หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2509

มองศัตรูที่ล้มลงข้างๆ อย่างต่อเนื่อง

หลินมั่วก็ไม่ได้คลายความระมัดระวังลง

ท้ายที่สุดแล้วผู้นําของอีกฝ่ายก็ยังไม่ได้แสดงฝีมือ

ในฐานะที่เป็นผู้นําของ 'ถังเฉียนเยี่ยน' หลายร้อยคน ความแข็งแกร่งของบุคคลนี้ไม่ควรมองข้าม

เป็นไปตามคาด ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที

หลินมั่วซึ่งกําลังต่อสู้เพื่อหลบหลีกการโจมตีก็รู้สึกถึงกลิ่นอายอันตราย

และเมื่อเขาหันไป ผู้นําหวางก็พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

รู้ว่าอาวุธของหลิ่นมั่วแหลมคม

ผู้นําหวางจึงไม่ได้เลือกใช้มีดซิ่วชุน แต่สะบัดหมัดหม้อดินและชกหน้าอกของหลินมั่วอย่างรุนแรง

ด้วยการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงเช่นนี้

ช่วงเวลาหนึ่งก็ทําให้หลินมั่วเสียจังหวะ

และเวลานี้จะเอาดาบเพื่อป้องกันตัวก็ไม่ทันแล้ว

ไม่มีทางเลี่ยงหลินมั่วจึงทําได้แค่รีบถอยกลับ เพื่อดึงระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่าย

ทว่าในเวลานี้มีมีดปลายแหลมหลายด้ามอยู่ด้านหลังกําลังรอหลินมั่วอยู่

ภายใต้การขนาบทั้งสองด้าน ทําให้เขาเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังทันที

เมื่อสถานการณ์มาถึงจุดนี้ หลินมั่วก็ไม่เลือกที่จะออมมือไว้อีกต่อไป

เท้าขึ้นกระโดดขึ้นไปกลางอากาศ

ถ้าไม่ถูกบีบคั้นให้จนใจ เขาก็จะไม่ยอมเลือกวิธีหลบหลีกแบบนี้

เมื่อลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า สถานที่ที่สูญเสียกําลังคือการเอาตัวเองเข้าไปในปากเสือของศัตรู

เป็นไปตามคาด

พอเห็นหลินมั่วกระโดดขึ้นไปสูง 4-5 เมตร

เยี่ยนเว่ยที่อยู่รอบๆ ก็ยกมีดซิ่วชุนที่เปล่งประกายขึ้นทันที

ตราบใดที่หลินมั่วตกลงบนพื้น ก็เตรียมสับเป็นชิ้นๆ

"ไม่มีทางเลือก!"

เมื่อเห็นฉากนี้ หลินมั่วก็รู้ว่าไม่สามารถออมมือได้แล้ว

พอคิดอย่างรีบร้อน เขาก็เหวี่ยงดาบไทอาอีกครั้ง

เมื่อดาบอันล้ำค่าแตกกระจายก็ถูกปล่อยพลังออกมาทันที

ในเวลานี้ผู้นําหวางก็รีบเตือนเสียงดัง

"ถอย!"

พร้อมกับการพูดของเขา

จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกระแทกดังครึกโครมขึ้น และสิ่งที่ตามมาคือฝุ่นทั่วทั้งท้องฟ้า

แม้ว่าผู้นําหวางจะระวังกลอุบายของหลินมั่วมาโดยตลอด

แต่ก็ไม่ได้เตรียมใจ

ผู้นำหวางก็เอ่ยด้วยความภาคภูมิใจ

ตรงกันข้าม หลินมั่วมองรอยยิ้มของเขา และไม่มีสีหน้ากลัวใดๆ

เพียงแค่หน้าซีดจาง และยกแขนอย่างสั่นๆ เล็กน้อย

"จริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ความแข็งแกร่งของร่างกายหมดแล้ว เห็นผมสั่นจนแขนแทบจะไม่ไหว

ไม่งั้นครั้งหน้าท่านก็ลองดูสิ

ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่ถูกคนอื่นรุกรานได้แล้ว"

แต่ถ้าเขาแสดงออกว่าสภาพร่างกายของเขาไม่ค่อยดีนัก

ผู้นําหวางที่อยู่ตรงข้ามก็ยิ่งระมัดระวังมากขึ้น

เด็กคนนี้น่ากลัวเกินไป

เมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกว่าเขาได้ต้อนบุคคลนี้จนมุมแล้ว

เด็กคนนี้ มักจะมีวิธีรับมือที่ไม่คาดคิดเสมอ

และทุกครั้งที่อับจนหนทางโต้กลับ ฝ่ายตนก็ต้องสละชีวิตสหายหลายสิบชีวิต

ส่วนค่าตอบแทนของการได้ข้อสรุปนี้หนักหน่วงเช่นกัน

ไปๆ มาๆ เยี่ยนเว่ยที่อยู่ในมือของหลินมั่วเพียงอย่างเดียวมีไม่น้อยกว่าสามร้อยคน

ทางผู้นําหวาง ลูกน้องที่หนาแน่นแต่เดิมตอนนี้ก็เบาบางลง