หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2483

“ฮ่าฮ่า เพื่อนหลิน ฉันบอกแล้วไงว่าแกยังเด็กเกินไป

ในเมื่อฉันกล้ามาหาแก นั่นก็แสดงว่าฉันไม่กลัวว่าแกจะฆ่าฉันไง”

ระหว่างที่พูดร่างกายของท่านอาจารย์กู่ก็แยกออกเป็นสองส่วนต่อหน้าหลินมั่ว

จากนั้นร่างที่สองที่เบียดออกมาก็ลอยไปกลางอากาศ

ก่อนจะปลิวสลายออกทางหน้าต่างทันที

“ร่างแยกงั้นเหรอ”

หลินมั่วเพิ่งจะเคยเห็นวิธีการที่แปลกประหลาดแบบนี้

หลินมั่วมองที่นั่งตรงข้ามที่ว่างเปล่า ก่อนจะชกกำแพงเพื่อระบายความโกรธ

ไม่คิดเลยว่าช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขาไม่เจอท่านอาจารย์กู่

อีกฝ่ายจะคิดค้นกลอุบายใหม่ขึ้นมาได้อีกแล้ว

“ท่านอาจารย์กู่ผู้นี้คงจะได้พลังกลับคืนมาแล้วสินะ”

ตอนที่อยู่เมืองหนานจิง พวกเขาทั้งสองได้ใช้วิธี‘ชีวิตแลกชีวิต’ ในการสังหารอีกฝ่าย

ระหว่างที่คิด หลินมั่วก็เดินออกจากโรงน้ำชาไป

ในเมื่อร่างแยกของอีกฝ่ายอยู่ที่นี่ นั่นแสดงว่าร่างจริงต้องอยู่แถวๆ นี้

ตอนที่หลินมั่วเดินลับจากไป

จู่ๆ พนักงานที่กำลังรินน้ำชาก็เดินขึ้นไปบนห้องส่วนตัวที่ชั้นสองทันที

หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องแล้ว

พนักงานคนนี้ก็ถอดชุดออก

ถ้าหลินมั่วย้อนกลับมาอีกครั้งก็คงจะจำคนผู้นี้ได้ เพราะเขาคือท่านอาจารย์กู่นั่นเอง

“คุณท่านรอง เรื่องที่ท่านให้ผมจัดการ ผมทำสำเร็จแล้ว”

ชายหนุ่มหนวดรำไรที่อยู่ด้านหน้าโต๊ะน้ำชาพยักหน้าด้วยความพอใจ

ถึงแม้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว

แต่มือของเขายังถือพัดเอาไว้อยู่

“ดีมาก บทสนทนาที่พวกท่านพูดกันเมื่อครู่ ผมได้ยินหมดแล้ว”

หลังจากที่ได้ยินดังนั้น ท่านอาจารย์กู่จึงเอ่ยปากพูดขึ้น

“คุณท่านรอง เห็นได้ชัดว่าหลินมั่วได้อยู่ในทุกช่วงที่ตระกูลหลินถูกโค่นล้ม

ทำไมเขาถึงยังมาถามผม”

คุณท่านรองโบกพัดในมือไปมา ก่อนจะหัวเราะ

“ดูแล้วคงจะมีใครบางคนเป็นห่วงว่าหลังจากที่หลินมั่วมีสติกลับมาจะรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้

หรือไม่ก็กลัวว่าเขาจะรีบไปแก้แค้นพวกศัตรู

เพระาฉะนั้นจึงทำลายความทรงจำบางส่วนของหลินมั่วไป”

เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านอาจารย์กู่จึงเข้าใจทันที

“ผมคงจะโง่เอง”

คุณท่านรองไม่ได้ปลอบใจเขา แต่กลับหัวเราะออกมาแทน

“ไม่เป็นไร ถ้าท่านไม่โง่แล้วจะแสดงความฉลาดของผมได้ยังไง

คนคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะถีบผู้ที่มาขวางทางหลินมั่วจนล้มลง

“มีตาหามีแววไม่

แกกล้าขวางศิษย์รักของท่านผู้อาวุโสงั้นเหรอ”

“คุณหลิน ขอโทษครับ

ผมคือลั่วอี เป็นหัวหน้าองครักษ์ลับกองทัพที่เก้าหน่วยที่หกของตระกูลไป๋ครับ

พวกเขาเหล่านี้เป็นองครักษ์นอกเครื่องแบบ ช่วงนี้ถูกเรียกมาคุ้มกันตระกูลไป๋ครับ

พวกเขายังไม่รู้จักคุณ หากทำอะไรให้คุณไม่พอใจต้องขออภัยด้วยครับ!”

หลินมั่วไม่ได้ถือสาเรื่องแบบนี้เท่าไหร่นัก

เขาจึงโบกมือปฎิเสธว่าไม่เป็นไร

“ท่านหัวหน้า เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลของท่านอาจารย์งั้นเหรอ

ทำไมจู่ๆ ถึงเรียกให้องครักษ์ลับมาคุ้มกัน”

สำหรับคำถามของหลินมั่ว

หัวหน้าองครักษ์ลับทำได้เพียงส่ายหน้าเท่านั้น

“คุณหลิน เรื่องนี้ให้พวกเราพูดคงไม่เหมาะสม

คุณไปถามท่านผู้เฒ่าเองเถอะครับ”

“งั้นก็ได้ ขอบคุณครับ”

พูดจบ หลินมั่วจึงเดินเข้าไปในคฤหาสน์ทันที