หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2626

ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอันน่าเวทนา ขาของคุณชายอู๋โค้งงอ 90องศา ทำให้เลือดสีสดและกระดูกโผล่พ้นผิวหนังออกมาอย่างชัดเจน

เสียงเอะอะทำให้เสี่ยวลู่อิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนยกมือขึ้นปิดหูอย่างทนไม่ไหว

หลินมั่วลงมืออีกครั้ง เขาตบหน้าคุณชายอู๋จนหมุนอยู่บนอากาศหลายตลบ จากนั้นก็ร่วงลงพื้นและสลบไป

ในที่สุดโลกก็สงบสักที!

กานเวยมองคุณชายอู๋ที่นอนกองอยู่ที่พื้นด้านข้างอย่างไม่เชื่อสายตา

“นายกล้าช่วยคนนอกและลงมือกับเพื่อนฉันได้อย่างไร”

พูดจบเธอก็กัดฟันและเดินไปหาหลินมั่ว

“ทาสชั่ว ใกล้ทำให้แกกล้าถึงขนาดนี้!”

หลังจากพูดออกไปแบบนั้น กานเวยก็ยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบหลินมั่ว

หลินมั่วที่อุ้มเสี่ยวลู่อิ่งอยู่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

“เธอนี่ คงแก้ไม่หายแล้วจริงๆ!”

เพี๊ยะ!

กานเวยเพิ่งจะยกมือขึ้น หลินมั่วก็ชิงลงมือตบหน้าเธอก่อน จนเธออยู่ในอาการงุนงง

สถานการณ์นี้ทำให้ผู้คนโดยรอบตกตะลึงทันที

ใจกล้าเกินไปแล้ว ถึงขั้นกล้าตบหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลกานเลยหรือ

“พ่อหนุ่ม แย่แล้ว! ตระกูลกานไม่ปล่อยนายไปแน่”

“ใช่ กล้าลงมือกับเอ้อร์หู่แห่งเมืองเหอซานเชียวหรือ”

“จิ๊ๆ น่าเสียดาย เกรงว่าชีวิตชายหนุ่มมากความสามารถเช่นนี้คงต้องจบลงแล้ว”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แต่หลินมั่วก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

“คุณกวน พวกเรากลับกันก่อนเถอะ สถานที่แบบนี้พวกเราไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ”

หลังจากหันหลังกลับและวางเสี่ยวลู่อิ่งลง เขาก็ถอดเสื้อคลุมออกเพื่อสวมให้กวนหลิงหลง

ผู้ที่ถูกทำให้ตกใจกลัวร้องไห้ออกมาจนเครื่องสำอางเลอะเทอะไปหมด เธอพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหลินมั่วก็พยุงเธอขึ้นมา

แต่เนื่องจากไม่มีเรือที่จะใช้ออกไป ตอนนี้หลินมั่วไปล่วงเกินกานเวยเข้า ตระกูลกานคงจะเกลียดเขาแล้ว จะส่งเขาออกไปง่ายๆ ได้อย่างไร

จู่ๆ หลินมั่วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เวลานี้เรือขนส่งของไท่จื่อคงจะอยู่ใกล้ๆ นี้แล้ว เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาติดต่ออีกฝ่ายทันที

ที่อีกด้านหนึ่ง ห่างจากเรือสำราญลำใหญ่ไปประมาณ 10ไมล์ทะเล

มีเรือขนส่งสะเทินน้ำสะเทินบกขนาดใหญ่กำลังแล่นอยู่เหนือทะเล

แม้ว่าจะเป็นเรือขนส่ง แต่ก็มีระบบต่อต้านขีปนาวุธและการโจมตีด้วยเช่นกัน

และเหนือลำกล้องปืนแวววาวที่หนาพอๆ กับเอวผู้ใหญ่นั้น

คนของสมาคมศิลปะการต่อสู้เข้ามารายงาน

ไท่จื่อแห่งเมืองไห่พยักหน้าตอบอย่างจริงจัง

ถึงแม้ว่าเขาจะห่วงเล่น แต่ก็แยกแยะความสำคัญได้

“ระวังบริเวณโดยรอบ! เดินหน้าต่อ”

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็สั่น

“ไท่จื่อ พวกคุณถึงช่องแคบมะละกาหรือยัง”

“พวกเรากำลังจะเข้าช่องแคบแล้ว มีอะไรหรือลูกพี่”

“พอดีเลย คุณเห็นเรือสำราญทางด้านตะวันตกของมะละกาไหม”

“มารับผมที”

หลังจากวางสายโทรศัพท์

ไท่จื่อก็ไปที่หอสังเกตการณ์ หลังจากยืนยันตำแหน่งที่ตั้งแล้ว เขาก็ออกคำสั่งทันที

“สมาชิกบนเรือทุกคนโปรดทราบ พวกเราจะไปรับทูตเจิ้นเยว่ หันหน้า 66 องศาไปยังซีจิง และเคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูงสุด”

ทันทีที่พูดจบ

สัตว์เหล็กขนาดยักษ์ใต้เท้าของไท่จื่อก็เปลี่ยนทิศทางและฝ่าคลื่นไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว