หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 292

หลินมั่วชะงักไป ตัวเขาให้สวี่ปั้นซย่าไปกู้เงินสองร้อยล้านเมื่อไรกัน

“แม่ครับ แม่พูดอะไร”

“ทำไมเธอถึงไปกู้เงินสองร้อยล้านล่ะ”

หลินมั่วถามอย่างร้อนใจ

“แกยังแกล้งโง่อีกเหรอ”

“ฉัน...ฉันขอสู้ตายกับแก...”

ฟังฮุ่ยกรีดร้อง เธอเงื้อมมือขึ้นเตรียมที่จะฟาดหลินมั่ว

หลินมั่วรีบหลบออก แล้วพูดอย่างรีบๆว่า “แม่ครับ มีอะไรพูดกันดีๆสิครับ!”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ”

“แม่บอกผมสิครับ!”

ฟังฮุ่ยไม่หยุด “แกยืนนิ่ง! อย่าขยับนี้นะ!”

“วันนี้ไม่ก็ฉันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง”

“จับมันให้ฉันที!”

หวงเหลียงจึงรีบวิ่งเข้ามากางแขนทั้งสองข้างขวางเอาไว้

รอยยิ้มอย่างเจ้าเลห์ปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาแทบรอบไม่ไหวที่จะเห็นหลินมั่วถูกฟังฮุ่ยตบสักชุด

หลินมั่วไม่กล้าลงมือกับฟังฮุ่ย แต่กับหวงเหลียงเขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจ

เขาแกล้งทำเป็นเซแล้วชนเข้ากับหวงเหลียง และชนอย่างแรงจนทำให้หวงเหลียงล้มกลิ้งไปกับพื้น จนศีรษะของหวงเหลียงกระแทกมีเลือดไหลออกมา

สวี่ตงเสวี่ยจึงรีบเข้าไปพยุงหวงเหลียง เธอกรีดร้องด้วยความโมโหว่า “หลินมั่ว แกกล้าลงมือกับสามีฉัน!”

“ฉันขอสู้กับแก!”

สวี่ตงเสวี่ยหยิบแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะขึ้นแล้วเขวี้ยงไปทางหลินมั่ว

ในตอนนี้เองพนักงานรักษาความปลอดภัยจำนวนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาห้ามสองแม่ลูกไว้ทั้งหมด

คนที่เป็นหัวหน้าย่อมเป็นฟังชิ่ง ครั้งที่แล้วเขาถูกฟังฮุ่ยรายงานเท็จใส่ร้ายเข้าทำให้เขาถูกผู้อำนวยการโรงพยาบาลขังตัวไว้อยู่หลายวัน

เขากลั้นความโกรธเอาไว้ ตอนนี้เมื่อเขาเห็นคนตระกูลสวี่ก็ย่อมไม่ต้องเกรงใจแล้ว

“กำลังทำอะไรอยู่ครับ”

“คุมตัวเอาไว้ในหมด!”

“ถ้าพวกเธอยังกล้าลงมืออีกก็ลงมือได้เลย”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมรับผิดชอบเอง!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยเหล่านั้นมีท่าทางดุดัน พวกเขากดฟังฮุ่ยกับสวี่ตงเสวี่ยลงกับพื้นและเหยียบเท้าของพวกหล่อนเอาไว้

ทั้งสองคนพยายามต่อต้านแต่ไม่สามารถหลุดออกไปได้

สวี่เจี้ยนกงจึงถามอย่างร้อนรนว่า “พวกคุณกำลังทำอะไร”

“ปล่อยภรรยากับลูกสาวผมเสีย ไม่อย่างนั้น...ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งตำรวจ!”

ฟังชิ่งยิ้มเย็น “คุณยังจะแจ้งตำรวจ?”

“ผมสิที่อยากจะแจ้งตำรวจ!”

“ที่นี่คือโรงพยาบาลพวกคุณกล้าลงมือทำร้ายคนที่นี่ พวกผมมีสิทธิที่จะห้ามพวกคุณ!”

ตอนนี้ฟังชิ่งจึงเพิ่งพยักหน้า “ในเมื่อพวกคุณขอโทษแล้ว งั้นผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง”

“ปล่อยพวกเขา!”

“แต่ว่าพวกเราอยู่ข้างนอก”

“มีธุระก็คุยธุระสิครั้บ ถ้าหากลงไม้ลงมือล่ะก็ หึ แผนกรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลเราก็ใช่กระจอกนะครับ!”

ฟังชิ่งโบกมือให้สัญญาณแล้วนำพนักงานรักษาความปลอดภัยเหล่านั้นออกไป

ฟังฮุ่ยและสวี่ตงเสวี่ยลุกขึ้นมาด้วยความเกลียดชัง ฟังฮุ่ยกรีดร้องขึ้นมาเธอคิดที่จะเข้าไปทำร้ายหลินมั่วอีก

แต่ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ฟังชิ่งยื่นศีรษะเข้ามาในห้อง “อะไรกัน จะใช้กำลังอีกแล้ว?”

ฟังฮุ่ยทำตามที่เคยพูดทันที เธอไม่อยากที่จะถูกคนเอาเท้าเหยียบเอาไว้อีกแล้ว

“พ่อครับ แม่ครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ”

หลินมั่วถาม

ฟังฮุ่ยขบกรามของเธอ “หลินมั่ว แกเลิกแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อหน้าฉันได้แล้ว”

“ไม่ใช่ว่าแกอยากลงทุนในโครงการหนึ่งหรือไงถึงได้ไปขอเงินปั้นซย่า”

“ที่บริษัทเป็นอย่างไร แกไม่รู้?”

“เพื่อรวบรวมเงินสองร้อยล้านนี้ปั้นซย่าเอาหุ้นของริษัททั้หมดไปเป็นหลักประกัน แล้วกู้เงินจากธนาคารมาสองร้อยล้าน”

“แกรู้ไหมว่าถ้าหาเงินไปคืนไม่ได้ เรื่องที่จะไม่มีบริษัทแล้วช่างน่ะช่างมัน แต่ปั้นซย่าต้องติดคุก!”

“แกอยากให้ปั้นซย่าตายให้ได้ใช่ไหม จะทำร้ายจนตระกูลสวี่เราล่มจมกันไปหมดถึงจะพอใจใช่ไหม!”