หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 274

ฟังฮุ่ยกระแอมไอเบาๆ “วิธีการที่ปั้นซย่าพูด ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้นะ”

“เสี่ยวหวง นายเป็นเด็กที่กตัญญูมาโดยตลอด พ่อกับแม่เห็น”

“ครั้งนี้พูดตามตรงมันเป็นความจริงที่ว่านายกับเสวี่ยเอ๋อร์ขายกำไลหยก ซึ่งก็ถูกทำนองคลองธรรมที่นายจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้”

“ไม่อย่างงั้นนายก็ไปจัดการเรื่องนี้เถอะ”

“ฉันเห็นว่าคนของตระกูลจ้าวเป็นคนใจกว้างมาก พวกเขาอาจจะไม่สืบหาสาเหตุก็ได้”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “ใช่ เสี่ยวหวงแม่ของนายพูดถูก”

“เรื่องที่นายทำเพื่อตระกูล พวกเราจะจดจำไว้ในใจ”

“แม้ว่าตระกูลจ้าวจะสืบหาสาเหตุจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราจะหาทนายความที่ดีที่สุดเพื่อลดโทษให้นายสักสองสามปี”

“รอจนนายออกมา ครอบครัวเราก็จะเป็นตระกูลใหญ่ในก่วงหยาง นายเป็นลูกเขยของฉันก็จะกลายเป็นสมาชิกของวงสังคมระดับสูงที่เมืองก่วงหยางเช่นกัน!”

หวงเหลียงด่าในใจไม่หยุด คนแก่สองคนนี้โลภในทรัพย์สินเงินทองและทำเป็นพูดดี

หากเขาติดคุกจริงๆ เมื่อหันกลับไปไม่แน่เขาอาจจะปล่อยให้สวี่ตงเสวี่ยแต่งงานใหม่ทันที

ถึงเวลาที่เขาออกมายังจะจำเขาได้หรือไม่ได้มันก็เป็นคนละเรื่อง

เมื่อเห็นทัศคติของเขาทั้งสองคนที่มีต่อหลินมั่วก็รู้เลยว่าคนแก่สองคนนี้เป็นคนยังไง หวงเหลียงยังจะรับผิดชอบเรื่องนี้ได้อย่างไร?

แต่เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเป็นปฏิปักษ์ต่อสองคนนี้ได้ ท้ายที่สุดเขาก็ยังวางแผนจะโจมตีอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ!

หวงเหลียงแสร้งทำความเคารพ “พ่อกับแม่ครับ ท่านทั้งสองพูดถูก”

“ควรจะทำอย่างไร ผมจะฟังคำพูดของท่านทั้งสองคน”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ประสบผลเกินความคาดหมาย เพราะพวกเขายังกังวลว่าหวงเหลียงจะไม่เชื่อ

ไม่คิดเลยว่าหวงเหลียงจะตอบตกลง?

“เฮ้ เจ้าเด็กคนนี้ช่างกตัญญูจริงๆ!”

“พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก แม่จะไม่ยอมทิ้งให้นายได้รับความทุกข์ทรมาน”

“นายไม่ต้องกังวล เงินสามร้อยล้านบาทต้องกลับมา พวกเราจะหาวิธีพานายออกมาให้ได้”

“พ่อกับแม่ครับ นี่...นี่ถ้าผมรับผิดชอบเรื่องนี้ เกรงว่าเสวี่ยเอ๋อร์...จะต้องติดคุกไปด้วย”

สวี่ตงเสวี่ยตกใจจึงพูดอย่างร้อนใจว่า “ทำไม”

หวงเหลียงพูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง “เธอคิดดูสิ ในวิดีโอนั้นถ่ายติดเราสองคนที่เอากำไลหยกไปขาย!”

“เราทั้งคู่ถูกถ่ายไว้ แม้ว่าฉันอยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้คนเดียว แต่คนอื่นเขาคงไม่เชื่อ!”

“หากตระกูลจ้าวต้องการสืบหาสาเหตุ เสวี่ยเอ๋อร์ก็หนีไม่พ้น!”

“อีกทั้งกำไลหยกนั่นเสวี่ยเอ๋อร์เป็นคนถือ”

“ถึงเวลานั้น คนอื่นต้องตัดสินว่าเสวี่ยเอ๋อร์เป็นตัวการอย่างแน่นอนและเกรงว่าเธอจะถูกตัดสินร้ายแรงกว่าฉัน!”

สวี่ตงเสวี่ยหน้าซีดทันทีและพูดเสียงสั่น “นี่...นี่จะทำอย่างไร”

“พ่อกับแม่ หนู...หนูติดคุกไม่ได้”

“หนูยังเด็ก ถ้าติดคุกชีวิตของหนูต้องจบเห่แน่!”