หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3749

เฉินผิงใช้เนตรส่องนภาพินิจอย่างระมัดระวัง และพบว่าพัดนั้นแปลกประหลาดจริงๆ แสงที่พัดปล่อยออกมาไม่ได้มาจากอักขระหรืออาคม แต่เป็นแสงที่มาจากตัวพัดเอง!

ยิ่งไปกว่านั้น การประดิษฐ์พัดนั้นแปลกมากจนเฉินผิงรู้สึกว่ามันยากจะเข้าใจ!

เหล่าหยางไม่ได้โกรธเมื่อได้ยินได้ยินฝูงชนวิจารณ์พัดต่างๆ นาๆ เขากลับหัวเราะเยาะอย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของสำนักหลู่ป้านหรือไม่?”

“แน่นอน ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้” พวกเขากล่าว “มีข่าวลือว่าสำนักหลู่ป้านเป็นสำนักของเหล่าเทพ และมีสถานะสูงมากกระทั่งในอาณาจักรแดนสรวง นอกจากนี้ พวกเขายังมีความชำนาญในการสร้างของวิเศษอีกด้วย”

“สิ่งของที่สำนักหลู่ป้านสร้างขึ้นล้วนมีเอกลักษณ์และไม่เหมือนใคร ว่ากันว่าพวกเขาสามารถสร้างเรือไม้ที่เล็กพอที่จะวางบนฝ่ามือได้ ซึ่งสามารถขยายขนาดเพื่อรองรับผู้คนหลายพันคนได้ในทันทีอย่างน่าอัศจรรย์!”

“จริง ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกัน ว่ากันว่าสำนักหลู่ป้านมีพลังในการสร้างสิ่งมหัศจรรย์จากของธรรมดา น่าประทับใจมาก!”

เมื่อได้ยินชื่อสำนักหลู่ป้าน ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนก็เริ่มแสดงความเห็น!

“สำนักหลู่ป้าน ทำไมถึงฟังดูคุ้นหูพิกล?” ในขณะนั้นเอง จ้าวมารสีชาดก็เริ่มพูด!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงตระหนักว่าสำนักหลู่ป้านไม่ใช่สถานที่ธรรมดา หากจ้าวมารสีชาดมีความทรงจำบางอย่างเกี่ยวกับสำนัก มันต้องเป็นสำนักจากอาณาจักรแดนสรวงแน่!

“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ฉันแน่ใจว่าพวกคุณคุ้นเคยกับสำนักหลู่ป้านอันโด่งดัง แต่พวกคุณทุกคนคงรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อว่าพัดที่ฉันถืออยู่ในมือถูกสร้างขึ้นที่นั่น วันนี้ฉันตั้งใจจะพิสูจน์ว่าพัดเป็นของแท้ต่อหน้าพวกคุณเพื่อขจัดทุกข้อกังขา!”

ขณะที่เหล่าหยางพูด สายลมแผ่วเบาก็ไหลเข้าไปในพัดที่เขาถือ แสงอันเจิดจ้าบนพัดทวีความรุนแรงขึ้น และน่าประหลาดใจที่พัดเริ่มขยายขนาด ในที่สุดมันก็กว้างราวสามเมตร บดบังเหล่าหยางจนมองไม่เห็น!

“พัดนี้ดูบอบบางราวกับปีกจั๊กจั่น แต่ก็มีความทนทานอย่างไม่น่าเชื่อ นอกจากนี้ยังมีความสามารถในการป้องกันที่สูงมาก นี่คือพัดสำหรับใช้ตั้งรับ แม้แต่ผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุดก็ไม่มีทางทำลายพัดนี้ มันเป็นไปไม่ได้ ฉันจะแสดงให้ทุกคนเห็นเดี๋ยวนี้!” หลังจากที่เหล่าหยางพูดจบ เขาก็วางพัดไว้ข้างหน้า ปลดปล่อยรัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุดออกมาจนพลังปะทุ หลังจากนั้นเขาก็โจมตีออกไปด้วยฝ่ามือ!

ตูม!

เกิดเสียงดังสนั่น ทั้งห้องเริ่มสั่นสะเทือน แต่น่าทึ่งที่พัดที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไม่ได้รับความเสียหาย!

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนก็ตื่นตะลึง!

อีกคนอุทานว่า “ฉันให้สี่สิบล้าน!”

“ฉันให้หกสิบล้าน!” คนหนึ่งสู้ราคา

เพิ่งประมูลไม่ทันไรก็มีคนตะโกนให้ราคาหกสิบล้าน ดูเหมือนว่าทุกคนจะอยากได้พัดจริงๆ!

“ฉันให้ราคาหนึ่งร้อยล้าน!” ในขณะนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรร่างผอมคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืน และทันทีที่เขาอ้าปากพูด เขาก็เสนอราคาหนึ่งร้อยล้าน!

ทำเอาหลายคนพูดไม่ออก จริงอยู่ที่มันเป็นของล้ำค่า แต่ราคาเท่านี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะให้ได้ง่ายๆ!

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรอีก ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นก็ยิ้มออกมา ดูราวกับว่ามั่นใจในชัยชนะของตัวเอง!

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นชะล่าใจ เฉินผิงก็พูดขึ้นทันที! “หนึ่งร้อยสิบล้าน!”