หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2590

ฝั่งของหลินมั่ว เขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่พานหยางแม้แต่นิดเดียว

และตอนที่เขากำลังจะตรวจอาการป่วยของท่านจ้าว

จ้าวเจี้ยนผิงกับจ้าวอันคัง แซงหน้าพวกเขาอีกครั้ง

และข้างหลังของพวกเขาตอนนี้ยังมีคนแปลกหน้าอีกสองสามคน

“คุณพ่อ ตระกูลข่งรู้ว่าท่านสุขภาพไม่ดี

จึงทุ่มเงินหนักจ้างหมอผีผู้ยิ่งใหญ่ที่ว่านเซี่ยงมารักษาโรคของท่านโดยเฉพาะ”

หลังจากรอคุณท่านรองพูดจบ

ตัวแทนของตระกูลข่ง เดินไปข้างหน้าแสดงการทักทายแบบจั้วอี

“ข่งจื่อตระกูลข่งขอคารวะ ท่านจ้าวครับ

ผมรับคำสั่งของผู้นำตระกูล เชิญจาเทอร์หมอผีผู้ยิ่งใหญ่มาจากประเทศว่านเซี่ยงโดยเฉพาะเพื่อมารักษาอาการป่วยของท่าน”

ตอนที่ทั้งสองคนพูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย หมอผีผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งมีโทเทมลายช้างอยู่เต็มใบหน้าพยักหน้าให้ท่านจ้าวอย่างมีมารยาท

สีหน้าของเขาเย่อหยิ่งมากเช่นกัน

ส่วนท่านจ้าวกลับตอบกลับอย่างมีมารยาท จากนั้นจึงค่อยๆ เอ่ยปาก

“รบกวนแล้ว!”

ขณะพูดเขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุยไปที่หลินมั่ว

“หลินมั่ว คุณคิดว่าเป็นยังไง”

ฉากนี้ ไม่เพียงแต่คุณท่านรองทั้งสองและคนอื่นในห้องเท่านั้นที่แปลกใจ

แม้แต่หมอผีผู้ยิ่งใหญ่ใหญ่ยังแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

ท่านจ้าวคนนี้ดูถูกเขาชัดๆ

แน่นอนว่าเขาอยู่ในถิ่นของตระกูลจ้าวจึงไม่กล้าก่อเรื่องเท่าไร

ได้แต่มองไปที่หลินมั่วด้วยสายตาอย่างไม่เป็นมิตร

ด้วยเหตุฉะนี้ หลินมั่วจึงได้แต่ยักไหลอย่างเงียบๆ

แอบด่าจ้าวหนานเยว่ไม่ใช่คน ชักศึกเข้าบ้าน

“ไม่เมื่อเป็นน้ำใจของลูกหลาน ฉันรับไว้ก็ได้

แต่ได้ยินว่า วิธีการรักษาโรคของหมอผีที่ประเทศว่านเซี่ยง มีความพิเศษเฉพาะตัว

ผมก็อยากเปิดหูเปิดตาเหมือนกัน”

ตอนนี้ จาเทอร์อาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยพอใจ แต่สุดท้ายก็เอ่ยปาก

“หึ เด็กไม่รู้เรื่อง วิชาหมอผีในประเทศว่านเซี่ยงของฉัน ไม่ได้มีไว้ความเพื่อความสงสัยอยากรู้”

จากนั้นตามด้วยเสียงตำหนิของเขา

ท่านจ้าวก็มองไปที่หลินมั่วด้วยแววตาที่สงสัยเช่นกัน

สาเหตุที่เขาหาเรื่องให้หลินมั่ว เพราะอยากดู วิธีการจัดการของลูกศิษย์อาจารย์ไป๋

จากนั้นตามด้วยเสียงตวาดของเขาอย่างไม่พอใจ

พลังที่เปี่ยมไปด้วยความหยิ่งทระนงตัวกระจายไปทั่วห้องในชั่วพริบตา

และเงารูปร่างูนั้นไร้ซึ่งแรงต้านทานใดๆ จากนั้นหายวับไปในชั่วพริบตาเดียว

เมื่อเจอเหตุการณ์ที่ตื่นตกใจเช่นนี้ จาเทอร์ตระหนักได้ถึงความบุ่มบ่ามของตัวเอง

ถิ่นของตระกูลจ้าว จะอนุญาตให้เขาฆ่าคนได้อย่างไร

“ท่านจ้าว ผมใจร้อนไปนิด ท่านอย่าโกรธนะครับ”

สายตาของท่านจ้าวมองไปที่จาเทอร์ แล้วขานรับเบาๆ

“อยู่ในบ้านตระกูลจ้าวของฉัน ต้องทำตามกฎของตระกูลจ้าวของฉัน”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะหมอผีผู้ยิ่งใหญ่ถูกแนะนำโดยตระกูลข่ง เขาคงฆ่าคนนี้ตายตาที่ไปนานแล้ว

คนที่หยาบคายไร้เหตุผล ไม่รู้จักว่าอะไรคือมารยาทเลยด้วยซ้ำ

หลังจากจาเทอร์ใจเย็นลง เขาจึงยอมรับผิดขอโทษแต่โดยดี

สำหรับทุกอย่างนี้ เขาโยนสาเหตุทั้งหมดไปที่หลินมั่วคนเดียว

ถ้าหากไม่ใช่เพราะไอ้เด็กคนนี้พูดจายั่วยุตัวเอง เขาจาเทอร์คงไม่ต้องทำตัวเสียมารยาทเช่นนี้

แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องบีบลูกพลับที่นุ่มหน่อย (หมายถึงต้องรังแกคนที่อ่อนแอกว่า)

..................................................................................