หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4694

ที่ด้านในตำหนักลำดับสิบ ในห้องลับที่แสงสลัวและลึกลับ แสงเทียนสั่นไหวทอดเงายาวไปตามผนังหิน ดวงไฟวิญญาณหลายร้อยดวงเรียงรายอยู่รอบห้องโถง แต่ละดวงเป็นตัวแทนพลังชีวิตของสมาชิกระดับสูงในตำหนักลำดับสิบ

ราชาสิบตำหนัก ผู้ปกครองตำหนักลำดับสิบ ยืนอยู่คนเดียวในห้องนี้ รัศมีสง่างามแต่เคร่งขรึมแผ่ทั่วห้องในขณะที่สายตาเฉียบคมราวกับเหยี่ยวขจ้องไปที่ดวงไฟดวงหนึ่ง ดวงไฟของหยุนหลี่

ตั้งแต่ยังเด็ก หยุนหลี่ได้แสดงพรสวรรค์และปัญญาที่โดดเด่นกว่าเด็กวัยเดียวกันหลายคน อย่างไรก็ตาม โชคชะตาที่พลิกผันทำให้เขาตกหลุมรักหญิงจากโลกภายนอก ซึ่งตามกฎถือว่าเป็นการกระทำนอกรีต กฎเกณฑ์อันเคร่งครัดของชาวสวรรค์ตราหน้าเขาว่าเป็นคนทรยศ เป็นคนนอกคอกที่ไม่คู่ควรกับสายเลือด

เพื่อความสุขของลูกชาย ราชาสิบตำหนักจึงวางแผนหาทางออก เขาส่งหยุนหลี่และผู้ติดตามออกไปจากตำหนักลำดับสิบเพื่อทำภารกิจสำคัญ โดยหวังว่าเขาจะใช้โอกาสนี้หลบหนี เป็นอิสระกับผู้หญิงที่เขารัก เป็นอิสระในชีวิตที่เรียบง่ายแต่มีความสุข ปราศจากพันธนาการของกฎชาวสวรรค์

ในขณะนั้น หัวใจของราชาสิบตำหนักเต้นรัวราวกับกลอง สายตาของเขาตึงเครียดด้วยความกังวลและไม่สบายใจ

เขารู้ว่าดวงไฟวิญญาณของหยุนหลี่ยังคงอยู่ในตำหนักลำดับสิบแม้ว่าเขาจะออกไปแล้ว การที่ดวงไฟวิญญาณของหยุนหลี่ยังลุกไหม้ หมายความว่าหากหยุนหลี่ไม่กลับมา ตำหนักทวยเทพจะสังเกตเห็นอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเห็นว่าเขาแปรพักตร์ พวกเขาจะส่งผู้คุมกฎไปตามล่า ถ้าเกิดเรื่องนั้นขึ้น ราชาสิบตำหนักรู้ดีว่าเขาไม่มีทั้งอำนาจและพลังที่จะช่วยได้

เขาถึงได้คิดไม่ตก เขาควรจะเอาดวงไฟของหยุนหลี่ไปที่อื่นหรือดับมันไปเลย ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เพื่อให้ตำหนักทวยเทพไม่สังเกตเห็น

ขณะที่ราชาสิบตำหนักจ้องดวงไฟวิญญาณของหยุนหลี่ ดวงไฟก็สั่นไหวสองครั้งกะทันหันก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เขาไม่อยากจะเชื่อ หยุนหลี่จากไปแล้ว ลูกชายคนเดียวของเขาจากไปแล้ว

ราชาสิบตำหนักใช้ภารกิจตามหาเฉินผิงเป็นข้ออ้างเพื่อให้หยุนหลี่หนีไปจากตำหนักลำดับสิบ และได้อยู่กับผู้หญิงที่เขารัก

เขาถึงได้ยืนกรานให้หยุนหลี่พาองครักษณ์ส่วนตัวทุกคนไปด้วย เพื่อให้พวกเขาปกป้อง แต่ตอนนี้ ดวงไฟของหยุนหลี่กลับดับลงอย่างไม่คาดฝัน

“จำเป็นต้องถามอีกหรือ เฉินผิงฆ่าเขาแน่นอน ดวงไฟวิญญาณของหยุนหลี่ดับไปแล้ว ถ้าไม่เชื่อ ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง!” ราชาสิบตำหนักตะคอก

ฮั่วชิงหรี่ตาลง “หากท่านยืนกราน ข้าคงต้องขอดู”

เห็นได้ชัดว่าฮั่วชิงไม่เชื่อ เขาไม่เชื่อว่าหยุนหลี่ตางแล้ว และไม่เชื่อว่าองค์ชายไปจากตำหนักลำดับสิบเพียงเพื่อแก้แค้น

ราชาสิบตำหนักระงับความโกรธของเขา หันหลังและก้าวเดินออกไป ฮั่วชิงตามมาติดๆ

เมื่อมาถึงห้องลับและเห็นดวงไฟของหยุนหลี่ดับลง ฮั่วชิงก็ยอมรับแล้วว่าราชาสิบตำหนักพูดจริง