หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 273

หวงเหลียงมีความลังเลเล็กน้อยเพราะนั้นคือตระกูลจ้าว

ในเมืองก่วงหยางนายหญิงใหญ่จ้าวนั้นมีบารมีสูงส่ง ถ้าไปถล่มตระกูลจ้าว คุณจะมีกี่ชีวิตก็ไม่พอให้ตายหรอก!

เมื่อเห็นหวงเหลียงไม่พูดอะไร สวี่ตงเสวี่ยจึงรีบถาม “ที่รัก นิ่งอยู่ทำไมล่ะ?”

“รีบโทรหาลูกน้องพวกนั้นของคุณสิ!”

ในเวลานั้นเสียงดูถูกเหยียดหยามก็ดังขึ้นที่หน้าประตู “ไปก่อปัญหาที่ตระกูลจ้าว พวกคุณอยากตายกันเหรอ?”

เมื่อทุกคนหันกลับไปดูก็เห็นหลินมั่วที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ที่หน้าประตูตั้งแต่เมื่อไหร่

สีหน้าของคนไม่กี่คนในห้องเปลี่ยนไป สวี่ตงเสวี่ยกัดฟันพูด “นายแซ่หลิน แกขู่ใคร?”

“ลูกน้องของสามีฉันล้วนเป็นพวกอยู่นอกกฎหมาย...”

สวี่เจี้ยนกงขัดจังหวะเธอ “เสวี่ยเอ๋อร์ แกหยุดพูดโง่ๆ ได้แล้ว!”

“พวกเราจะไม่พาคนไป พวกเราก็จะไม่ใช้กำลังกับพวกเขาด้วย แต่จะไปคุยกับพวกเขาด้วยเหตุผล!”

“เงินนั้น หลินมั่วจัดการได้แค่สิบล้านเท่านั้น ส่วนเงินสองร้อยเก้าสิบล้านที่เหลือ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะจัดการมัน!”

“เงินนี้เขาต้องคืนให้พวกเรา”

“ถ้าไม่ พวกเราก็จะเข้าสู้กระบวนการทางกฎหมาย ฮึ ตระกูลจ้าวของเขานั้นทรงพลัง ทั้งยังสามารถไม่สนใจกฎหมายได้ด้วย?”

ฟังฮุ่ยหัวเราะทันที “พ่อพูดไม่ผิด”

“ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลจ้าว หวงเรื่องภาพลักษณ์ที่สุด”

“พวกเขาก็ไม่ได้โง่ รู้ว่าแพ้แน่นอนถ้าต้องขึ้นศาล”

“ดังนั้น ฉันประมาณการว่าพวกเราไปขู่พวกเขาไม่กี่คำ พวกเขาก็คงคืนเงินมาให้อย่างเชื่อฟังแล้ว!”

สวี่ตงเสวี่ยมีความสุขมาก “งั้นรออะไรล่ะ?”

“ไป รีบไปหาพวกเขาไป!”

ขณะที่คนไม่กี่คนกำลังจะออกไป หลินมั่วก็ยิ้มแล้วพูดว่า “พวกคุณแน่ใจเหรอที่จะไปตระกูลจ้าว?”

“หวงเหลียง นายคงไม่ลืมใช่ไหม? ว่ากำไลหยกถูกพวกนายสองคนขายไปแล้ว!”

“เมื่อถึงตอนนั้นตระกูลจ้าวจะทำการสืบสวน ดูละกันว่าใครจะติดคุก!”

สีหน้าของหวงเหลียงและสวี่ตงเสวี่ยเปลี่ยนไป

เมื่อเงียบไปครู่หนึ่ง จู่ๆ หวงเหลียงก็หัวเราะออกมา “หลินมั่ว แกต้องให้ความสำคัญกับหลักฐานในสิ่งที่พูด!”

“มีหลักฐานอะไร ที่พิสูจน์ได้ชัดเจนว่าเป็นพวกฉันสองคนที่ขายกำไลหยก?”

“กำไลหยกอันนั้น เห็นได้ชัดว่าแกเอามันไปขาย!”

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มอย่างพอใจทันที “ใช่แล้ว เป็นแกที่เอาไปขาย ทำไมแกต้องมาใส่ร้ายให้พวกเราด้วยล่ะ?”

สวี่ปั้นซย่าโมโหมากจึงพูดด้วยความโกรธเคือง “หวงเหลียง นายอย่ามาใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น!”

“นายอยากได้หลักฐานใช่ไหม? งั้นฉันเป็นพยาน ฉันสามารถพิสูจน์ได้ว่ากำไลหยกอันนี้เป็นนายและเสวี่ยเอ๋อร์ที่ขายมัน!”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูด “พี่สาว พี่...พี่ทำไมถึงร้ายกาจแบบนี้?”

“ฉันเป็นน้องสาวพี่นะ พี่อยากฆ่าฉันให้ตายเหรอ?”

สวี่ปั้นซย่าหมดหวังอย่างสมบูรณ์ ครอบครัวนี้แท้จริงแล้วช่างไร้ยางอายเสียนี่กระไร?

“ฉันแนะนำพวกเธอว่าอย่าไปเลย”

สวี่ตงเสวี่ยพูดขึ้นมาทันที “อะไร? กลัวแล้ว?”

“เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าค่อนข้างทุ่มสุดตัวเหรอ? ตอนนี้กลัวแล้ว?”

หลินมั่วส่ายหน้า “ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่อยากบอกพวกเธอไว้สักหน่อย”

“กำไลหยกอันนั้นมีกล้องวงจรปิด”

สวี่ตงเสวี่ยและฟังฮุ่ยตกตะลึง แต่สวี่ปั้นซย่ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

หลินมั่วพูดอย่างช้าๆ “วิดีโอจากกล้องกล้องวงจรปิด ฉันได้มาไว้ในมือนานแล้ว”

“ด้านบนนั้นถ่ายลงมาได้ชัดเจนว่าเป็นพวกเธอสองคนที่เอากำไลหยกไปขาย”

“คำให้การของพวกคุณไม่กี่คนจะน่าเชื่อถือได้มากกว่าวิดีโอหรือเปล่า?”

คนไม่กี่คนตรงนั้นตัวแข็งอยู่กับที่ พูดอะไรไม่ออกเลยในจุดจุดนั้น

สวี่ปั้นซย่ายิ้มแล้วพูด “ที่จริงฉันเองก็มีวิธี”

“พวกเธอไม่ใช่ว่าอยากได้เงินเหรอ?”

“ให้หวงเหลียงรับผิดชอบเรื่องนี้ ให้เขาไปอยู่ในคุก งั้นเงินนี้ก็คงได้กลับคืนมาแล้ว?”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมองหน้ากัน และมองไปยังหวงเหลียงพร้อมกัน

สีหน้าหวงเหลียงเปลี่ยนไปทันทีเขารู้ว่าไอ้แก่โลภมากในเงินทองสองคนนี้ต้องวางแผนให้เขาเข้าคุกเพื่อแลกกับเงินสามร้อยล้าน!