ถึงแม้จ้าวหนานเยว่จะมีโรคร้ายติดอยู่กับตัว แต่ความเป็นปรมจารย์ของเขายังคงอยู่
เมื่อมองไปยังแสงแวววับสีเงินที่สะท้อนออกมา ความรู้สึกไม่ปลอดภัยก็เกิดขึ้นทันที
“พลังอำนาจที่น่ากลัว ยันต์แผ่นนี้ร้ายกาจจริงๆ !”
หลินมั่วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้เขา
“ก่อนหน้านี้มีคนให้ผมมา หากเปิดใช้งานมันอย่างเต็มที่ก็จะสามารถเป็นอันตรายต่อผู้ที่แข็งแกร่งระดับปรมจารย์ได้”
เมื่อได้ยินดังนั้น จ้าวจื่อเยียนที่อยู่ข้างๆ ก็หันไปมองหลินมั่วด้วยความสงสัย
“คุณหลิน งั้นมันก็สามารถช่วยรักษาอาการที่พวกศัตรูทำร้ายได้งั้นเหรอ”
“แน่นอน วิชาสิบปีศาจฉุดวิญญาณเป็นวิชามารหรือวิชาหยิน ส่วนยันต์สายฟ้าเป็นวิชาดี หรือวิชาหยาง
มันเป็นคนละขั้วกัน!”
ระหว่างที่พูด หลินมั่วก็นำยันต์สายฟ้าที่มีแสงสีเงินสะท้อนออกมาไปแปะลงบนต้นขาของจ้าวหนานเยว่
ผ่านไปไม่นาน ลมปราณสีดำชั่วร้ายนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาและสลายหายไปในอากาศ
วิธีกาารักษานี้ทำให้ลูกหลานทั้งสองของตระกูลจ้าวเปิดโลกมากเลยทีเดียว
ผ่านไแสิบกว่านาที เงาดำพวกนั้นก็สลายหายไปจนหมดสิ้น
“เอาล่ะ คุณหนูจ้าวพร้อมที่จะเปลี่ยนถ่ายเลือดแล้วใช่ไหม”
หลังจากที่จ้าวจื่อเยียนพยักหน้าตอบตกลง เธอก็รั้งแขนเสื้อขึ้นเผยให้เห็นแขนขาวดุจหิมะก่อนจะยื่นแขนไปตรงหน้าหลินมั่ว
.......
ทุกอย่างดำเนินไปตามขั้นตอน
หลังจากที่จ้าวอันคัง คุณชายสามรอเป็นเวลานานแล้วแต่ยังไม่ได้รับข่าวคราวของท่านจ้าวกลับมา
เขาจึงรู้สึกกังวลใจไม่น้อย
“พ่อหมอ ยาของคุณจะไม่เกิดปัญหาอะไรจริงๆ ใช่ไหม
ทำไมทางด้านนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยล่ะ”
จาเทอร์ยังคงนั่งดื่มชาและของหวานตรงหน้าอย่างช้าๆ
“คุณชายสามอย่าเพิ่งรีบร้อนไป
ตัวยาลับที่ผมผสมลงในยาฟื้นพลังนั้นไร้สีไร้รสชาติ ต่อให้เป็นหมอที่เก่งกาจแค่ไหนก็ยากที่จะจับได้
อีกอย่างพวกเราก็เห็นกับตาว่าท่านจ้าวดื่มมันลงไปแล้ว”
ถึงแม้จะพูดออกมาแบบนั้น
แต่ถ้าไม่ได้เห็นผลลัพธ์กับตา สองพี่ร้องตระกูลจ้าวก็ยังคงไม่วางใจ
อีกอย่างจ้าวเจี้ยนผิงก็รู้สึกพะวงในใจอยู่ตลอดเวลาเรื่องที่ท่านจ้าวพาหลินมั่วมารักษาอาการป่วยให้ตัวเอง
“พ่อหมอ คุณคิดว่าพอจะเป็นไปได้ไหมที่หลินมั่วจะรักษาอาการของท่านจ้าวได้
หรือบางทีเขาอาจจะถอนพิษยาตัวนั้นได้”
แต่คำพูดของจ้าวเจี้ยนผิงก็ทำให้เขากระวนกระวายใจไม่น้อย
คนอื่นๆ ต่างพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับความคิดเห็นของข่งจื่อ
แต่เมื่อพวกเขามายังบ้านใหญ่ก็ต้องถูกคนขวางทางเอาไว้
“คุณชายสอง คุณชายสาม คุณท่านมีคำสั่งว่าไม่ให้ใครเข้าไปข้างในครับ”
เมื่อได้ยินดังนั้น
ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของจ้าวเจี้ยนผิงก็ยิ่งชัดเจนขึ้น
“จ้าวหยู พวกเราก็เป็นห่วงอาการของพ่อเช่นกัน
ยังไงหลินมั่วก็เป็นคนนอก”
“หากไม่มีใครอยู่ข้างกายพ่อ แล้วเด็กคนนั้นเกิดทำอะไรขึ้นมาก็คงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”
แต่ทว่าไม่ว่าพวกเขาจะหาข้ออ้างยังไงมาอธิบาย แต่จ้าวหยูก็ยังคงยืนยันคำเดิม
“คุณท่านมีคำสั่งว่าไม่ให้ใครเข้าไป!”
จ้าวอันคังที่เป็นคนใจร้อน ขี้โมโห ประกอบกับตอนนี้เขารู้สึกกระวนกระวายใจจนนั่งไม่ติดเก้าอี้
เมื่อถูกจ้าวหยูขวางทางเอาไว้แบบนี้ เขาจึงอาละวาดขึ้นมาทันที
“จ้าวหยู นี่แกไม่ไว้หน้าพวกฉันเลยใช่ไหม”
ระหว่างที่ตะคอกด้วยความโมโห เขาก็ชักมีดขนาดใหญ่ออกมาจากด้านหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ชักจะเบื่อกับ ERROR...
ERROR...
ดูไม่ได้อีกแล้ว...
ดูไม่ได้ ตอน 2379 ทั้งที่มีเหรียญ Error...
ทำไมดูไม่ได้...
ทำไมผมกดอ่านตอน 2211 ไม่ได้ครับ ขึ้นว่า Error เหรียญผมก็ยังเหลืออยู่ครับ Admin...
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...