หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 327

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเปลี่ยนไปอย่างมาก เดิมทีเธอคิดว่าเธอได้อธิบายกับฮั่วเทียนเฉิงแล้ว และเธอยังยืนยันว่าความคิดของเธอนั้นไม่ผิด

คาดไม่ถึงว่าความผิดพลาดครั้งใหญ่นี้คือตัวเธอเอง

เธอเกือบจะฆ่าสวี่ปั้นซย่าอีกครั้ง!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้สวี่ปั้นซย่าก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าฮั่วเทียนเฉิงคนนี้มันเป็นปีศาจ มันไม่มีประโยชน์ที่คุณจะอธิบายอะไรให้เขาฟัง

“ฮั่วเทียนเฉิงคุณ... คุณนี่มันเลวจริงๆ!”

“ลืมไปซะ ทำเป็นว่าฉันไม่ได้มาที่นี่!”

“ตระกูลสวี่ของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลฮั่วของคุณอีกต่อไปแล้ว”

สวี่ตงเสวี่ยด้วยความโกรธเธอต้องการจะออกไป

เมื่อฮั่วเทียนเฉิงโบกมือเท่านั้น ก็มีคนสองสามคนมากดสวี่ตงเสวี่ยลงกับพื้นทันที

“มึงคิดว่ากูนี่เป็นห้องน้ำสาธารณะงั้นเหรอ จะเข้าออกได้ทุกเวลาตามอำเภอใจงั้นเหรอ”

“บอกมึงไว้เลยนะว่ามึงเอาตัวเองเข้ามาเอง จะโทษกูไม่ได้นะ”

“พวกแกลากอีนังคนนี้ออกไปที่สวนหลังบ้าน แล้วเอาไปใส่กรงหมาซะ”

“จำไว้ว่าห้ามฆ่าเธอเด็ดขาดเก็บไว้ก็เผื่อยังมีประโยชน์ เราอาจใช้เธอล่อสวี่ปั้นซย่าออกมาได้สักวัน!”

สวี่ตงเสวี่ยตกใจและพูดอย่างกระวนกระวายใจ “คุณชายฮั่วคุณ... คุณจะทำอะไรคะ”

“คุณเป็นศัตรูกับหลินมั่วแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย...”

ฮั่วเทียนเฉิงโบกมืออย่างรำคาน “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”

“ฉันต้องการฆ่าใครสักคนมันจำเป็นต้องมีเหตุผลงั้นเหรอ”

“ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลว แกมันสมควรตาย”

“จะยังไงก็เถอะลากมันไปไว้ข้างหลัง ถ้าอยากทำอะไรก็เชิญเลยฉันอนุญาต!”

“ลูกน้องพวกนั้นหัวเราะออกมาอย่างดังทันที “คุณชายฮั่วของราคาถูกแบบนี้คุณโกงพวกเราหรือเปล่าครับเนี่ย”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะ “นั่นมันก็เป็นเรื่องจริงอีก”

“โตมาแบบนี้ ยังฝันอยากเป็นครอบครัวมั่งคั่งอยู่อีกเหรอ”

“ยังไม่ดูสภาพตัวเองอีก แค่มองฉันก็รู้สึกแย่แล้ว”

“รีบไปลากมันออกไปซะ อย่าทำให้ฉันต้องรู้สึกจะอ้วกเลย”

“ลูกพี่ครับ หลินมั่วนายคนนั้นไม่ง่ายเลย”

“อีกอย่างเขาใช้ทักษะมวยแปดสุดยอดอีกด้วย ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

“ยิ่งไปกว่านั้น เขาจำตัณหา6 ได้อย่างรวดเร็ว และเขายังรู้วิธีเอาตัณหา6 มาทำการรักษาอีกด้วย

“ทักษะทางการแพทย์ของเขานี้ไม่ใช่เล่นๆเลย”

“ผมคิดว่าเราต้องระวังเขาไว้ครับ มิฉะนั้นเราเองอาจจะเป็นฝ่ายที่ต้องเสียเปรียบครับ...”

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีรถพุ่งเข้ามาจากด้านข้าง พุ่งเข้าชนรถของเขาโดยตรง และตกลงไปอยู่ในทุ่งนาข้างทาง และรถของเขาก็พลิกคว่ำ

โทรศัพท์ตกและสายก็ตัดไป

ด้วยใบหน้าที่โมโหมากฮั่วซิ่งฝูกระโดดลงจากรถและด่าทอด้วยความโกรธ “ไอ้สารเลว ขับรถเป็นไหมเนี่ย”

เขาวิ่งไปที่รถฝ่ายตรงข้ามด้วยความโกรธและกำลังจะเปิดประตู แต่ทันใดนั้นก็พบว่าคนที่นั่งอยู่ในรถคือหลินมั่ว

ฮั่วซิ่งฝูถึงกับตกตะลึง แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาหันหลังกลับและวิ่งทันทีแต่ในเวลานี้หลินมั่วรีบออกจากรถแล้วและหยุดเขาไว้

ฮั่วซิ่งฝูหน้าซีด “หลินมั่วนายจะทำอะไร

ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชา “ตัดหญ้า แน่นอนว่าเราต้องกำจัดรากถูกไหม!”