หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4785

เมื่อกลับมาถึงแคว้นเซียว เฉินผิงก็หมกมุ่นอยู่กับการบำเพ็ญเพียรอย่างหนัก ทรัพยากรมากมายที่มีถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว

“เฉินผิง ออกมาสิ! ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน” ขณะที่เฉินผิงกำลังฝึกฝน เสียงอันโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้น

“หลินเข่อติ้ง เจ้าสัญญาไม่ใช่เหรอว่าจะพูดดีๆ อย่าเพิ่งโมโห...” หลินเข่อฟ่านเดินตามหลินเข่อติ้ง พยายามเกลี้ยกล่อมเธอไม่หยุด

เมื่อกลับมาถึงนครจันทร์ตะวัน หลินเข่อฟ่านก็บอกความจริงทันทีว่าเฉินผิงร่วมเตียงกับฮั่วเม่ย

หลินเข่อติ้งรีบมาหาเฉินผิงด้วยความหงุดหงิด

เมื่อเห็นว่าหลินเข่อติ้งโกรธจัด หลินเข่อฟ่านก็ตามมาติดๆ เสวียนปิงและคนอื่นๆ ยิ้มให้เฉินผิง พวกเขารู้ว่าเฉินผิงไม่รอดแน่

เฉินผิงมีผู้หญิงหลายคน แต่ก็ต้องแบกรับภาระของการมีผู้หญิงมากเกินไปเช่นกัน

ในขณะนั้นเอง ฮั่วเม่ยก้าวไปข้างหน้า “คุณเฉินกำลังบำเพ็ญเพียร ห้ามส่งเสียงดังรบกวนเขา”

เมื่อเห็นฮั่วเม่ย หลินเข่อติ้งก็โกรธขึ้นมาทันที “เจ้านั่นแหละที่พยายามขโมยผู้ชายของข้า ทำไมไม่ไปหาคนอื่น ทำไมต้องเป็นเฉินผิงด้วย”

“ฉันไม่ได้ตามหาเขา เขาต่างหากที่มาหาฉัน” ฮั่วเม่ยพูด

ถ้าเฉินผิงไม่ได้อยากให้ฮั่วเม่ยสอนอาคมฝนแห่งชีวิตให้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญเพียรคู่กับฮั่วเม่ย

“เหลวไหล เจ้าต้องล่อลวงเขาแน่ๆ เฉินผิงต้องออกมาอธิบาย” หลินเข่อติ้งไม่เชื่อ เธอรีบเข้าไปเผชิญหน้ากับเฉินผิง

“ฉันบอกไปแล้วว่าคุณเฉินกำลังบำเพ็ญเพียร ห้ามไม่ให้ใครรบกวนเขา” ฮั่วเม่ยโบกมือร่ายอาคมปิดกั้นทางเข้าห้องเฉินผิง

หลินเข่อติ้งโกรธมาก เมื่อเห็นฮั่วเม่ยร่ายอาคม เธอจึงไม่ลังเลที่จะโจมตีฮั่วเม่ย

พอเห็นอย่างนั้น ฮั่วเม่ยก็เตรียมต่อสู้กับหลินเข่อติ้ง

ในขณะที่หญิงสาวทั้งสองกำลังจะสู้กัน คนอื่นก็ได้แต่ยืนดูเฉยๆ ไม่มีใครกล้าก้าวเข้าไป

เมื่อไม่มีทางเลือก หลินเข่อฟ่านทำได้แค่ยืนดูและพยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเธอถอย “หยุดได้แล้ว!”

ผู้หญิงสองคนผลัดกันรุกรับ แต่ความสามารถของหลินเข่อติ้งไม่อาจต่อกรกับฮั่วเม่ยได้ และเธอกำลังจะเสียท่าในไม่ช้า

หากไม่ใช่เพราะความเมตตาของฮั่วเม่ย หลินเข่อติ้งคงพ่ายแพ้เร็วกว่านี้มาก

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากหลินเข่อติ้งเป็นองค์หญิงแห่งนครจันทร์ตะวัน และหลินเข่อฟ่าน พี่ชายของเธอดูอยู่ ฮั่วเม่ยจึงไม่กล้าลงมือกับเธอรุนแรง

เปรี้ยง!

เปรี้ยง! ครืน!

ตอนนี้เฉินผิงไปถึงขั้นมหายานระดับสามแล้ว

การเพิ่มระดับบำเพ็ญเพียรขั้นย่อยไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเฉินผิงอีกต่อไป

อัสนีบาตระดับนี้ทำอะไรเฉินผิงไม่ได้

“ใครตะโกนโวยวายระหว่างที่ผมกำลังบำเพ็ญเพียร” สายตาของเฉินผิงจ้องหลินเข่อติ้งและฮั่วเม่ย

เมื่อเผชิญกับเฉินผิง หลินเข่อติ้งก็เหนียมอายขึ้นมาทันใด ไม่กล้าตะโกนโวยวายอีกต่อไป

“คุณเฉิน เธออยากพบคุณ ฉันกลัวว่าจะไปขัดจังหวะบำเพ็ญเพียร ก็เลยห้ามไว้” ฮั่วเม่ยกล่าว

“ไม่รู้เหรอว่าระหว่างที่คนอื่นบำเพ็ญเพียรห้ามรบกวน อยากให้ผมคุ้มคลั่งหรือตายเหรอ” เฉินผิงถามหลินเข่อติ้ง

“ข้า... ข้าไม่ได้... ข้าเปล่า...” หลินเข่อติ้งรีบส่ายหัว

แน่นอนว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เฉินผิงเป็นอันตราย เธอแค่โมโหไปหน่อย

“ดูเหมือนว่าวันนี้ผมคงต้องลงโทษคุณแล้ว” หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็จับมือหลินเข่อติ้งและจะเดินเข้าไปในห้อง