หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4704

“ข้ามศพชาวแคว้นเซียวไปก่อน!”

ทันทีที่เซียวหยวนซานพูดจบ ผู้บำเพ็ญเพียรนับร้อยก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ทุกคนร่อนลงที่ด้านหลังเขา

ทั้งสองฝ่ายแผ่บรรยากาศคุกคามใส่กัน

ในขณะนั้น หยุนหลี่กำลังวาดภาพอยู่ในห้อง ขณะที่ชื่อหลานกำลังนวดหลังให้เขา

“น่าตื่นตาจริงๆ! ไม่นึกว่าจะมีพวกโง่ที่หลงเชื่อคำสั่งประหารและมาฆ่าเฉินผิงถึงแคว้นเซียว!” หยุนหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หยุนหลี่ เราจะทำยังไงดี ไปช่วยพวกเขาดีไหม ข้าคิดว่าแคว้นเซียวไม่น่าจะรับมือผู้รุกรานได้” ชื่อหลานถาม

“ไม่ต้องสนใจ ตอนนี้ข้าไม่ต่างจากคนตาย และคนตายไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรทั้งสิ้น”

หลังจากหยุนหลี่พูดจบ เขาก็กลับไปจดจ่อกับการวาดภาพต่อ

บนท้องฟ้าของแคว้นเซียว เสวียนปิงยิ้มมุมปากขณะพูดกับเซียวหยวนซาน “ฝ่าบาท โปรดอย่าเข้าใจผิด สหายคนนี้ของฉันใช้คำพูดไม่เก่ง เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร เราแค่มาพบคุณเฉินเท่านั้น”

“อย่างที่ได้บอกไปแล้ว เฉินผิงกำลังฝึกฝนและไม่มีเวลามาพบ” เซียวหยวนซานตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อรู้เจตนาของอีกฝ่าย ท่าทีเป็นมิตรของเขาก็หายไป

เสวียนปิงหัวเราะเบาๆ “ไม่เป็นไร เราจะรอจนกว่าคุณเฉินจะฝึกเสร็จ โปรดแจ้งเราด้วยเมื่อถึงเวลานั้น ฝ่าบาท”

เมื่อพูดจบเขาก็โบกมือ ทั้งสามคนรีบถอย ทิ้งระยะห่างระหว่างพวกเขากับแคว้นเซียว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เซียวหยวนซานก็พาคนของเขากลับแคว้นเซียว

เมื่อเห็นเช่นนั้น เค่อหวู่ก็บ่นด้วยความไม่พอใจ “พี่ใหญ่ ดูจากความสามารถที่ด้อยกว่าของแคว้นเซียวแล้ว เรา-”

จากนั้นเขาก็พูดต่อ “โจวถังพูดถูก ตำหนักลำดับสิบส่งคนไปโจมตีแคว้นเซียว แต่สุดท้ายพวกเขาก็พ่ายแพ้ แปลว่ามียอดฝีมือคอยช่วยแคว้นเซียว ฉันยังได้ยินมาด้วยว่าหลัวต้าจากตำหนักลำดับสิบถูกฆ่าตายในพริบตา ก่อนจะถูกชุบชีวิตขึ้นมา นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปจะทำได้”

“อะไรนะ ถูกชุบชีวิตขึ้นมา” เค่อหวู่อุทานด้วยความเหลือเชื่อ

“ฉันแค่ได้ยินมา แต่ตำหนักลำดับสิบคงไม่ยอมจ่ายผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นให้คนอื่นทำเรื่องง่ายๆ อย่างแน่นอน เราจะประมาทไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่บันไดสวรรค์ใกล้จะปรากฏในไม่ช้า เราต้องระวังตัวให้มาก” เสวียนปิงกำชับ

เค่อหวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและโต้แย้ง “พี่ใหญ่ ถึงจะเป็นเรื่องจริง แต่โชคชะตาย่อมเข้าข้างคนกล้า ถ้ามัวแต่ระแวงเราจะไม่ได้อะไรเลย คงมีพวกอื่นที่ออกตามล่าเฉินผิงด้วย”

“ถ้าคนอื่นมา เราก็จะปล่อยพวกมันไปก่อน เคยได้ยินไหมว่าฝ่ายที่สามย่อมได้ประโยชน์เมื่อสองฝ่ายสู้กัน” เสวียนปิงถาม

“แบบนี้เอง ฉันเข้าใจแล้ว!”

เค่อหวู่พยักหน้าตอบรับอย่างกระตือรือร้น