หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 324

หลังจากที่หลินมั่วส่งสวี่ปั้นซย่ากลับเข้าบ้าน เขาก็ถูกสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไล่ออกจากบ้าน

อันที่จริง หลินมั่วก็ไม่ได้คิดที่จะอยู่บ้านเช่นกัน

จากการดูแลอย่างพิถีพิถันของเขา สวี่ปั้นซย่าก็ไม่เป็นอะไรแล้ว

ฝั่งหลินมั่ว มีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น

หลังจากออกจากบ้านตระกูลสวี่แล้ว หลินมั่วก็โทรหาเหลาหู่และขอให้เขาจัดคนจำนวนมาก มาคุ้มกันบ้านตระกูลสวี่

ตระกูลฮั่วนั้นโหดเหี้ยมเกินไป หลินมั่วกังวลว่าฮั่วเทียนเฉิงจะมาก่อกวนสวี่ปั้นซย่าอีก

หลังจากจัดการกับที่นี่แล้ว หลินมั่วก็ใช้ประโยชน์จากความมืดรีบไปที่ชานเมืองอย่างเงียบๆ

เรื่องในคืนนี้ เกินขีดจำกัดของหลินมั่วแล้ว เขาต้องเร่งแผนสำหรับตระกูลฮั่วแล้ว

ก่อนหน้านั้นเขาต้องคิดบัญชี

เขาเตรียมที่จะฆ่าฮั่วซิ่งฝูเป็นคนแรกในคืนนี้

ณ ตระกูลสวี่

หลังจากที่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไล่ หลินมั่วออกไป ในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบงัน

สวี่ปั้นซย่าเก็บตัวอยู่ในห้อง ในห้องนั่งเล่นจริงเหลือแค่สวี่เจี้ยนกงฟังฮุ่ยสวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงที่มองกันไปมา

แน่นอนว่าหวงเหลียงมีความสุขมาก เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้อาจถือได้ว่าเป็นการทำลาย

ความสัมพันธ์ระหว่างสวี่ปั้นซย่ากับฮั่วเทียนเฉิง

ดังนั้นเขาจึงยังมีโอกาส

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยและสวี่ตงเสวี่ยรู้สึกอึดอัด

เหตุการณ์ในคืนนี้ มาถึงจุดที่พวกเขาไม่คาดคิดจริงๆ

อันที่จริงพวกเขาได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว ถึงคืนนี้สวี่ปั้นซย่าจะอยู่กับฮั่วเทียนเฉิง พวกเขาก็เห็นด้วย

แต่ใครจะไปคิดว่าฮั่วเทียนเฉิงจะเลวได้ขนาดนั้น

เขาไม่เพียงแค่วางยาสวี่ปั้นซย่า แต่ยังต้องการจะย่ำยีสวี่ปั้นซย่าแบบนั้นอีก

หลังจากเงียบไปนาน สวี่ตงเสวี่ยก็พูดด้วยเสียงเบา "พ่อคะแม่คะ คราวนี้นับว่าพวกเราทำให้ตระกูลฮั่วขุ่นเคืองจริงๆแล้ว"

"ในอนาคตแม้ว่าพี่สาวจะอยากแต่งงานกับตระกูลฮั่ว หนูคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้!"

สวี่เจี้ยนกงรู้สึกหงุดหงิด "หุบปาก!"

"แกบ้าไปแล้วหรือ"

“แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า”

“แกป่วยจิตหรือตาบอดห้ะ”

"แกดูไม่ออกเหรอว่าฮั่วเทียนเฉิงเป็นคนยังไง"

“มาถึงขนาดนี้แล้ว แกยังอยากให้พี่สาวแกแต่งงานกับตระกูลฮั่วแล้วทำความฝันอันมั่งคั่งของแกให้เป็นจริงงั้นเหรอ”

“นั่นพี่สาวแกนะ...แกยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่าห้ะ”

“ฉันว่านะตาของแกไม่ได้บอดหรอก แต่ใจแกต่างหากที่บอด”

สวี่ตงเสวี่ยถูกตีจนต้องรีบวิ่งไปหลบข้างหลังฟังฮุ่ยแล้วก็รีบพูด "แม่คะ แม่...ดูพ่อสิ"

"ฉันทำไมเหรอห้ะ"

“หนูพูดไปไม่กี่ประโยคเอง”

“ถ้าพ่อไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร พ่อไม่ฟังก็ช่าง แต่...พ่อจะมาตีหนูทำไม”

“นี่มันยุคไหนแล้ว พ่อยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า”

“นอกจากนี้ พ่อกับแม่ก็อยากให้พี่สวี่แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยมาโดยตลอดนี่ หนูพูดอะไรผิดเหรอ”