หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2622

หลินมั่วปฏิเสธการชวนของสองพ่อลูกตระกูลกานไม่ไหว

สุดท้ายจึงตอบตกลงไปทานข้าวเย็นกับพวกเขา

“เพื่อหลิน ฟังจากสำเนียง นายคงไม่ใช่คนที่นี่ใช่ไหม”

ผู้เฒ่ากานเปิดประเด็นพูดคุยบนโต๊ะอาหาร

หลินมั่วจึงตอบปัดไปทันที

“จริงๆ แล้วผมมาจากเมืองอื่นครับ ได้ยินมาว่าสมุนไพรที่เมืองเหอซานไม่เลวเลย”

“ในฐานะหมอ ผมก็เลยมาที่นี่เพื่อเก็บสมุนไพรน่ะครับ”

“แบบนี้นี่เอง มาเพื่อนหลิน ฉันขอดื่มให้นายหนึ่งแก้ว”

“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ ลูกชายของฉันถึงรอดชีวิตมาได้”

ผู้เฒ่ากานลุกขึ้นยืนด้วยความกระตือรือร้น

หลินมั่วเห็นเช่นนั้นจึงทำได้เพียงลุกขึ้นตามมารยาท

หลังจากรู้จักกันอย่างผิวเผิน ความรู้สึกแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นในใจหลินมั่ว

เขามักจะรู้สึกว่าผู้เฒ่ากานชอบทำอะไรสุดโต่ง พูดเป็นทางการ ไม่ตรงไปตรงมาเหมือนกับกานซิ่ง ลูกชายของเขา

หลังจากคุยเรื่องทั่วไปไม่กี่ประโยค

ผู้เฒ่ากานก็กลับเข้าสู่ประเด็นหลัก

“เพื่อนหลิน ฉันเห็นว่าทักษะการต่อสู้ของนายไม่เลว”

“ก็เลยมีเรื่องอยากจะขอร้อง”

“คุณท่านพูดมาได้เลยครับ ถ้าผมสามารถช่วยได้ผมจะช่วยอย่างสุดความสามารถแน่นอน”

หลังจากดื่มจนหมดแก้ว คุณท่านก็เริ่มพูด

“เรื่องเป็นแบบนี้ ครั้งนี้ตระกูลเผยมาหาเรื่องถึงที่และทำให้เป็นเรื่องใหญ่”

“ระหว่างทาง ตระกูลจ้าวติดต่อมาหาฉัน อยากให้ทั้งสองฝ่ายจัดการเรื่องนี้อย่างสันติ”

“ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงได้เชิญทั้งสองฝ่ายไปพูดคุยจัดเรื่องนี้ในทะเล”

“การนัดหมายครั้งนี้ ฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของหลานสาว”

“ดังนั้นจึงอยากให้เพื่อนหลินเดินทางไปด้วยกัน และช่วยดูแลเรื่องความปลอดภัยของหลานสาว”

เขาวางแก้วไวน์ในมือลงและรอคำตอบของหลินมั่วเงียบๆ

ในแง่หนึ่ง ผู้เฒ่ากานรู้สึกว่าฝีมือของหลินมั่วไม่เลว สามารถปกป้องหลานสาวของเขาได้จริงๆ

ส่วนอีกแง่หนึ่ง เขาอยากจะใช้จุดนี้เชื่อมความสัมพันธ์กับหลินมั่วไว้ และดึงดูดเขามาเป็นพรรคพวกในภายหลัง

หลินมั่วมาเมืองเหอซานในครั้งนี้ก็เพื่อสืบข่าว

การพบกันของกองกำลังหลักทั้งสองนี้มาในเวลาที่กำลังรวบรวมข้อมูลพอดี

เขาจึงตอบตกลงไปทันที

“แกจะไปรู้อะไร ฉันวางแผนไว้แล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

เมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อตำหนิ

กานซิ่งก็ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรต่อ

เช้าวันต่อมา

หลินมั่วมาถึงยังจุดที่นัดหมายไว้กับตระกูลกาน

หลังจากลูกน้องพาพวกเขาทั้งสามคนไปถึงที่หมาย

ในที่สุดหลินมั่วก็ได้เห็นคนที่ตัวเองจะต้องไปปกป้อง กานเวย

เพียงแต่ว่า เมื่ออีกฝ่ายเห็นเขา

สีหน้าก็ปรากฏความรังเกียจออกมาทันที

“ชิ ฉันก็นึกว่าคุณปู่จะหามืออาชีพเก่งๆ มาให้เสียอีก”

“ที่แท้ก็เป็นแค่คนไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง”

“แถมยังพาตัวถ่วงมาด้วยอีกสองคน”

“ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่านายใช่บอดี้การ์ดที่คุณปู่ส่งมาจริงๆ ไหม”

ขณะที่พูด เธอก็ก้มลงมองหลินมั่วผ่านแว่นตากันแดดด้วยสายตาเหยียดหยาม