หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 291

หลินมั่วพยายามอย่างสุดความสามารถในการกดข่มความกราดเกรี้ยวในใจเอาไว้ แล้วถามเสียงเข้มว่า “ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง”

เหลาหู่ “รถพยาบาลมารับไปที่โรงพยาบาลแล้ว ส่วนรายละเอียดผมยังไม่ทราบครับ ผมอยู่ระหว่าทางไปโรงพยาบาล”

หลินมั่ว “โรงพยาบาลไหน”

เหลาหู่ “ก็โรงพยาบาลของเราไงครับ!”

หลินมั่ววางสายโทรศัพท์ทันที จากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีกแล้วรีบตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาล

เมื่อถึงโรงพยาบาลแล้วหลินมั่วก็เห็นเหลาหู่ที่กำลังยืนรออยู่ที่ด้านนอกห้องผ่าตัดอยู่ไกลๆ

“เป็นอย่างไรบ้าง” หลินมั่วถามอย่างร้อนรน

เหลาหู่พูดเสียงสั่นว่า “เด็กไม่เป็นอะไรครับ ตอนที่เกิดอุบัติเหตุลูกพี่จวินเอาตัวบังเธอเอาไว้”

“แต่ว่าลูกพี่จวิน...ลูกพี่จวินค่อนข้างน่าเป็นห่วง ยังกู้ชีพอยู่เลย...”

หลินมั่วไม่พูดอะไรอีก เขาเปิดประตูห้องผ่าตัดแล้วบุกเข้าไป

ผู้อาวุโสเฮ่อกำลังยุ่งอยู่ภายในห้องผ่าตัด

อย่างไรเสียเขาก็เป็นเพื่อนของหลินมั่ว เขาย่อมลงมือช่วยเองอยู่แล้ว

หลินมั่วสังเกตุอาการของเติ้งจวิน เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ถ้าหากผู้อาวุโสเฮ่อไม่ได้อยู่ที่นี่ล่ะก็ชีวิตของเติ้งจวินเกรงว่าจะไม่รอด

อย่างน้อยตอนนี้เติ้งจวินก็ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีทางที่จะช่วยได้

หลินมั่วผ่อนลมหายใจ เขาลงมือทันทีด้วยการลงมือเข้าช่วยควบคุมอาการบาดเจ็บของเติ้งจวิน

ร่วมกับการลงมีดของผู้อาวุโสเฮ่อ ไม่นานเติ้งจวินก็พ้นขีดอันตราย

หลินมั่วยังหยิบยาเม็ดครอบจักรวาลที่ตัวใหม่ที่เขาปรุงเองออกมาป้อนให้กับเติ้งจวิน

อวัยวะภายในทั้งหมดของเติ้งจวินได้รับการกระทบกระเทือนจากการบาดเจ็บครั้งนี้ ยาเม็ดครอบจักรวาลนี้สามารถบำรุงอวัยวะภายใน เพียงไม่นานอาการก็จะดีขึ้น

หลังจากที่จัดการทั้งหมดเสร็จสิ้นหลินมั่วก็เดินออกไปจากห้องผ่าตัด

เหลาหู่นำคนจำนวนหนึ่งมายืนที่ด้านนอก เขามีสีหน้ารู้สึกผิด “คุณหลินครับ ผมขอโทษครับที่ไม่ได้ปกป้องลูกพี่หู่ให้ดี”

หลินมั่วยกมือขึ้นปฏิเสธ “ไม่เกี่ยวกับคุณ”

“ผมคิดไม่ถึงว่าคนตระกูลฮั่วจะใจกล้าขนาดนี้ กล้าทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสกๆ! ดูท่าว่าผมกับตระกูลฮั่วของมีเรื่องให้ขาดกันแล้วจริงๆ”

“เหลาหู่ ช่วงนี้คุณคงต้องเหนื่อยหน่อย ส่งคนมาจับตาดูที่นี่แล้วก็ทางด้านภรรยาผมด้วย ผมกังวลว่าตระกูลฮั่วจะลงมืออีก!”

เหลาหู่พยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว “คุณหลินครับ คุณวางใจเถอะ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปคนของผมทั้งหมดจะมาร่วม ถ้าหากมีอะไรผิดปกติอีก ผมจะรีบบอกคุณเป็นคนแรก!”

หลินมั่วค่อยๆพยักหน้า มีเหลาหู่คอยปกป้องคนของเขาทางฝั่งนี้ เขาก็ไม่ต้องมาพะวงข้างหลังแล้ว

ต่อไปคือจะตอบโต้กลับกับฮั่วเทียนเฉิงอย่างไร!

หลินมั่วกลับมาที่อวิ๋นช่วงกรุ๊ปอีกครั้ง โจวชิ่งอู่ยังคงรออยู่ที่นี่

หลังจากที่หลินมั่วเข้าไปในห้องเขาก็ถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “ท่านผู้เฒ่าโจว ทำไมคุณถึงเลือกผม”

โจวชิ่งอู่สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ “คุณหลิน ถ้าหากผมบอกว่าผมมั่นใจในตัวคุณก็คงโกหก”

“ที่ผมเลือกคุณเป็นเพราะผมไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว ตระกูลหลักทั้งสิบของเมืองก่วงหยางนั้นต่อหน้าก็ดูสนิทสนมกันดี แต่ในใจต่างระแวงกันเอง”

“ตระกูลโจวของผมยังไม่ทันล้มลง แต่อีกเก้าตระกูลก็เริ่มคุยกันแล้วว่าจะแบ่งส่วนแบ่งทรัพย์สินของตระกูลโจวกันอย่างไร เมืองก่วงหยางมีเพียงคนเดียวที่สามารถสู้กับตระกูลฮั่วได้ นั่นก็คือเทียนเหยีย แต่เทียนเหยียไม่คงทำ”

“ตอนนี้มองดูแล้วทั้งเมืองก่วงหยางมีเพียงคนเดียวที่มีความแค้นต่อตระกูลฮั่ว อีกทั้งยังกำลังแข็งขืนต่อตระกูลฮั่วด้วย เหลือเพียงแค่คุณ ผมก็ทำได้เพียงเข้าร่วมมือกับคุณ!”

หลินมั่วพยักหน้าลงช้าๆ คำพูดนี้ของโจวชิ่งอู่เขาสามารถเชื่อถือได้

โจวชิ่งอู่พูดเสียงแผ่วเบาว่า “คุณหลิน คุณกับตระกูลโจวของผมก่อนหน้านี้เข้าใจผิดกันไปบ้าง แต่มันไม่สำคัญเลย เรื่องกับตระกูลฮั่วครั้งนี้ พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ผมออกเงินสนับสนุนคุณหลิน ผมไม่ขอให้คุณตอบแทนและไม่ขอให้คุณแก้แค้น ขอเพียงแค่คุณหลินจะสามารถช่วยตระกูลโจวของผมให้รอดพ้นได้!”

“ตระกูลโจวมีมาเป็นร้อยปีจะมาจบลงในมือของผมไม่ได้!”

ขณะที่กำลังพูด จู่ๆโจวชิ่งอู่ก็คุกเข่าลงบนพื้น “ความอยู่รอดของตระกูลโจว อยู่ในมือคุณหลินทั้งหมดแล้ว ตาเฒ่าคนนี้มีเวลาเหลืออีกไม่มาก ขอแค่คุณหลินช่วยดึงตระกูลโจวขึ้นมาสักครั้ง ถ้าหากตระกูลโจวสามารถอยู่รอดไปได้ วันหน้าตระกูลโจวยินดีที่จะเป็นข้ารับใช้ของคุณ... เป็นข้ารับใช้ติดตามคุณหลินอย่างไม่มีข้อโต้งแย้ง! ”

หลินมั่วไม่ได้ตอบในทันที เขาจ้องไปยังโจวชิ่งอู่แล้วถามขึ้นอย่างกะทันหันว่า “แล้วที่คุณหนูซ่งทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไรครับ”

โจวชิ่งอู่พูดเสียงค่อยว่า “แม้ว่าตาเฒ่าคนนี้จะสายตาพร่าเลือนไปแล้ว แต่เมื่อก่อนก็เคยทำเรื่องที่ดีอยู่บ้าง ตอนนั้นคุณหนูซ่งถูกขับออกจากตระกูล ตาเฒ่าคนนี้ก็แสดงน้ำใจออกไปช่วยเธอเอาไว้ เรื่องวันนี้ก็เป็นคุณหนูซ่งที่จัดการให้”

หลังจากที่ออกจากอวิ๋นช่วงกรุ๊ป หลินมั่วก็คำนวณอีกครั้ง

เฉินเซิ่งหยวนหนึ่งพันห้าร้อยล้าน หวงหย่งเฟิ่งสองพันล้าน ตระกูลโจวสามพันล้าน ซ่งจื่อหลานหนึ่งพันห้าร้อยล้าน บวกกับอุตสาหรกรรมยาสวี่ซื่ออีกห้าร้อยล้าน รวมเป็นแปดพันห้าร้อยล้านแล้ว

ไปเอาจากหนานป้าเทียนอีกหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ตอนนี้เงินทุนหนึ่งหมื่นล้านก็รวบรวมมาได้ครบแล้ว

หลินมั่วโทรหาหนานป้าเทียน จากนั้นหนานป้าเทียนก็ให้มาสามพันห้าร้อยล้านอย่างสบายๆ หลินมั่วรวบรวมเงินได้ทั้งหมดหนึ่งหมื่นสองพันล้านแล้ว

หลินมั่วเองก็รู้สึกตกใจ นิสัยของหนานป้าเทียน คนธรรมดาย่อมไม่สามารถเทียบได้

ตอนเย็นในวันเดียวกันนั้นเอง เงินทั้งหมดนั้นก็มาอยู่ในบัญชีของหลินมั่ว หลินมั่วรีบมาหาสวี่ปั้นซย่าที่บริษัทและปรึกษาเรื่องนี้กับเธอ

หลินมั่วไม่ได้บอกเธอเรื่องวิชาแพทย์ของเขา เขาบอกกับเธอเพียงแค่ว่าเขาต้องการการลงทุน

สวี่ปั้นซย่าก็ไม่ลังเล เธอเห็นด้วยที่บริษัทจะลงทุนห้าร้อยล้าน

เธอนั้นเชื่อมั่นในตัวหลินมั่วมาก

แน่นอนว่าอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไม่จำเป็นต้องออกเงินห้าร้อยล้านนี้

ในมือของหลินมั่วมีเงินชดเชยที่ได้รับมาจากตระกูลโจวอีกสามร้อยล้าน อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อออกเงินเพิ่มแค่สองร้อยล้านก็พอแล้ว

ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย หลินมั่วจึงโทรไปหาเฉินเซิ่งหยวนให้เขาเริ่มดำเนินการต่อไป

การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์จะถูกจัดขึ้นสามวันหลังจากนี้ โดยมีเฉินเซิ่งหยวนออกหน้าให้ ภายในเวลาสามวันเพียงพอที่จะจัดการเรื่องสมาคมให้เรียบร้อย

ในตอนเช้าตรู่ของวันถัดมาหลินมั่วไปทำงานตามปกติ

ในตอนที่เขาเพิ่งจะมาถึงห้องทำงาน หลินมั่วก็เห็นครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงนั่งอยู่ด้านใน

หัวใจของหลินมั่วเต้นตึกตัก เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วงั้นหรือ?

สวี่ตงเสวี่ยเป็นคนแรกที่เห็นหลินมั่ว เธอเรียกเขาเสียงแหลม “มาแล้ว ไอ้สารเลวมาแล้ว!”

ฟังฮุ่ยดูราวกับสัตว์ป่าที่ถูกยั่วยุ เธอลุกขึ้นจนตัวแทบลอย “หลินมั่ว ไอ้โง่ แกจะทำร้ายลูกสาวฉันให้ตายใช่ไหม!”

“แกจะทำอะไรกันแน่ถึงให้เธอไปกู้เงินมาสองร้อยล้าน? แกอยากให้เธอตายใช่ไหม”