วโมโหว่ามันจะน่าสมเพชขนาดไหน”

หลินมั่วรอจนกระทั่งอีกฝ่ายพูดจบ

เขาจึงลุกขึ้น และชักดาบขึ้นมาชี้หน้าท่านอาจารย์กู่ทันที

“ความอดทนฉันมีขีดจำกัด อย่าทำอะไรเพื่อตบตาฉันเลย

จะพูดอะไรก็พูด ถ้าไม่พูดก็ช่างเถอะ

ฉันมีปัญญาสืบหาเองได้”

ท่านอาจารย์กู่ค่อยๆ ยื่นมือออกไปปัดปลายกระบี่ที่ชี้หน้าตัวเองอยู่

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่ารีบร้อน

ในเมื่อฉันกล้านัดแกให้มาเจอ

ฉันก็คงไม่มีอะไรต้องปิดบัง”

“อะ นี่คือหลักฐานที่แกอยากได้”

พูดจบ ท่านอาจารย์กู่ก็หยิบจดหมายออกมาหนึ่งฉบับ

“จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่ตระกูลเซี่ยเขียนมาให้ฉันในตอนนั้น และยังมีแผนภาพการจัดวางของกำลังของแดนเหนืออีกด้วย”

หลังจากที่เก็บกระบี่ไท่อาลงฝัก หลินมั่วก็ยื่นมือไปรับจดหมายนั้นมาทันที

หลังจากที่เปิดอ่าน

มันก็เป็นดั่งที่ท่านอาจารย์กู่ว่าไว้

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าผู้ที่ลอบปองร้ายตระกูลหลินเป็นใคร

แต่ในจดหมายได้บันทึกเวลาทำสงครามและการจัดวางกองกำลัง

ส่วนชื่อผู้รับมีตราประทับของตระกูลเซี่ยอยู่จริงๆ

ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรกลับมา

หลินมั่วที่ถูกแรงโทสะเข้าครอบงำก็ชักกระบี่ออกมา ก่อนจะแทงเข้าตัดขั้วหัวใจของท่านอาจารย์กู่ทันที

“แก...”

ท่านอาจารย์กู่มองหลินมั่วด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“วัยรุ่นสมัยนี้ช่างไร้คุณธรรมจริงๆ

ฉันอุตส่าห์เอาข่าวสำคัญมาบอกถึงที่ แต่แกกลับฆ่าฉันได้ลงคอ”

หลินมั่วแสยะยิ้ม

“อย่าทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย มือของแกเปื้อนเลือดคนตระกูลหลินไปตั้งเท่าไหร่แล้ว

ถ้าไม่ฆ่าแก แล้วฉันจะสู้หน้าดวงวิญญาณวีรบุรุษตระกูลหลินได้ยังไง

ระหว่างที่พูด ข้อมือของเขาก็เริ่มสั่นเทา

ปลายกระบี่ถูกดึงกระชากออกมาจากแผ่นอกจนเกิดเป็นบาดแผลขนาดใหญ่

แต่ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ

ในเมื่อท่านอาจารย์กู่ได้รับบาดเจ็บถึงเพียงนี้

แต่บาดแผลของเขากลับไม่มีเลือดไหลทะลักออกมาเลย

ในตอนนั้นเอง สีหน้าที่ดูอ่อนแรงของท่านอาจารย์กู่ก็ปรากฎรอยยิ้มร้ายออกมา

เหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้น

ทำให้หลินมั่วนิ่งอึ้งไปทันที