หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 318

ฮั่วเทียนเฉิงชำเลืองมองพวกเขาอย่างหงุดหงิด "ผมบอกแล้วนี่ว่าให้พวกคุณไปรอที่ห้องข้างๆ"

“ใครให้พวกคุณมาห้องนี้”

"ออกไปซะ"

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอึ้ง ทำไมจู่ๆฮั่วเทียนเฉิงถึงอารมณ์เปลี่ยน

สวี่ตงเสวี่ยเริ่มกังวล "คุณชายฮั่ว พวกเรา...เราจะไปที่ห้องข้างๆ"

"แต่ว่า พวกพี่ใหญ่อยู่ที่นี่ มันไม่...ไม่เหมาะสม..."

ฮั่วเทียนเฉิงพูด "ไม่เหมาะสมตรงไหนงั้นเหรอ"

ดวงตาของสวี่ตงเสวี่ยเบิกกว้าง หมอนี่ยังมีข้อสงสัยอีกงั้นเหรอ

"คุณชายฮั่ว คุณอยู่กับพี่สาวของฉัน พวกคุณทั้งสองอยู่ที่นี่"

"แล้วพวกเขาอยู่ที่นี่ด้วย นี่...นี่..."

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเยาะ " พวกเขาอยู่ที่นี่แล้วจะทำไม ผมไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่ว่างๆหรอก"

"ผมเป็นคนให้ความสำคัญกับพี่น้อง ผมมีความสุขที่ได้แบ่งปัน"

"สวี่ปั้นซย่าสาวงามอันดับหนึ่งในเมืองก่วงหยาง ให้ผมได้เชยชมคนเดียวมันไม่คุ้ม"

"แน่นอนว่า ต้องแบ่งปันให้กับพี่ๆน้องๆ"

จู่ๆ ผู้ชายพวกนั้นก็หัวเราะออกมา

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตื่นตระหนก สถานการณ์นั้นเหนือความคาดหมายของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

"คุณชายฮั่ว ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้"

“ปั้นซย่า เธอ...เธอคือผู้หญิงของคุณ!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างกังวล

ฮั่วเทียนเฉิงถ่มน้ำลาย "ให้ตายเถอะ อย่ารังเกียจผมเลย"

“เธอเป็นของเกรดไหนกัน ยังอยากจะมาเป็นผู้หญิงของข้าอยู่งั้นเหรอ”

“โถ่ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอแต่งงานหรือถึงเธอจะไม่เคยแต่งงาน ในสายตาฉันเธอก็เป็นแค่ของเล่น”

“คนอนาถาอย่างพวกแก ยังอยากจะมาเกาะข้างั้นหรือ”

“ไม่หัดตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง ที่ข้าเล่นกับเธอก็ถือว่าเป็นเกียรติกับพวกแกตระกูลสวี่แล้ว เข้าใจไหม”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอึ้งมาก ตอนนี้พวกเขาเข้าใจ ว่าฮั่วเทียนเฉิงเห็นสวี่ปั้นซย่าเป็นแค่ของเล่นตั้งแต่แรกแล้ว

มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะอยากเกาะตระกูลฮั่ว!

และสิ่งที่น่าขันคือพวกเขายังมอบลูกสาวให้กับฮั่วเทียนเฉิง

“ตระกูลของพวกแก ไม่คู่ควรแม้จะเป็นหมาเฝ้าบ้านให้ฉันด้วยซ้ำ”

“ช่างเถอะ ฉันคร้านจะคุยเรื่องไร้สาระกับพวกแกแล้ว”

“เฮ้ รีบเริ่มสิ”

“เอากล้องมา ถ่ายรูปให้ชัดกว่านี้แล้วส่งไปให้ไอ่หลินมั่วนั้น”

ฮัวเทียนเฉิงพูดอย่างได้ใจ

ชายสองสามคนที่อยู่ข้างเตียงหัวเราะและล้อมเธออีกครั้ง

ณ ตอนนี้สวี่ปั้นซย่าก็กรีดร้อง

เธอรีบกระโดดและคว้าโคมไฟข้างเตียงและทุบมันให้แตก

ทุกคนตกใจ ตาของฮั่วเทียนเฉิงเบิกกว้าง "ให้ตายเถอะ เธอยังจะต่อต้านอีกหรือ"

“นังบ้า ไม่ดูสถานการณ์เลย แกหนีไม่รอดหรอก”

สวี่ปั้นซย่ากัดฟันสู้ความมึนและก็คว้าเศษแก้วที่พื้นมากรีดข้อมือตน

และเลือดก็ไหลออกมา เปื้อนเสื้อผ้าของสวีปั้นซย่าจนเป็นสีแดง

สวี่ปั้นซย่ากัดฟัน "ฉัน...ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่ยอมให้พวกนายมาย่ำยีหรอก"