หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 405

ฟังฮุ่ยโมโหมาก “ทำไมจะไม่ได้ แกทำกำไรให้เขามากมายขนาดนั้น เขาแบ่งให้แกเล็กๆ น้อยๆ มันก็สมควรแล้ว

แกนะแก ทำไมถึงดื้อดึงขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะแก เขาจะได้กำไรเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร

...อ้อ หรือว่าพอได้เงินแล้วก็ไม่ไว้หน้ากันแล้ว?”

หลินมั่ว “แม่ครับ เขาก็เปิดบริษัทให้พวกเราแล้วไม่ใช่หรือครับ แบบนี้จะไปเรียกเขาว่าไม่ไว้หน้าได้อย่างไร”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโห “ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แกไปขอเงินมาให้ได้... ยิ่งรวยก็ยิ่งขี้เหนียวจริงๆ เลย คนพวกนี้นี่ยังไงกันนะ...

ฉันไม่เอาบริษัท แกไปบอกเฉินเซิ่งหยวนซะ ครอบครัวเราไม่ขาดแคลนบริษัท พวกเรามีอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อที่ใหญ่โตขนาดนั้นแล้ว จะเอาบริษัทมาทำไม

...แกไปบอกเขา ถ้าเขาไม่ให้เงิน ฉันจะไปป่าวประกาศเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ ให้ชื่อเสียงของเขาในเมืองก่วงหยางพังพินาศไปเลย!”

หลินมั่วอึ้งไป นี่แม่ตั้งใจจะอาละวาดแล้วแย่งมาเลยหรือ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หลินมั่วก็พูดขึ้นเบาๆ “แม่ครับ ผมว่าเราอย่าไปหาเรื่องประธานเฉินใหญ่โตเลยครับ ตอนนี้ประธานเฉินเป็นคนรับผิดชอบจัดสรรทรัพยากรทางการแพทย์ อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของพวกเราจะได้เท่าไรก็อยู่ที่การตัดสินใจของประธานเฉินทั้งหมด

ถ้าเกิดเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาจริงๆ แล้วประธานเฉินโกรธ สั่งแบล็กลิสต์อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของพวกเราขึ้นมาละก็ พวกเราคงจะล้มละลายแน่นอนเลยครับ!”

ฟังฮุ่ย “หา?...

ไม่... ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง... เฉินเซิ่งหยวนก็มีแค่ร้านขายยาเซิ่งหยวนไม่ใช่หรือ เขา… เขาเก่งขนาดนั้นเลยหรือ”

หลินมั่วตอบไปอย่างจนปัญญา “เมื่อก่อนก็ไม่มีหรอกครับ แต่ตอนนี้อุตสาหกรรมยาในเมืองก่วงหยางต่างก็ฟังคำสั่งของเขาทั้งหมด!”

ฟังฮุ่ยเงียบไปทันที หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็พูดขึ้นมาเบาๆ “แก...แกไปปรึกษากับเฉินเซิ่งหยวนก่อนดีกว่า… ฉันคิดว่าแกยังแข็งกร้าวไม่พอ แกลองแข็งกร้าวขึ้นอีกหน่อยเขาก็คงจะยอมแล้ว!”

ขณะนั้นเอง สวี่ปั้นซย่าทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ เธอแย่งโทรศัพท์ไป “แม่คะ แม่มีสิทธิ์อะไร แม่รู้ไหมว่าเฉินเซิ่งหยวนเป็นใคร จะให้ไปทำตัวแข็งกร้าวกับเขา

จนถึงตอนนี้ ทุกๆ ปีเฉินเซิ่งหยวนโยนคนลงไปในแม่น้ำก่วงหยางกี่คนแล้วก็ไม่รู้… แม่จะให้หลินมั่วไปทำตัวแข็งกร้าวกับเขา แม่จะส่งเขาไปตายหรือคะ”

ฟังฮุ่ยโกรธมาก “มันขนาดนั้นเลยหรือไง”

เมื่อสักครู่นี้โทรศัพท์เปิดสปีกเกอร์โฟนอยู่ ทุกคนจึงได้ยินคำพูดเหล่านั้น

สีหน้าของฟังฮุ่ยเต็มไปด้วยความโมโห “ดูไอ้เด็กคนนี้สิ เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ เห็นแก่ตัวจริงๆ!...

ฉันให้ไปขอเงินแค่นี้มันจะทำไม ฉันก็ทำเพื่อครอบครัวเราไม่ใช่หรือ...

นี่... นี่เขาต้องเป็นคนแบบไหนกันแน่”

สวี่ตงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แม่คะ แม่มองสวี่ปั้นซย่าดีเกินไปหรือเปล่า... หนูบอกแม่แล้วว่าพี่สาวคนนั้นหลงเขาจนหัวปักหัวปำ ไม่มาช่วยพวกเราหรอกค่ะ!”

จู่ๆ หวงเหลียงก็พูดขึ้นอย่างช้าๆ “แม่ครับ แต่ผมกลับรู้สึกว่าหลินมั่วกำลังหลอกพวกเราอยู่!...

เฉินเซิ่งหยวนเป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมา หลินมั่วทำกำไรให้เขามากมายขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ให้รางวัล!

สิ่งเดียวที่น่าจะเป็นไปได้ก็คือ... เฉินเซิ่งหยวนให้เงินเขาแล้ว และเขาก็โกยไปจนหมด!”