หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3893

เจ้าตำหนักก่วงหานแทบไม่ได้เป็นอันหลับเกือบทุกคืนนับตั้งแต่เฉินผิงออกจากตำหนักก่วงหาน

ตระกูลมู่อาจโต้ตอบได้ทุกเมื่อ ทำให้เจ้าตำหนักระแวงอยู่ตลอดเวลา

แม้ว่าเธอจะพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่กลัวการตอบโต้ของตระกูลมู่ แต่ลึกๆ แล้วเธอยังคงกังวลอยู่

ด้วยความที่ไปถึงขั้นมหายานแล้ว เจ้าตำหนักจึงไม่ได้เกรงกลัวตระกูลมู่ ถ้าจวนตัวจริงๆ เธอก็ยังหนีเอาตัวรอดได้

อย่างไรก็ตาม เธอกังวลว่าตำหนักก่วงหานที่เธอลำบากลำบนสร้างขึ้นมาจะต้องพบจุดจบ

ศิษย์ตำหนักก่วงหานไม่ได้แข็งแกร่งมากนักตั้งแต่แรกแล้ว และการเดินทางสู่แดนขั้วโลกยังคร่าชีวิตธิดาเทพและศิษย์นอกตำหนักไปหลายคน

ถ้าไม่นับตัวเจ้าตำหนัก พลังของตำหนักก่วงหานในตอนนี้ไม่น่าจะทัดเทียมกับสำนักปลายแถวด้วยซ้ำ

หากตระกูลมู่มาล้างแค้นเราจะหยุดยั้งได้ยังไง?แล้วยังมีเหมืองศิลาขั้วโลกอีกอุตส่าห์ลำบากแทบตายกว่าจะหาเจอเราจะปล่อยให้ตกเป็นของตระกูลมู่จริงๆหรือ?

เจ้าตำหนักมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“หรือตำหนักก่วงหานจะถูกลิขิตให้จบสิ้น? ไม่มีทางที่เราจะรุ่งโรจน์ได้เลยหรือ?” เจ้าตำหนักพึมพำกับตัวเอง

ขณะนั้นปิงลู่ก็เดินเข้ามาถาม “ท่านเจ้าตำหนัก ยังไม่นอนอีกเหรอ?”

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” เจ้าตำหนักถาม

“เรียบร้อยแล้ว! ฉันวางวงแหวนอาคมหลายอันไว้ที่ประตูหน้าด้วย ตอนนี้ตำหนักก่วงหานแน่นหนาราวกับป้อมปราการ! ไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาได้แน่!” ปิงลู่เอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ

เจ้าตำหนักเพียงส่ายหัวพร้อมรอยยิ้ม มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีของตระกูลมู่ วงแหวนอาคมเหล่านั้นก็อาจพังทลายลงได้อย่างง่ายดาย

“ไปพักผ่อนเถอะ แจ้งให้ศิษย์ทุกคนฝึกซ้อมอย่าได้ขาด อีกไม่นานเราจะเผชิญการต่อสู้อันดุเดือด” เจ้าตำหนักกล่าว

ปิงลู่พยักหน้าตอบรับ “รับทราบ!”

แม้ปิงลู่จะไม่รู้ว่าผลของการต่อสู้อันดุเดือดจะเป็นเช่นไร แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเจ้าตำหนัก

ในเวลาเดียวกัน ที่คฤหาสน์ตระกูลมู่มีแสงไฟสว่างไสว

ประมุขตระกูลยังไม่ปรากฏตัว และทุกอย่างถูกจัดการโดยหัวหน้าพ่อบ้าน

แม้ว่าคนเหล่านี้จะเคยได้รับความช่วยเหลือจากเฉินผิง แต่ในอาณาจักรนิรันดร์มีหลายคนที่คิดถึงแต่ประโยชน์ส่วนตนและสักแต่จะแก่งแย่งชิงดี

แม้ว่าเฉินผิงจะช่วยพวกเขา แต่ก็ยังมีหลายคนที่ทรยศและทอดทิ้งเขา

เฉินผิงแนะนำให้สำนักและตระกูลต่างๆ ได้รู้จักกันเพื่อเลี่ยงความขัดแย้งท่ามกลางความวุ่นวาย เขาต้องทำให้แน่ใจว่าแต่ละฝ่ายรู้ว่าฝ่ายตัวเองมีใครบ้างก่อนที่จะเผลอโจมตีกันเอง

ภายในคฤหาสน์แห่งนี้ เป็นครั้งแรกที่เกิดความร่วมมือระหว่างมนุษย์ มารและเผ่าพันธุ์อสูร

และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้เพราะเฉินผิง

เฉินผิงสรุปสถานการณ์คร่าวๆ ให้ทุกคนฟังอีกครั้ง และเสนอโอกาสให้ทุกคนไตร่ตรอง

ท้ายที่สุดแล้ว จะมีหลายคนที่ต้องตายหลังการต่อสู้กับตระกูลมู่

หากมีใครต้องการถอนตัว เฉินผิงจะไม่ถือโทษโกรธเคือง

น่าแปลกที่คนเหล่านั้นพร้อมใจกันปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินผิงอย่างเชื่อฟัง