หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2577

“คุณสวี ป้าหยาง

เรื่องก่อนหน้านี้ เพราะไม่ได้ติดตามให้ดี

สิ่งนี้ทำให้หลี่เฟยมีโอกาสตัดสินใจด้วยตัวเอง

“ที่นี่ ฉันมาขอโทษพวกคุณในนามตระกูลอิน”

ตอนที่พูดอยู่ อาโก้วยืนขึ้นอย่างจริงจังและโค้งคำนับเพื่อขอโทษแม่สามีและลูกสะใภ้ตระกูลหยาง

“นอกจากนี้ เพื่อแสดงคำขอโทษจากเรา

นี่เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ในนี้มีอยู่แปดล้าน

หวังว่าจะไม่รังเกียจที่จำนวนน้อยกันนะครับ”

อาโก้วยืนขึ้น ยื่นเช็ดออกไปตรงหน้าสวีเจียเจีย

ได้ยินแบบนี้ หวังหลิงหันเหความสนใจไปที่เช็คอย่างอดไม่ได้

เมื่อมองดูเลขศูนย์ที่เรียงกันเป็นแถวยาว การหายใจของเขาเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว

แต่สวีเจียเจียเพิกเฉยต่อสิ่งนี้จริงๆ

“พี่โก้ว เรายอมรับคำขอโทษของคุณ

แต่เราไม่สามารถรับเงินจำนวนนี้ได้”

ถึงจะไม่รู้ว่าสาเหตุที่ทัศนคติของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปรวดเร็วขนาดนี้

แต่เธอมีลางสังหรณ์ ถ้าวันนี้รับเงินไว้ เธอจะประสบปัญหาใหญ่ในภายหลัง

แต่หลังจากที่แสดงให้เห็นถึงทัศนคติ

คุณลุงก็ตาแดงขึ้นมาทันที

“เจียเจีย เราไว้ดีกว่านะ

บริษัทเจียเซิ่งรับผิดชอบเรื่องการตกแต่งไม่ใช่

ได้ยินว่าพวกคุณยังมียอดคงเหลือมากกว่าหกล้านหยวนที่ยังไม่ได้ชำระ

“เงินก้อนนี้คุณจำเป็นต้องใช้พอดี รับไว้เถอะ

ดูความจริงใจของพี่อาโก้วสิ

อย่าทำให้คนอื่นต้องผิดหวัง”

คำพูดนี้ของเขาจี้ที่หัวใจของใจ บริษัทเจียเซิ่งในตอนนี้จำเป็นต้องใช้เงินอย่างเร่งด่วน

ในเมื่อเธอรับตำแหน่งประธานแล้ว เธอก็อยากจะมีส่วนร่วมเป็นธรรมดา

เห็นท่าทีที่แสดงออกมา

คุณลุงก็คิดถึงลูกสาวที่ชักสีหน้า

หลังจากอีกฝ่ายบอกจุดประสงค์ในการมา เขารีบร้อนพูดชักจูง

“เจียเจีย พ่อพูดถูก

นี่หรือว่าเธอคิดจะพึ่งหลินมั่วเพียวคนเดียวในการสนับสนุนบริษัท”

“”ต้องรู้ไว้นะ บริษัทการแพทย์าต้องการเริ่มต้นอย่างสมบูรณ์ เงินทุนก็จะมีจำนวนค่อนข้างมาก”

จนเธอพูดจบ

สีหน้าของสวีเจียเจียในตอนนี้จึงเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย

หลังจากที่ลังเลอยู่นาน ในท้ายทที่สุดเขาก็ถูกพูดเกลี้ยกล่อม

“คือ…”

แม้ว่าแปดล้านจะเป็นจำนวนที่ใหญ่มาก

แต่ต่อหน้าเงินจำนวนสามหมื่นล้าน มันก็แค่มันเป็นเพียงหยดหนึ่งในมหาสมุทร

คำพูดของสวีเจียเจียในตอนนี้ แม้จะมไม่ได้มีความหมายแบบนี้ แต่กลับเหวี่ยงข้อมือเพื่อตบหน้าอาโก้ว

อาโก้วที่อยู่ตรงข้ามระงับความโกรธในใจ ยิ้มหลังจากที่กล่าวแสดงความยินดี และไม่พูดอะไรอีก

ในตอนที่ลุงกับหวังหลิงกำลังคิดว่าควรพูดอะไรอีก

สวีเจียเจียก็หัวเราะอย่างเย็นชา

“ลุง พี่ งานสกปรกของพวกคุณกับคตระกูลอิน พวกคุณก็รู้ชัดดี

ฉันจะไม่ไปสืบต่อแล้ว”

“แต่ครั้งหน้าถ้าพวกคุณพยายามวางกับดักกับเราอีก สวีเจียเจียอย่างฉันก็ไม่ยอมถูกรังแกง่ายๆ”

ในงานเลี้ยงครั้งนี้ ก็เกือบตกหลุมพรางของพวกเขาแล้ว

เธอก็ต้องไม่สบอารมณ์เป็นธรรมดา

“แม่ เราไปก่อนนะคะ !”

รอจนพวกสวีเจียเจียเดนิจากไปแล้ว

อาโก้วถึงได้ลุกขึ้นพร้อมด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

“เหอะ มือไม่พาย เอาท้าราน้ำ”

พูดจบก็เดินออกจากห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว

ส่วนค่าตอบแทนที่สัญญาไว้กับหวังหลิงล่วงหน้า ในตอนนี้มันก็หายไปตามธรรมชาติ