หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2621

เศษฝุ่นร่วงลงมาทำให้รอบๆ สนามมวยกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

เผยเสี่ยวในเวลานี้กำลังมองไปยังชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

“นายเป็นใคร”

เมื่อได้รับคำถามจากเขา หลินมั่วก็ตอบไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยไอสังหาร

“คนใกล้ตายไม่จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้น”

เมื่อพูดจบก็เลื่อนมือไปที่กระบี่

เผยเสี่ยวเห็นว่าผู้มาใหม่ไม่เป็นมิตรก็ใจเต้นระส่ำ

“ฉันคือเผยเสี่ยว ทายาทสายตรงของตระกูลเผย”

“ถ้าวันนี้นายกล้าแตะฉันแม้แต่เส้นผม”

“เมืองเหอซานได้กลายเป็นที่ฝังศพของนายแน่”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหยุดฝีเท้าลง เขาก็นึกว่าชายหนุ่มคนนี้กลัวตระกูลเผย

เขาจึงแอบเลื่อนมือไปหาปืนที่เอวและถ่วงเวลาต่อไป

“ทุกคนมีทางเลือกของตัวเอง”

“ฉันเห็นว่านายเป็นคนของสนามมวยกานหลิน”

“เรามาหาทางแก้ไขเรื่องนี้กันดีกว่า วันนี้ถ้านายปล่อย...”

พูดถึงตรงนี้ มือของเขาก็เคลื่อนไปถึงปืนพอดี

“แม่งเอ้ย มึงตายซะ!”

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น ลูกกระสุนลอยออกไปทันที

จากนั้นเผยเสี่ยวก็ยกยิ้มขึ้น ชมเชยสติปัญญาของตัวเอง

ไม่รอให้เขาได้คิดอะไรมากนัก ใบหน้าของเขาก็ต้องนิ่งค้างไปทันที

บริเวณคอของเขามีเลือดสีสดไหลออกมาเป็นทางยาว

บ้าเอ้ย กระบี่ตัดลูกกระสุน!

นี่คือความคิดสุดท้ายของเผยเสี่ยวก่อนจะตาย

และเห็นว่าหลินมั่วกำลังเก็บกระที่ไท่อาเข้าฝัก

“ฝ่ายสนับสนุนของผู้อำนวยการกานมาถึงแล้ว”

ที่เขาหยุดเท้าเมื่อสักครู่นี้ ไม่ใช่เพราะคำพูดของเผยเสี่ยว แต่เป็นเพราะเขาสัมผัสได้ว่าด้านนอกสนามมวยมีคนมา

หลังจากพึมพำออกมา เขาก็หันหลังกลับไปยืนด้านข้างกวนหลิงหลงและเสี่ยวลู่อิ่ง

เป็นเพราะลูกกระสุนระเบิดในมือของศัตรูพอดี

พวกของเผยเสี่ยวจึงถูกจัดการไปด้วยทั้งหมด

ส่วนทางด้านกานซิ่งนั้น ไม่มีความกดดันจากจำนวนศัตรูเลยแม้แต่น้อย เขาสามารถจัดการกับศัตรูที่เหลือได้อย่างง่ายดาย

เมื่อหลินมั่วกลับมาหากวนหลิงหลงอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่สนับสนุนบนรถหุ้มเกราะหลายสิบคันก็เข้ามาล้อมสนามมวยทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

หลังจากตรวจสอบความปลอดภัยขอบริเวณโดยรอบเสร็จแล้ว

เมื่อมองดูเหล่าพรรคพวกพี่หมดลมหายใจไปแล้ว

คิ้วของกานซิ่งก็ขมวดเป็นปม

และนี่ก็เป็นเรื่องที่ผู้เฒ่ากานไม่พอใจกานซิ่งมากที่สุด

เขาใจอ่อนเกินไป ถ้าให้อารมณ์มาควบคุมจะจัดการเรื่องใหญ่ไม่ได้

“แค้นนี้ตระกูลกานจะเอาคืนอย่างแน่นอน”

“ครั้งนี้จัดการได้ดี ฆ่าไอพวกตระกูลเผยที่โอหังพวกนั้นอย่างเหี้ยมโหด”

ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง

กานซิ่งก็ส่ายหน้าทันที

“พ่อ พูดถึงเรื่องนี้ผมก็ได้รับการช่วยเหลือมา”

หลังจากที่เขาเล่าเรื่องหลินมั่วให้ฟังตั้งแต่ต้น

ผู้เฒ่ากานก็มีสีหน้าเบิกบานทันที

“อ้อ ชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์เพียงนี้ ฉันล่ะอยากจะเจอนัก!”

เมื่อทั้งฝ่ายได้มาพบกัน

ผู้เฒ่ากานก็รู้สึกว่าหลินมั่วดูสุขุมมาก บวกกับทักษะการแพทย์ไม่ธรรมดาที่กานซิ่งเล่าให้ฟัง

ผู้เฒ่ากานก็หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันที

“เพื่อนหลิน ขอบใจที่ช่วยชีวิตลูกชายของฉันนะ”