หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2591

หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์น่าอายไป

สุดท้ายท่านจ้าวก็ตอบตกลงให้หมอผีช่วยรักษา

สิ่งที่หลินมั่วพูดมานั้นไม่ผิดเลย

ขั้นตอนการรักษาของหมอผีแห่งว่านเซี่ยงมีความแปลกประหลาดจริงๆ

พวกเขาจะสวมเสื้อสัตว์ป่าหลากสีและปล่อยให้สองเท้าเปลือยเปล่า

ตรงหน้าคือโต๊ะหมู่บูชาที่เรียงรายไปด้วยของเซ่นไหว้มากมาย ร่างกายของผู้เป็นหมอผีกำลังสั่นไหวไปมา

ไม้เท้าในมือของเขามีกระดิ่งใบเล็กๆ แขวนอยู่เต็มไปหมด พวกมันพร้อมใจกันส่งเสียงดังระงม

ทั้งหมดราวกับเป็นพิธีกรรมทางศาสนาที่ไม่สามารถอธิบายได้!

แน่นอนว่าหากกลายเป็นที่เล่าขานก็แสดงว่ามีดีอยู่บ้าง

ระหว่างที่หมอผีกำลังชักเกร็งอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น เขาก็หยิบถ้วยใส่น้ำสะอาดขึ้นมา ก่อนจะสูดพลังเหนือธรรมชาติที่อยู่ในอากาศเข้าไปไม่หยุด

จนกระทั่งหมอผีได้หย่อนเม็ดยาอายุวัฒนะที่ไม่ทราบชื่อลงไปในถ้วยสองเม็ด

จากน้ำในถ้วยที่ใสสะอาดธรรมดา ๆ กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายวิเศษณ์และประกายวิบวับในพริบตา

เหตุการณ์นี้ทำให้คนที่เห็นประหลาดใจไปตามๆ กัน

“ท่านจ้าว นี่คือยาฟื้นพลังสามารถรักษาจิตวิญญาณที่ถูกทำลายได้”

หมอผีได้รู้เรื่องอาการของท่านจ้าวอย่างละเอียดจากปากของจ้าวเจี้ยนผิงมาก่อนแล้ว

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น

ท่านจ้าวก็หรี่ตาลงทันที

“พ่อหมอเก่งจริงๆ

ไม่เพียงแต่สามารถเสกยาวิเศษณ์แบบนี้ออกมาได้ แถมยังมีตาทิพย์ล่วงรู้เรื่องต่างๆ อีกด้วย”

ระหว่างที่พูด จู่ๆ บรรยากาศรอบๆ ตัวของเขาก็เย็นลงทันทึ

ถึงแม้เขากำลังพูดถึงจาเทอร์อยู่

แต่สายตาของเขากลับจ้องเขม่งมายังลูกชายทั้งสองของตัวเอง

เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ทรงอิทธิพลชั่วร้ายได้ฉกฉวยโอกาสนี้

ท่านจ้าวจึงไม่ประกาศเรื่องอาการป่วยของตัวเองให้ใครรู้มาก่อน

แต่หมอผีคนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่วินิจฉัย ไม่ถามอาการ และเมื่อเอ่ยปากก็พูดถึงอาการของท่านจ้าวได้ถูกต้อง

จะต้องเป็นเพราะลูกชายตัวดีทั้งสองของเขาเป็นคนบอกแน่ๆ

เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของผู้เป็นพ่อ

จ้าวเจี้ยนผิงจึงรีบอธิบายทันที

“พ่อ เพราะผมเป็นห่วงพ่อมาก

ก็เลยบอกอาการของพ่อให้เขารู้เล็กน้อยเท่านั้น

เรื่องนี้เป็นเพราะผมไม่ระวังเอง”

คำอธิบายของลูกชายพอมีเหตุผลอยู่บ้าง ประกอบกับที่นี่มีคนนอกอยู่ด้วย

ท่านจ้าวจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก

หลังจากที่ใช้ช้อนตักยาฟื้นพลังแล้ว เขาก็ยกขึ้นดื่มอย่างไม่ลังเลใจ

หลังจากที่ตัวยาถูกกลืนลงท้องไป

จู่ๆ แววตาของจ้าวเจี้ยนผิงก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

“พ่อ ยาตัวนี้มีผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์ต่อการรักษาจิตวิญญาณจริงๆ

แค่ดื่มไปเพียงเล็กน้อย อากาศเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าก็หายวับไปทันที

อีกอย่างผมรู้สึกเหมือนมีพลังที่เพิ่มมากขึ้นด้วย”

ลมปราณที่แผ่กระจายออกมาจากรอบๆ ตัวเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ความน่าเชื่อถือในคำพูด

แต่หลินมั่วกลับขมวดคิ้วแน่น

ยาตัวนี้ราวกับมีอะไรที่ผิดปกติ

แต่ผิดปกติตรงไหนเขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน

หรือบางทีนี่อาจจะเป็นแค่ลางสังหรณ์

“ฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณตระกูลข่งจริงๆ

น้ำใจครั้งนี้ ผมจะจำเอาไว้”

พูดจบเขาก็ยกมือขึ้น พลังลมปราณจากฝ่ามือทำให้ถ้วยยาฟื้นพลังที่วางอยู่บนแท่นบูชามาลอยเข้ามาอยู่ในมือของเขาได้พอดี

ไม่รอให้หลินมั่วพูดห้าม เขาก็ยกถ้วยยาขึ้นดื่มทันที

เมื่อเห็นดังนั้น ถึงแม้จ้าวเจี้ยนผิงจะรู้สึกตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมาแต่อย่างใด