หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 299

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรีบร้อนลุกขึ้นยืน

เมื่ออยู่ต่อหน้าคนตระกูลสวี่ พวกเขาก็ยังคงรักษาหน้าเอาไว้บ้าง ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็ถูกคนอื่นข่มเหงรังแกมาอย่างโหดร้ายแล้ว

สวี่เจี้ยนกงขบฟันกล่าว "สวี่ฉังหย่วน แกมาทำอะไรกัน"

"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล่ะ"

"ไม่ใช่ว่าเคยบอกไปแล้วหรือ ว่าพวกเขาเหล่านี้ หากว่าไม่ได้รับอนุญาตก็อย่าให้เข้ามาในบริษัทได้อย่างตามใจไม่ใช่เหรอ"

สวี่หย่งฉิ้งเดินออกมาจากข้างหลัง กล่าวพลางยิ้มเยาะ "เจี้ยนกง ไม่ได้เจอกันหลานวันเลยนะ อารมณ์ไม่ดีอยู่อย่างนั้นเหรอ!"

"เกิดอะไรขึ้น ลูกสาวได้เป็นซีอีโอ แกก็เลยกลายมาเป็น ไท่ซ่างหวางไปแล้วเหรอ"

"หึ แกก็ไม่ดูตัวเองเลยว่าเป็นใคร ไม่นึกเลยว่ายังจะกล้ายกมือยกไม้ในบริษัทได้อีกเหรอ!"

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงแดงก่ำ ขบฟันกล่าวว่า "คุณพ่อ ผมไม่ได้เหมือนกับพ่อหรอกนะ ผมไม่ได้เป็นไท่ซ่างหวางอะไรทั้งนั้น"

"แล้วผมก็ไม่ได้ยกมือยกไม้อยู่ในบริษัทอีกด้วย"

"เพียงแต่ว่า ตอนนี้บริษัทมีปั้นซย่าเป็นผู้รับผิดชอบ"

"ปั้นซย่าก็ไม่ได้เต็มใจที่อยากจะเจอพวกคุณสักเท่าไรหรอก!"

สวี่หย่งฉิ้งยิ้มเยาะ "เฮอะ ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอหรอกนะ!"

"วันนี้ ที่มาไม่ได้มีเพียงแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น แล้วยังมีผู้ถือหุ้นทั้งหมดของบริษัทมาด้วย"

"ทำไม แกยังวางแผนที่จะให้ผู้ถือหุ้นทั้งหมดนี้ออกไปจากบริษัทให้หมดด้วยอย่างนั้นเหรอ"

เมื่อครู่นี้สวี่เจี้ยนกงพึ่งจะสังเกตเห็น นอกประตูนั้นยังมีคนอยู่อีกมากมาย ผู้ถือหุ้นของบริษัทต่างก็พากันปรากฏอย่างฉับพลันอยู่ตรงนั้น

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที

นี่สวี่หย่งฉิ้งใช้วิธีการอะไรกันแน่ คาดไม่ถึงเลยว่าจะแจ้งให้ผู้ถือหุ้นทั้งหมดของบริษัทมาชุมนุมกัน นี่เขาต้องการที่จะทำอะไรกันแน่นะ

ในขณะนี้ ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นต่างก็พากันเดินเข้ามากันหมดแล้ว

"ประธานสวี่ ได้ยินมาว่าช่วงนี้การบริหารงานเกิดปัญหาขึ้นอย่างนั้นเหรอ"

"มีลูกค้าหลายคนต่างก็มีความต้องการที่จะขอคืนเงิน แม้แต่สัญญาสามพันล้านหยวนที่พวกเราลงนามกันก่อนหน้านี้นั้น ก็ต้องการที่จะคืนเงินด้วยเช่นกัน"

"นอกจากนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ คุณยังเอาสิทธิผู้ถือหุ้นของบริษัทไปค้ำประกัน แล้วกู้ยืมเงินมาสองร้อยล้านหยวน แล้วก็เอาไปลงทุนโครงการอะไรก็ไม่รู้โครงการหนึ่งด้วย"

“มันใช่เรื่องจริงหรือเปล่า”

ตัวแทนของผู้ถือหุ้นคนหนึ่งถามอย่างเคร่งขรึม

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงดูสิ้นหวังอย่างกะทันหัน

ผู้ถือหุ้นของบริษัทต่างก็รู้กันหมดแล้ว เรื่องในครั้งนี้ยุ่งยากเสียแล้ว

สวี่ตงเสวี่ยเหลือบมองไปที่สวี่ปั้นซย่าอย่างเยาะเย้ย แล้วกระซิบกระซาบว่า "แนะนำพี่ก็ไม่ฟัง"

"คนที่เดินอยู่ในสังคมได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องมีความสามารถ!"

"ไม่มีความสามารถ คุณก็แค่ถือว่าโตมาเหมือนกับนางฟ้า และสุดท้ายก็ถูกผู้ชายเล่นจนเบื่อแล้วทิ้งเท่านั้นเอง!"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบไม่น้อยต่างก็พากันหัวเราะขึ้นมา สายตาของคนเหล่านี้ที่มองไปที่สวี่ปั้นซย่า ต่างก็เต็มไปด้วยความสุดจะทน

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าแดงก่ำ ขับฟันกล่าวว่า "สวี่หลิงหลิง ระวังคำพูดของคุณหน่อย!"

"ธุรกิจของฉัน ต่างก็อาศัยความสามารถในการลงนามทั้งนั้น"

"ใช่แล้ว ตอนนี้การพัฒนาของบริษัท เกิดปัญหาบางอย่างขึ้นแน่นอน"

"ถึงอย่างไรก็ตาม ฉันก็กำลังพยายามที่จะเปลี่ยนสภาพปัจจุบันของบริษัทอยู่"

"ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ยังมีความเชื่อมั่น ว่ามีความสามารถพอที่จะพาบริษัทออกไปจากสภาพที่ยากลำบากนี้ได้!"

สวี่ฉังหย่วนยิ้มเยาะ "สวี่ปั้นซย่า เธอนี่ช่างโม้เก่งเสียจริงนะ!"

"งั้นเธอบอกฉันที เธอจะพาบริษัทออกไปจากสภาพที่ยากลำบากนี้ได้อย่างไร"

"แล้วก็ เธออธิบายมาอีกหน่อย ว่าที่เธอเอาบริษัทไปค้ำประกัน และกู้เงินสองร้อยล้านหยวนไปทำอะไรกันแน่"

"อย่าบอกฉันว่าเอาเงินไปลงทุนอะไรกับโครงการอื่น แล้วเธอก็อย่าคิดว่าพวกเรากลายเป็นคนโง่ไปแล้วล่ะ"

"ใครๆ ต่างก็มองออกกันทั้งนั้น เธอก็คงจะรู้สึกว่าบริษัทจบเห่แน่แล้ว เลยคิดอยากที่จะแลกเป็นเงินสดแล้วหนีไป อย่างนั้นถูกไหมล่ะ!!"