หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2593

หลังจากที่ท่านจ้าวได้นำยาฟื้นพลังทั้งหมดออกจากร่างกาย

เขาก็ค่อยๆ เช็ดทำความสะอาด

ในเวลานี้พลังที่อยู่รอบๆ ตัวเขาหายวับไปทันที

ก่อนที่ลมปราณแห่งความตายจะพุ่งเข้ามาแทรกอย่างรวดเร็ว

ลมหายใจของท่านจ้าวก็ช้าลงอย่างเหนื่อยล้าด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด หลินมั่วจึงทำได้เพียงลอบถอนหายใจเงียบๆ

ไม่คิดเลยว่าฝีมือการแสดงของจ้าวหนานเยว่จะดีขนาดนี้

แม้แต่เขายังถูกหลอกไปด้วย

ถึงแม้ตอนนี้สีหน้าของท่านจ้าวจะเต็มไปด้วยความเมื่อยล้า แต่เขายังคงยกยิ้มอย่างลำพองใจ

“เป็นไงล่ะ ฝีมือการแสดงของผมพอใช้ได้อยู่ไหม”

หลินมั่วทำได้เพียงพยักหน้าอย่างจนปัญญาให้กับคำโวราวกับเด็กๆ ของท่านจ้าว

แต่ในตอนนี้ เขาเองก็รู้สึกถึงพลังชีวิตของท่านจ้าวที่กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว

ราวกับลูกโป่งที่มีรูรั่ว มันลดลงจนเห็นได้ชัด

และเมื่อท่านจ้าวเห็นว่าตัวเองแก่ลงอย่างรวดเร็ว

ต่อให้คนที่ไม่ได้อยู่ในวงการแพทย์เช่นเดียวกับจ้าวจื่อเยียนก็พอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีนัก

เธอกุมปากตัวเองเอาไว้และพยายามข่มใจไม่ให้ร้องไห้ออกมา

ดวงตาทั้งสองที่ปริ่มไปด้วยน้ำตามองไปทางหลินมั่วอย่างขอร้อง

และเมื่อรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของทุกคน

สีหน้าของจ้าวหนานเยว่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขาพูดขึ้นอย่างท้อแท้...

“คุณรู้แล้วงั้นเหรอ”

และคำตอบที่ได้มีเพียงคำถามที่จริงจังของหลินมั่ว

“ท่านจ้าว คุณเชื่อใจผมไหม”

ถึงตอนนี้

หลินมั่วไม่มีกระจิตกระใจจะไปยุ่งเรื่องระหว่างปู่กับหลานอีกแล้ว

“งั้นก็ดี ท่านจ้าวตอนนี้สภาพร่างกายของคุณไม่ดีนัก

ผมจะช่วยฝังเข็มรักษาอาการให้คุณไปก่อน”

เมื่อพูดจบ

หลินมั่วก็ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรกลับมา เขาหยิบเอาเข็มเงินทั้งเก้าแห่งตู๋กูออกมา

เขาสะบัดมือเล็กน้อย จากนั้นเข็มเงินทั้งเก้าก็พร้อมสำหรับการใช้งาน

“ท่านจ้าว ผมจะทำการฝังเข็มแล้วนะครับ!”

ก่อนหน้านี้เขาได้ยินท่านไป่โม้เรื่องฝีมือทางการแพทย์ที่เก่งกาจของหลินมั่วมาตลอด

ตอนนั้นจ้าวหนานเยว่ยังเคยนึกดูถูกในใจ

จนกระทั่ง หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ความเป็นความตายมาด้วยตัวเอง เขาถึงได้รู้ว่าตัวเองใจแคบมากแค่ไหน

ฝีมือทางการแพทย์เก่งกาจขนาดนี้ ถึงขนาดที่สามารถยื้อแย่งชีวิตมาจากเงื้อมมือยมทูตได้ จะบอกว่าหลินมั่วเป็นเทวดาก็ยังได้

หลังจากที่หลินมั่วได้ทำการยื้ออาการเฮือกสุดท้ายของท่านจ้าวเอาไว้ได้ทัน

เขาก็หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า

เมื่อมองยาเม็ดที่อยู่ในมือ ถึงแม้สีหน้าของหลินมั่วจะมีความเสียดายอยู่บ้าง

เพราะนี่คือ ‘ยาต่ออายุ’ ดั้งเดิม ที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ทุ่มเทแรงกายและแรงใจหลอมมันขึ้นมาและมอบให้แก่เขา

หลินมั่วใช้เวลานานมากในการหาข้อมูลกว่าจะสามารถเลียนแบบการหลอมยาต่ออายุขึ้นมาได้

แต่ชีวิตของคนรอไม่ได้ เข็มเงินทั้งเก้าสามารถยื้ออาการเอาไว้ได้ในระยะหนึ่งเท่านั้น

หลินมั่วขบฟันแน่น ก่อนจะหยิบยาต่ออายุเข้าปากท่านจ้าวทันที

ท่านจ้าวในตอนนี้เต็มไปด้วยความสงสัย

ยาที่สามารถทำให้เด็กคนนี้มีสีหน้าปวดใจได้ขนาดนี้ มันคือยาอะไรกัน

หลังจากกลืนยาเม็ดนี้ลงไปแล้ว

จ้าวหนานเยว่ก็แสดงสีหน้าราวกับไม่อยากจะเชื่อออกมา