หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2625

“รบกวนคุณผู้ชายหยุดอยู่ตรงนี้ ชั้นสองไม่อนุญาตให้คนนอกเข้า ขอบคุณในความร่วมมือ!”

ถึงแม้ว่าบอดี้การ์ดจะพูดอย่างสุภาพ แต่น้ำเสียงจริงจังของพวกเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เลย เพียงแค่มีคนบุกรุกเข้าไป พวกเขาจะจัดการโยนออกไปทันที

ยิ่งพวกเขาเข้มงวดมากเท่าใด

หลินมั่วก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเท่านั้น ขณะที่เขากำลังวางแผนที่จะลักลอบเข้าไปในชั้นสอง เขาก็ได้ยินขอความช่วยเหลือแว่วมา

เขาหันหลังกลับและรีบไปที่นั่นโดยไม่ลังเล

ในเวลานี้ กวนหลิงหลงเหลือเสื้อผ้าอยู่บนร่างกายเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น และหน้าอกก็ถูกเปิดเผย

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอออกแรงดึงขอบกางเกงไว้สุดชีวิต คงจะรักษาท่อนล่างไว้ไม่ได้

ยิ่งเธอต่อต้านมากเท่าไร กานเวยก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเท่านั้น

“นางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ดื้อดึงจริงๆ เสี่ยวอู๋ถอดกางเกงของเธอออกด้วย”

“ได้เลย!”

คุณชายอู๋ตอบรับและใช้เท้าเหยียบไปที่มือของกวนหลิงหลง

“นังตัวดี ปล่อยแขนออกเดี๋ยวนี้”

กวนหลิงหลงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จากนั้นห้านิ้วก็ค่อยๆ คลายออก

ในที่สุดก็มีคนทนไม่ไหวกับสภาพน่าเวทนานี้

“แบบนี้มันเกินไปแล้ว”

“ใช่ รังแกสาวน้อยแบบนี้ ไม่สมควรเลยนะ”

เมื่อได้ยินเสียงถกเถียงขึ้นมา

กานเวยก็ลุกขึ้นยืนและเท้าสะเอวมองไปรอบๆ

“ใครกำลังพูดเรื่องไร้สาระ ถ้าเก่งจริงก็ลุกขึ้นมาสิ”

“พวกนายกล้ายุ่งเรื่องของตระกูลกานงั้นหรือ!”

ในที่แห่งนี้ ใครบ้างที่ไม่เป็นที่รู้จัก ทุกคนต่างมีหน้ามีตาในสังคมกันทั้งนั้น หลังจากโดนกานเวยตอกกลับมาแบบนั้น สีหน้าของคนที่พูดเมื่อสักครู่นี้ก็เคร่งขรึมลงทันที นังเด็กบ้านี่ไม่รู้จักการเคารพผู้ใหญ่หรือไงกัน

ขณะที่เขากำลังคิดจะออกหน้าตำหนิเธอนั้น

เพื่อนของเขาก็ห้ามไว้ทันที

“อยากตายหรือไง ผู้เฒ่ากานอยู่ชั้นบนนี่เอง”

“ถ้าอยากตายก็ตายวิธีอื่นแทนเถอะ”

หลังจากคำพูดนั้นถูกพูดออกไปก็เกิดความเงียบขึ้นทันที เขาก้มหน้าลงและซ่อนตัวอยู่ในฝูงชน

พวกเขาไม่กล้าล่วงเกินตระกูลกานแห่งเหอซานหรอก

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลินมั่วก็หมดคำจะพูด คุณหนูใหญ่ที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจคงจะแก้ไม่หายแล้วล่ะ

หลินมั่วยังคงแน่นิ่ง

กานเวยจ้องเขาเขม็ง อารมณ์โมโหปรากฏขึ้นบริเวณคิ้วของเธอ

“คุณชายอู๋ บอดี้การ์ดคนนี้ไม่ฟังคำสั่ง หักขามันซะ”

“ให้คู่รักชั่วคู่นี้ได้ครองรักกันไปเถอะ”

เมื่อไม่ได้มาครอบครองก็ต้องทำลายทิ้ง นี่เป็นสไตล์ของกานเวย

“ฮี่ๆ ยินดีทำตามคำสั่งครับ”

คุณชายอู๋ปล่อยกวนหลิงหลงและลุกขึ้นเดินไปหาหลินมั่ว

“ไอ้หนุ่ม นายโชคดีแต่กลับไม่เห็นค่า คุณกานชอบนายขนาดนี้ แต่นายกลับไม่รับไว้”

“คุกเข่าลงซะ!”

เขาพูดพร้อมกับเตะที่หัวเข่าของหลินมั่ว

“พูดเรื่องอะไร หยิ่งผยองกันจริงๆ!”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายลอยเข้ามา หลินมั่วก็ยกขาขึ้นเตะเขากลับ