หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3886

เป่าชิงเหยียนตะลึงขณะมองดูเกราะที่กำลังจะพังทลาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง

ปัง!

เกิดเสียงดังสนั่นกังวานทั่วสวรรค์และโลก เกราะที่เป่าชิงเหยียนสร้างขึ้นพังทลายลงทันที

ลำแสงพุ่งตรงไปที่หน้าผากของเป่าชิงเหยียน ทำให้ร่างของเขาสลายไปในรัศมีอันเจิดจ้า

ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถรับการโจมตีอันรุนแรงของเฉินผิงได้ เขาพ่ายแพ้หมดรูป และแม้กระทั่งถึงคราวตาย แววตาของเป่าชิงเหยียนก็ยังเผยแววไม่เต็มใจ

แค่ก! แค่ก!

หลังจากเป่าชิงเหยียนถูกปราบ เฉินผิงก็เริ่มไออย่างรุนแรง

“คุณเฉิน เป็นอะไรหรือเปล่า?”

เจ่อเยี่ยนรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับเจียงอวี้เหลียน

“ผมไม่เป็นไร!” เฉินผิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ

เมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาฝืนใช้ดรรชนีเซียนซึ่งเป็นวิชาเซียน แม้ว่าเฉินผิงจะเข้าถึงจุติเวลาได้แล้ว แต่การใช้ดรรชนีเซียนก็ยังคงสิ้นเปลืองพลังอย่างมาก

ที่เฉินผิงทำแบบนั้นก็เพราะเขาอยากอวดฝีมือ ต่อให้ไม่ใช้ดรรชนีเซียน เฉินผิงก็ยังสามารถโค่นเป่าชิงเหยียนได้

“จากนี้ไปให้ลงมือเท่าที่จำเป็น ไม่ต้องเล่นท่ายาก เจ้าใช้ปราณเซียนและจุติเวลาจนพลังหมด” จ้าวมารสีชาดเตือนเฉินผิง

เฉินผิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ย้อนกลับไปตอนที่เขาอยู่ในสำนักเซียนอู๋จี๋ ถ้าเขาดูดซับปราณเซียนทั้งหมดมาเป็นของตัวเอง มันคงไม่จบลงแบบนี้

แค่ใช้ดรรชนีเซียนเพียงครั้งเดียวเขาก็เหนื่อยแทบตาย

ใบหน้าของเจ่อเยี่ยนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาพูดกับเฉินผิงอย่างกระตือรือร้น “คุณเฉิน เมื่อครู่นี้คุณใช้วิชาเซียนใช่ไหม? ช่างเหลือเชื่อจริงๆ น่าทึ่งมาก ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ได้ในเวลาแค่สั้นๆ แถมยังเข้าถึงจุติเวลาแล้วด้วย และคุณยังกำจัดผู้ทุกข์ยากระดับเก้าคนนั้นได้อย่างง่ายดายราวกับฆ่าแมลงสาบ”

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ และพูดว่า “มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คุณเห็นหรอก แต่ถ้าผู้ทุกข์ยากระดับเก้าคิดจะฆ่าผม ผมไม่ยอมอยู่เฉยแน่”

“ก็มีอยู่ มีบางอย่างที่ผมหวังว่าพวกคุณและสำนักวิญญาณปีศาจจะช่วยได้” เฉินผิงกล่าว

เมื่อได้ยินว่าเฉินผิงขอความช่วยเหลือ เจียงอวี้เหลียนก็รีบบอกเขา “บอกมาได้เลยคุณเฉิน อะไรก็ตามที่พวกเราทำได้ วางใจได้เลยว่าสำนักวิญญาณปีศาจจะไม่ลังเล”

เฉินผิงเล่าเรื่องที่ตระกูลมู่โจมตีตำหนักก่วงหานและกล่าวว่า “ผมอยากขอความช่วยเหลือจากสำนักวิญญาณปีศาจ ถึงพวกคุณจะไม่สามารถต่อต้านตระกูลมู่ได้โดยตรง แต่ก็ช่วยทางอ้อมได้ ด้วยการช่วยฟื้นฟูร่างกายให้ผู้บำเพ็ญเพียรโชคร้ายเหล่านั้นที่ล้มตายไป”

เฉินผิงรู้ว่าพลังทั้งหมดของสำนักวิญญาณปีศาจไม่ได้มากมายนัก พวกเขาเน้นจู่โจมผ่านปราณสัมผัสเป็นหลัก และความสามารถหลักๆ ของพวกเขาคือการฟื้นฟูร่างกาย

ตราบใดที่ยังมีความขัดแย้ง การบาดเจ็บล้มตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม แม้ร่างกายจะถูกทำลาย ตราบใดที่วิญญาณหลบหนีมาได้ ก็ยังเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูร่างกายและกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ดังนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากจะทิ้งร่างกายของตัวเองเมื่อเข้าตาจน และปล่อยให้เสี้ยววิญญาณหลบหนีไป

ภารกิจของสำนักวิญญาณปีศาจคือการฟื้นฟูร่างกายให้กับวิญญาณที่สามารถหลบหนีมาได้ เรื่องนี้สำคัญที่สุด

เจียงอวี้เหลียนพยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ฉันจะพาศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจไปที่นั่นด้วยตัวเอง และฉันจะนำบุปผาวิญญาณจำนวนมากไปด้วย ตราบใดที่มันช่วยคุณได้ คุณเฉิน เราก็เต็มใจทำทุกอย่างที่พอจะทำได้”