หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2627

ทางด้านหลินมั่ว หลังจากที่วางสายโทรศัพท์ไป เขาก็พยุงกวนหลิงหลงและจูงมือเสี่ยวลู่อิ่งเพื่อที่จะเดินออกไปรอไท่จื่อที่กำลังมารับ

ขณะที่พวกหลินมั่วทั้งสามคนกำลังลุกขึ้นนั้น ประตูของชั้นหนึ่งก็ถูกเปิดออก พร้อมกับกลุ่มคนท่าทางโหดเหี้ยมจำนวนหนึ่งที่เดนเข้ามา

คนที่นำมาคือชายหนุ่มที่มีผมหงอก

เมื่อเห็นคนจำนวนมากที่รายล้อมอยู่ เขาก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที

เขาเคี้ยวหมากฝั่งไปพลางเดินเข้าใกล้ฝูงชนมากขึ้น

ทันทีที่มีคนขวางทาง เขาก็กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายและโยนลงกับพื้น

“ไสหัวไป ขวางทางกู!”

เมื่อได้ยินเสียงของผู้มาใหม่ สีหน้าของทุกคนก็ซีดเซียวลง

“แย่แล้ว ไป๋เหมาจื่อ!”

ทุกคนทยอยถอยออกไปด้านข้างในทันที

เขาเป็นคนบ้า แค่ไปทำให้เขาไม่สบอารมณ์ ไม่มือก็ขาต้องหักอย่างแน่นอน ถึงขั้นถูกจับโยนลงทะเลให้ปลากินก็มี

เมื่อไม่นานมานี้มีคนจอดรถไม่ดี เขาก็ไปหักขาคนนั้น!

ส่วนคนที่ถูกโยนออกไปเพราะขวางทางนั้น พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่โมโห พวกเขายังรู้สึกโชคดีมากอีกด้วย จากนั้นก็ทั้งวิ่งทั้งคลานหนีไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากผู้คนสลายตัว ไป๋เหมาจือก็ได้เจอกับหลินมั่ว

“แหม สวัสดิการดีนี่ วันนี้กูดวงดีจริงๆ”

เมื่อเห็นรูปร่างสง่างามของกวนหลิงหลง ไป๋เหมาจื่อก็เลิกคิ้วและเลียริมฝีปากด้วยรอยยิ้มโรคจิต

แม้ว่าใบหน้าของหญิงสาวคนนี้จะบวมเป่ง เครื่องสำอางเลอะเทอะ แต่ไป๋เหมาจื่อที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนสามารถบอกได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้พื้นฐานหน้าตาดีมาก แค่จัดการตัวเองเล็กน้อยก็สามารถเป็นระดับท็อปได้เลย

ในขณะที่สายตาของเขาเคลื่อนไปที่หน้าอกของกวนหลิงหลงนั้น เขาก็ต้องตัวแข็งทื่อ

ปานนี้ดูเหมือนของลูกพี่อยู่เล็กน้อย!

“สหายทั้งหลาย ฉันสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกสาวที่หายไปของลูกพี่ เอาเธอกลับไปตรวจสอบกันเถอะ”

หลังจากพูดออกมาแบบนั้น ลูกน้องด้านหลังไป๋เหมาจื่อก็ยกยิ้มขึ้นด้วยสีหน้าลามก

พวกเขาคุ้นเคยวิธีการนี้ดี!

ตราบใดที่เธอคนนั้นหน้าตาดูดีและพี่ไป๋เหมาถูกใจ พวกเธอก็จะถูกพาตัวไปด้วยเหตุผลนี้เสมอ

พี่ไป๋เหมาได้เปิดก่อน จากนั้นพวกเขาก็จัดการต่อ ทุกคนได้ประโยชน์เหมือนกัน!

ภายในห้องประชุม

ผู้เฒ่ากานเคาะโต๊ะชาด้วยสีหน้าจริงจัง ด้านหลังของเขามีอันธพาลหลายร้อยคนยืนตัวตรงถือมีดขนาดใหญ่อยู่

และมีหลายคนถือปืนพกที่บรรจุกระสุน ใช้กองกำลังข่มอีกฝ่ายไว้ได้อย่างดี และจะส่งพวกเขาขึ้นสวรรค์ทันทีที่ขยับตัวเพียงเล็กน้อย

กองกำลังอีกฝ่ายในห้องประชุมคืออันธพาลตระกูลเผย

ถึงแม้ว่าผู้เฒ่าเผยจะนั่งหลับตาอยู่บนโซฟา แต่ก็ขมวดคิ้วแน่นและแสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด และรอคำสั่งจากหัวหน้าของตนอย่างเงียบๆ

ผ่านไปครู่ใหญ่ ผู้เฒ่ากานก็เริ่มกล่าวเสียงเรียบ

“ยังมาไม่ถึงหรือ”

“คุณท่าน ด้านนั้นส่งข่าวมาว่าเรือของประธานกวนเข้ามาใกล้แล้ว อีกไม่นานก็จะถึงแล้วครับ”

“อืม งั้นก็ให้ตระกูลเผยรอดไปอีกสักพักแล้วกัน”

พูดจบ ผู้เฒ่ากานก็เหลือบตามองอีกฝ่ายนิ่ง

ส่วนผู้เฒ่าเผยก็ไม่ได้เกรงกลัวคำพูดนั้นเลยแม้แต่น้อย และส่งเสียงหึในลำคอตอบกลับไป