“บังอาจลงมือกับฉันที่นี่อย่างนั้นหรือ”
เขาส่งสายตาดุร้าย รัศมีของผู้เฒ่าปะทุขึ้นในทันที
เฉินผิงจ้องมองชายชราตรงหน้า ไม่กลัวว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนระดับสาม แต่เพื่อให้เป็นที่จดจำ เขาต้องสังหารในดาบเดียว เป็นสิ่งที่เฉินผิงยังไม่สามารถทำได้
“ตาแก่ ผมแค่ทดสอบคุณ ถ้าผมจะฆ่าจริงๆ ฟันทีเดียวก็พอแล้ว!”
เฉินผิงยิ้มอย่างเยือกเย็น
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็คุยกับจ้าวมารสีชาดในใจ เขาถามว่า “จ้าวมาร ถ้าคุณควบคุมร่างกายผม คุณจะสังหารชายชราที่อยู่ตรงหน้าเราในดาบเดียวได้ไหม”
“อะไรกัน เจ้าจำข้าได้แล้วเหรอ นานแค่ไหนแล้วที่เจ้าไม่ได้ปล่อยให้ข้าได้ออกไปสูดอากาศ”
จ้าวมารสีชาดจ้องมองเฉินผิงด้วยความไม่พอใจ “ต่อให้ทำได้ ข้าก็จะไม่ช่วยเจ้า...”
“จ้าวมาร ผมจะให้คุณได้แสดงฝีมือ จากนั้นคุณก็จะได้รับคำสรรเสริญเยินยอจากทุกคน แต่ถ้าคุณไม่อยากทำก็ช่างเถอะ ถึงผมจะล้มเขาไม่ได้ในการโจมตีครั้งเดียว แต่ผมแน่ใจว่าถ้าซ้ำอีกสองสามครั้งก็คงเรียบร้อย” เฉินผิงแหย่เขา
“ไม่ๆๆ ข้าแค่พูดเล่น ให้ข้าควบคุมร่างของเจ้า ตกลงไหม ข้าจะจัดการตาแก่นั่นให้หมดสภาพ!”
จ้าวมารสีชาดรีบห้ามเฉินผิง
“อย่าฝืนเกินไปล่ะ ถ้าร่างกายผมรับไม่ไหว คุณก็จะแย่เอาเหมือนกัน”
เฉินผิงกลัวว่าเขาจะรับความเจ็บปวดไม่ไหว หลังจ้าวมารสีชาดใช้ร่างกายของเขาเสร็จแล้ว
“ไม่ต้องห่วง ข้ารู้ขีดจำกัดของตัวเอง” จ้าวมารสีชาดเอ่ย
เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นก็ถอนจิตของเขาออกไป ปล่อยให้จ้าวมารสีชาดเข้าควบคุมร่าง
หลังจากมองไปรอบๆ จ้าวมารสีชาดก็ยืดแขนขาของเขา เขาดูพึงพอใจมาก
“ไอ้หนู ปากดีจริงๆ ที่คิดว่าแกจะโค่นฉันได้ในดาบเดียว งั้นก็เข้ามาเลย ต่อให้ฉันยืนเฉยๆ และแกใช้ดาบ-”
ฉับ!
ก่อนที่ผู้อาวุโสจะพูดจบ เฉินผิงก็ฟันออกไปแล้ว
กระบี่ที่ฟันออกไปไม่มีรัศมี ไม่เห็นแม้แต่ปราณกระบี่
ราวกับเฉินผิงเหวี่ยงกระบี่ผ่านอากาศเฉยๆ
ในขณะที่ทุกคนต่างงุนงง สงสัยว่าทำไมกระบี่ของเฉินผิงถึงไร้พลัง พวกเขาก็เห็นตาของชายชราเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ มองไปที่ร่างของตัวเองด้วยความตกใจ
ทันใดนั้น ร่างของผู้อาวุโสก็แหลกสลาย กลายเป็นกองเลือดเนื้อ
“บ้าเอ๊ย!”
ขนาดขั้นเซียนระดับสามยังไม่เพียงพอที่จะลงมือได้อย่างเต็มที่งั้นเหรอเป็นแค่ขั้นมหายานระดับสามเนี่ยนะ!
นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย
ชั่วขณะนั้น พื้นที่รอบๆ ตกอยู่ในความเงียบน่าขนลุก
ทุกคนต่างจ้องมองอย่างเงียบงัน ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
ในขณะนั้น แม้แต่คนที่อยากฆ่าเฉินผิงเพื่อรับรางวัลผลึกเซียนสองแสนชิ้น ก็ยังต้องล้มเลิกความคิด
แค่ฟันครั้งเดียว เฉินผิงก็สังหารผู้อาวุโสขั้นเซียนระดับสามที่เชี่ยวชาญศาสตร์ทำนายได้
นี่มันเหลือเชื่อมาก ไม่มีใครเดาได้เลยว่าเฉินผิงแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่
“ถ้าไม่มีใครกล้าก้าวออกมา งั้นก็พอแค่นี้ แล้วก็เลิกหมายหัวผมได้แล้ว ระวังตัวไว้ ถ้ายังไม่อยากตาย”
เพียงแค่เฉินผิงโบกมือ ฝูงชนก็สลายไปทันที
ผลึกเซียนสองแสนชิ้นนั้นมหาศาล แต่ถ้าจะใช้ผลึกเหล่านั้น จำเป็นต้องมีชีวิตรอดด้วย
เมื่อทุกคนแยกย้าย เฉินผิงก็กลับมาควบคุมร่างกายได้อีกครั้ง ในขณะเดียวกัน จ้าวมารสีชาดก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
“หลายปีแล้วที่ข้าไม่ได้แสดงฝีมือแบบนี้ คราวหน้าถ้ามีเรื่องแบบนี้อีกก็อย่าลืมข้าล่ะ!” จ้าวมารสีชาดอุทาน
“จ้าวมาร วางใจได้เลย ผมไม่ลืมคุณแน่!” เฉินผิงเองก็ยินดีที่แผนสำเร็จ
จ้าวมารสีชาดได้ยืดเส้นยืดสาย และตัวเขาเองก็ได้แสดงพลังเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...