หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4803

“หงเย่า คิดว่าการแสดงพลังของผมใช้ได้ไหม”

เฉินผิงหันไปถามหงเย่า

หงเย่าตกตะลึงจนพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้ารัวๆ

ขณะนั้นที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งข้างถนน บนชั้นสองมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง เขาสวมชุดคลุมสีแดงเพลิง ดูน่าเกรงขามและสง่างาม

เครื่องแต่งกายของชายคนนั้นโดดเด่น ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในกองเพลิง

บนใบหน้าของชายคนนั้นสวมหน้ากากไว้ ปกปิดหน้าตาหมดจด มีเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่เผยออกมา

ดวงตาของชายคนนั้นจ้องเฉินผิง

ดูเหมือนเฉินผิงจะสัมผัสได้ว่าชายคนนั้นจ้องมาที่เขา เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตา

เมื่อดวงตาของทั้งสองพบกัน คิ้วของเฉินผิงก็ขมวดเล็กน้อย

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคุ้นเคยกับดวงตาคู่นั้น แต่เขานึกไม่ออกว่าทำไม

“คุณเฉิน สนใจนั่งกับผมไหม”

เมื่อสังเกตเห็นว่าเฉินผิงจ้องมองมา ชายคนนั้นก็เริ่มพูด

เฉินผิงพยักหน้า กระโดดเบาๆ ขึ้นไปนั่งตรงข้ามชายคนนั้น

“เรารู้จักกันเหรอ” เฉินผิงถาม

ชายคนนั้นส่ายหัว “ผมไม่รู้จักคุณเป็นการส่วนตัว แต่เคยได้ยินชื่อเสียงมาบ้าง”

เฉินผิงมองดูชายที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วพูด “ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณ แต่นึกไม่ออกจริงๆ ดวงตาของคุณ... มันทำให้ผมนึกถึงสหายคนหนึ่ง”

“สหาย?” ชายคนนั้นตัวสั่นเบาๆ อย่างเห็นได้ชัด “สหายคนไหน?”

“เรื่องนั้นช่างเถอะ ผมรู้ว่าอีกไม่นานคงได้เจอเขาอีกครั้ง เขาพยายามเอาชีวิตผมมาตลอด แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง ไม่แน่ใจว่าเขาไปถึงระดับบำเพ็ญเพียรขั้นไหนแล้ว แต่ผมว่าครั้งนี้เขาก็น่าจะผิดหวังกับฝีมือของตัวเองอีกครั้ง”

เฉินผิงพูดพร้อมยิ้ม

“ผมชื่อหนิงไจ้” เขากล่าว “ผมใส่หน้ากากเพื่อไม่ให้ใครจำได้”

ชายคนนั้นพูดช้าๆ

“หนิงไจ้?” เฉินผิงพึมพำแล้วพูดต่อ “แซ่เดียวกับสหายของผมเลย บังเอิญดีแท้”

“คุณสังกัดสำนักไหน พักอยู่ที่ไหน”

“ผมเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่ไม่มีสำนักหรือที่อยู่เป็นหลักแหล่ง คุณเฉิน คุณคงไม่ว่าอะไรหากผมแข็งแกร่งไม่พอ คงไม่ปฏิเสธที่จะคุยกับผม ใช่ไหม” ชายคนนั้นถาม

“ไม่เลย คุณอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้าแล้ว และดูเหมือนว่าจะกำลังขึ้นสู่ขั้นเซียน พลังระดับนี้ถือว่าสูงในอาณาจักรนิรันดร์ จะดูแคลนความแข็งแกร่งของคุณได้อย่างไร ว่าแต่คุณอยากพูดเรื่องอะไร หนิงไจ้” เฉินผิงถาม

“คุยเรื่องบันไดสวรรค์ดีกว่า ไม่เคยมีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสามที่กล้าขึ้นบันไดสวรรค์ ดังนั้นผมจึงอยากเชิญคุณสำรวจบันไดสวรรค์กับผม ได้ยินมาว่าบันไดสวรรค์ชั้นหกนั้นเต็มไปด้วยทรัพยากรและเหมืองผลึกเซียนหลายแห่ง”

“ชั้นหก?” คิ้วของเฉินผิงขมวด “มีคนเคยไปถึงชั้นหกด้วยเหรอ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่ามีเหมืองผลึกเซียนอยู่ที่ชั้นหก”

“ใช่ มีคนขึ้นไปถึงชั้นหกแล้ว แต่หลายคนที่ไปถึงชั้นนั้นยังคงติดอยู่ในบันไดสวรรค์และไม่ออกมาอีกเลย ต่อให้มีคนออกมาจากชั้นหกได้ พวกเขาคงไม่มีทางบอกเรื่องนี้กับคนนอก” หนิงไจ้ตอบ