หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3882

“ไม่จำเป็นต้องใช้หุ่นเชิดของผมจัดการคุณหรอก นี่สมุนของผมนะ ถ้าเกิดคุณทำร้ายสมุนของผมจะทำยังไง?”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขากลับเก็บหุ่นเชิดเอาไว้

เป่าชิงเหยียนงุนงงเมื่อเห็นเฉินผิงเก็บหุ่นเชิดของเขาไว้ ในเมื่อเฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสี่เท่านั้น ถ้าไม่มีหุ่นเชิดช่วยเขาจะสู้กับฉันได้ยังไง?

แต่เฉินผิงกลับไม่ใช้หุ่นเชิดของเขาและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเป่าชิงเหยียน

“จองหองนักนะ ฉันจะให้แกลิ้มรสความโอหังของตัวเองจนสาแก่ใจ!”

หลังจากที่เป่าชิงเหยียนพูดจบ หมอกดำก็เริ่มแผ่ออกมาจากตัวเขา หมอกนั้นหนาแน่นมากจนราวกับจะกลืนกินทั่วทั้งสำนักวิญญาณปีศาจ มันบดบังดวงอาทิตย์และท้องฟ้า

ฝีมือของผู้ทุกข์ยากระดับเก้านั้นไม่ธรรมดาจริงๆ

ภาพที่เห็นทำให้เจ่อเยี่ยนและเจียงอวี้เหลียนกังวลใจอย่างมาก

เฉินผิงเผยรอยยิ้มเย็นชา ดูไม่สะทกสะท้านเมื่อเผชิญกับหมอกสีดำหมุนวน

เมื่อเห็นท่าทางสงบของเฉินผิง เป่าชิงเหยียนก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย “ใจกล้าดีนี่ เฉินผิง ในเมื่อกล้าหาญขนาดนี้ฉันจะบอกแกก็ได้ว่าฉันเป็นใคร จะได้รู้ว่าแกตายด้วยน้ำมือใคร!”

เฉินผิงส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น ผมไม่อยากรู้ชื่อคนที่กำลังจะตาย ไหนๆ ก็จะตายแล้ว ถึงผมจะไม่รู้จักชื่อของคุณก็ไม่สำคัญหรอก”

ความเย่อหยิ่งใจกล้าของเฉินผิงนั้นยากจะหาใครเทียบได้

คำพูดนั้นทำให้เป่าชิงเหยียนเลือดขึ้นหน้า ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโกรธ หมอกสีดำรอบตัวเขาหนาแน่นขึ้น

“ฮึ่ม!” เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชาพร้อมเปล่งรัศมีอันเข้มข้นออกไปโดยรอบ

รัศมีที่ออกมาจากตัวเฉินผิงทำให้หมอกสีดำที่ปรากฏขึ้นแตกกระจาย แสงแดดอันร้อนแรงสาดทะลุลงมา

“เป็นแค่หมารับใช้ของสมาพันธ์ผนึกมารไม่ต้องมาวางท่าหรอก ถึงจะองอาจสักแค่ไหนคุณก็ยังเป็นเพียงทาสที่ได้แต่ทำตามคำสั่งของพวกเขาไม่ใช่หรือ?” เฉินผิงหัวเราะเย็นชา

เพลิงปีศาจในตัวเขาลุกไหม้ขึ้นในทันที เปลวไฟที่ร้อนแรงราวกับดวงอาทิตย์ทำให้เงาของเขาดูราวกับเทพนักรบ

แสงเรืองรองส่องประกายในความมืด ดูเหมือนจะเป็นแหล่งกำเนิดแสงที่เดียวท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย

ตูม!

เฉินผิงเหวี่ยงหมัด ก่อให้เกิดเพลิงปีศาจที่กลายร่างเป็นมังกรเพลิงสองตัวทะยานไปในอากาศ

ภาพของมังกรไฟและสัตว์อสูรปะทะกันอย่างดุเดือด การปะทะกันแต่ละครั้งดังกึกก้องด้วยเสียงคำรามลั่น ราวกับว่าสวรรค์และโลกเองก็สั่นสะเทือนตามไปด้วย

เปลวไฟและหมอกสีดำพัวพันกัน ทำให้เกิดภาพตื่นตะลึงเกินจินตนาการ

แสงไฟสาดส่องลงบนใบหน้าของผู้อยู่รอบข้าง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความกลัว

“นะ-นี่ไม่ใช่เพลิงปีศาจของวิญญาณปีศาจหรอกหรือ? ทำไมมันถึงทรงพลังขนาดนี้?” เจ่อเยี่ยน มองดูเฉินผิงที่กำลังปลดปล่อยโทสะ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความฉงน เป็นเพราะว่าสิ่งที่เฉินผิงปลดปล่อยออกมาไม่ใช่แค่เพลิงปีศาจของวิญญาณปีศาจเท่านั้น