หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 326

ในทางตอนเหนือของชานเมืองมีวิลล่าตั้งอยู่เดี่ยวๆอยู่หลังหนึ่ง

ที่นี่เป็นที่ตั้งหลักที่ที่สองของฮั่วเทียนเฉิงในเมืองก่วงหยางและที่นี่มีคนที่ตระกูลฮั่วจัดการไว้ให้เฝ้าดูแลที่นี่กว่าสิบคน

ฮั่วเทียนเฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากหลบหนีมาที่นี่

ขณะที่ส่งคนออกไปสืบเรื่องหลินมั่ว เขากำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างสบายอกสบายใจในห้องนั่งเล่น

ทันใดนั้นลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานว่า “คุณชายฮั่วครับ มีผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อสวี่ตงเสวี่ยเขาพบคนของเราและบอกว่าเขาต้องการพบคุณครับ”

ฮั่วเทียนเฉิงขมวดคิ้ว “สวี่ตงเสวี่ยผู้หญิงขี้เหร่คนนั้นน่ะเหรอ”

“เธอจะทำอะไรน่ะ”

ลูกน้อง “เธอบอกว่าเธอต้องการขอโทษคุณเป็นการส่วนตัวครับ และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ด้วยครับ”

ฮั่วเทียนเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ให้คนพาเธอเข้ามา!”

หลังจากนั้นไม่นานสวี่ตงเสวี่ยก็ถูกนำตัวมาอยู่ต่อหน้าฮั่วเทียนเฉิง

เมื่อเห็นฮั่วเทียนเฉิง สวี่ตงเสวี่ยเธอก็พูดทันทีว่า “คุณชายฮั่วน้อยฉันเสียใจจริงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนค่ะ”

“ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจผิดครอบครัวฉันอยู่ ฉันมาก็เพื่ออยากอธิบายเรื่องครอบครัวของฉันให้คุณฟังค่ะ”

“จริงๆ เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินมั่วเลยค่ะ”

“ความหวังสูงสุดของพ่อแม่ของฉันคือให้เขาหย่ากับน้องสาวของฉันค่ะ”

“และอีกอย่างเขาอยู่กับพี่สาวของฉันมาหลายปีแล้วแต่ไม่มีความเหมือนคู่สามีภรรยาจริงๆเลยสักนิดค่ะ ถ้าคุณชายฮั่วไม่เชื่อฉันคุณชายฮั่วไปสืบได้เลยค่ะ!”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเยาะสวี่ตงเสวี่ย สวี่ตงเสวี่ยคนนี้มาเพื่ออธิบายจริงๆซะด้วย

“พูดมาอย่างนี้แสดงว่าผมเข้าใจพวกคุณผิดงั้นเหรอ”

“น่าละอายนิดนึงนะครับ”

“เอาอย่างนี้สิ คุณก็ให้พี่สาวคุณมาเองสิแล้วผมจะขอโทษเธอเอง”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะ

สวี่ตงเสวี่ยเกาหัวของเธอ “คุณชายฮั่วคะฉันเกรงว่าพี่สาวของฉันจะมาไม่ได้”

“ถึงแม้ว่าเธอจะกินยาแก้พิษแล้ว แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกสบายเธอกำลังพักผ่อนอยู่ที่บ้านค่ะ”

“เปลี่ยนเป็นวันอื่นได้ไหมคะ?”

ฮั่วเทียนเฉิง “โอ้ งั้นหลินมั่วก็กำลังดูแลเธออยู่ที่บ้านใช่ไหม?

สวี่ตงเสวี่ยส่ายหัวทันที “จะเป็นไปได้ยังไงคะ”

“พ่อแม่ของฉันไม่ชอบหลินมั่วมาก พอพวกเขามาถึงบ้านก็ไล่เขาออกไปทันที!”

“ตอนนี้เป็นพ่อแม่ของฉันที่กำลังดูแลพี่สาวของฉันอยู่ที่บ้านค่ะ”

“ฮั่วเทียนเฉิงตาลุกวาวขึ้นทันที”

ฮั่วเทียนเฉิงด่าด้วยความโกรธ “ตอแหล!”

“เธอบอกว่าหลินมั่วถูกไล่ออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วทำไมด้านนอกบ้านเธอยังมีคนของหลินมั่วอยู่ล่ะ”

สวี่ตงเสวี่ยตกตะลึง “อะไรนะคะ... คุณหมายความว่ายังไงคะ?”

ฮั่วเทียนเฉิงโกรธ “นี่มึงยังจะเสแสร้งใส่กูอีกเหรอ”

“เมื่อกี้กูส่งคนไปที่บ้านมึง และพวกมันก็โดนหมาลอบกัด ดูสิว่าพวกมันถูกซ้อมยังไง”

สวี่ตงเสวี่ยตกใจมาก “คุณ... คุณส่งคนมาที่บ้านฉันทำไมคะ”

ในเวลานี้ฮั่วเทียนเฉิงไม่ได้เสแสร้งอีกต่อไป และพูดด้วยใบหน้าที่ดุร้าย “แล้วมันจะทำไม”

“แน่นอนว่าฉันต้องจับนังสารเลวสวี่ปั้นซย่านั่นให้ได้ยังไงล่ะ”

“ทำไมมึงคิดว่าคนอย่างกูอยากคบพี่สาวมึงจริงๆ งั้นเหรอ”

“ก็บอกแล้วไงว่าถึงเธอจะอธิบายอะไรก็ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

“ฉันแค่ต้องการฆ่าสวี่ปั้นซย่าและหลฃินมั่วซะ”

“ให้ตายเถอะตอนที่ฉันอยู่ในเมืองฉันเล่นฆ่าผู้หญิงไปทั่ว แต่ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียว!”

“คราวนี้ในเมืองก่วงหยางหลังจากขาดทุนไปเยอะ เธอคิดว่าฉันจะปล่อยมันไปไหมล่ะ”