หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4824

“อาณาจักรภายในบันไดสวรรค์คงไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย น่าเสียดายที่หลังจากเราผ่านได้แล้ว เราไม่อาจกลับเข้าไปเพื่อไขความสงสัยของเราได้”

เสวียนปิงจ้องมองบันไดสวรรค์ตรงหน้าแล้วพูด

“เรื่องนั้นไม่สำคัญ ขอแค่ได้ทรัพยากรและได้บำเพ็ญเพียรภายในบันไดสวรรค์ก็พอแล้ว การขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงผ่านบันไดสวรรค์นั้นไม่ง่ายไปกว่าการบำเพ็ญเพียรและบรรลุด้วยตัวเองอยู่แล้ว” โจวถังกล่าว

ด้วยระดับพลังของพวกเขา พวกเขาเพียงแค่มาบำเพ็ญเพียรในบันไดสวรรค์ จากนั้นค่อยค้นหาทรัพยากรที่อาจเป็นประโยชน์ในบันไดสวรรค์

ส่วนการขึ้นไปให้ถึงขั้นเก้า แล้วขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงผ่านบันไดสวรรค์นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

“เฉินผิง เราจะรอฟังข่าวดีจากเจ้าที่เต้าเหมิน บันไดสวรรค์ปรากฏขึ้นแล้ว และจะอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามเดือน หลังจากนั้นมันจะค่อยๆ หายไป ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ตราบใดที่เจ้ากะเวลาได้ถูกต้องและออกมาภายในสามเดือนก็ไม่ต้องห่วง หากมีคนหายตัวไปหลังจากขึ้นบันไดสวรรค์และไม่กลับมาอีก แสดงว่าคนๆ นั้นจะต้องติดอยู่ในบันไดสวรรค์เป็นเวลาหนึ่งร้อยปี!” หลินฉงอธิบายให้เฉินผิงฟัง

“เข้าใจแล้ว” เฉินผิงพยักหน้าตอบ

“ท่านพ่อ ข้าอยากเข้าไปในขั้นแรกกับเฉินผิง...”

หลินเข่อติ้งพูดขึ้น

หลินฉงมองหลินเข่อติ้งและปฏิเสธ “ไม่ ยังไม่ได้ ความสามารถของเจ้าในตอนนี้ยังน้อยเกินไป การเข้าไปในบันไดสวรรค์จะเป็นอันตราย นอกจากนี้ เฉินผิงจะเข้าไปบำเพ็ญเพียร ไม่ใช่ไปเที่ยวเล่นกับเจ้า”

“ฮึ!” หลินเข่อติ้งถอนหายใจอย่างไม่พอใจ

ในขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ กำลังคุยกันอยู่นั้น คนจำนวนไม่น้อยก็ขึ้นบันไดสวรรค์ไปแล้ว

ผู้บำเพ็ญเพียรบางส่วนเดินขึ้นไปถึงขั้นแรก ซึ่งรวมถึงหนิงจื้อและซูอวี่ฉีด้วย

เฉินผิงชะงักขณะมองดูสองคนนั้น แผ่นหลังของพวกเขาเรืองแสงสว่างจ้า เขาคาดไม่ถึงว่านี่เป็นครั้งแรกที่สองคนนั้นขึ้นบันไดสวรรค์เช่นกัน

“คุณเฉิน เราต้องไปแล้ว เราผ่านขั้นแรกได้แล้วและต้องขึ้นขั้นที่สอง”

“หวังว่าจะได้เจอคุณที่ขั้นสอง คุณเฉิน”

หลังจากที่หงเย่าและหลานเย่าพูดจบ ทั้งสองก็กระโดดขึ้นไปบนขั้นบันไดที่สอง จากนั้นก็เดินช้าๆ เข้าไปในประตูมิติแสง

“ผมต้องไปแล้ว” เฉินผิงกล่าวอำลากับทุกคนตรงนั้น

คิ้วของเฉินผิงขมวดในขณะที่เขามองพื้นที่ตรงหน้าเขา

ที่นี่คือดินแดนรกร้างว่างเปล่าที่ทอดยาวสุดสายตา พลังวิญญาณของมิตินี้มีอยู่เบาบาง ให้ความรู้สึกว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิง

ไม่น่าแปลกใจที่มิตินี้อยู่ที่ขั้นแรก ไม่ว่ายอดฝีมือคนไหนก็คงผ่านขั้นนี้ไปได้ไม่ยากเย็น

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงต้องหาทางด้วยตัวเองหากคิดจะผ่านขั้นนี้ไป

เขายังต้องตามหาหลินเข่อติ้งด้วย

เฉินผิงลงมาจากกลางอากาศสู่พื้นดิน เดินไปข้างหน้าบนพื้นก้อนกรวดช้าๆ

หากเดินทางด้วยการเหาะจะต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม พลังวิญญาณในมิตินี้มีน้อยและทรัพยากรก็หายาก จำเป็นต้องใช้ทรัพยากรที่พกมาเองเพื่อฟื้นพลัง ดังนั้นเฉินผิงจึงต้องประหยัดพลังให้ได้มากที่สุด ท้ายที่สุดแล้วทรัพยากรมีค่าอย่างยิ่งระหว่างที่อยู่ที่นี่

เฉินผิงเดินมานานจนไม่รู้ว่านานแค่ไหน จนกระทั่งเมืองแห่งหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้า เมืองนั้นล้อมรอบไปด้วยอาคมป้องกันที่คอยปกป้องความสงบภายในเมือง