หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4839

“พลังแห่งกฎของเซียนทองเหรอ ไม่มีค่าให้พูดถึงด้วยซ้ำ” เฉินผิงพูดอย่างเฉยเมย

หลี่ชุนเฟิงจ้องมองเขาด้วยสายตาตกใจ “เจ้าแค่โอ้อวดใช่ไหม”

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสามดูหมิ่นพลังแห่งกฎของเซียนทอง ถ้าไม่ใช่โอ้อวดแล้วจะให้เรียกว่าอะไร

“หลี่ชุนเฟิง พูดอะไรของเจ้า เจ้าคิดว่านายท่านแค่พูดเล่นหรือ นายท่านไม่จำเป็นต้องรับมือพลังแห่งกฎของเซียนทองด้วยตัวเอง แค่ใช้สัตว์เลี้ยงก็มากพอที่จะทำลายได้แล้ว!” หนานป้าเถียนตอบ

“จริงเหรอ” หลี่ชุนเฟิงขมวดคิ้วเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

เฉินผิงไม่เสียเวลาพิสูจน์ตัวเอง เขาเริ่มทำลายตราจองจำของหลี่ชุนเฟิงทันที

“ฟังนะ เจ้าหนู” จ้าวมารสีชาดเตือน “อสูรกลืนสวรรค์ของข้าจะไม่ปรากฏตัวตามที่เจ้าต้องการทุกครั้ง หากสวรรค์ลงทัณฑ์และอสูรกลืนสวรรค์ไม่ยอมออกมา เจ้าจะจัดการเองได้ไหม”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“นายท่าน” หนานป้าเถียนกล่าว “หลี่ชุนเฟิงไม่เชื่อ ท่านต้องแสดงให้เขาเห็น”

“ข้ายังไม่เชื่อ” หลี่ชุนเฟิงยอมรับ

“งั้นก็จงดู” เฉินผิงกดฝ่ามือลงบนพื้น ตราจองจำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ลวดลายของมันเรืองแสงสีแดงเข้มที่ผสมด้วยเลือดของหลี่ชุนเฟิง

เฉินผิงใช้วิธีเดียวกันกับครั้งก่อน ลบตราจองจำออกจากร่างของหลี่ชุนเฟิงได้สำเร็จ

หลี่ชุนเฟิงรู้สึกได้ถึงกระแสพลังที่หายไปจากภายในตัวเขา เมื่อเข้าไปในจิตสำนึกของตัวเอง ตราจองจำก็หายไปแล้ว

“มันหายไป... มันหายไปแล้วจริงๆ...ข้าเป็นอิสระแล้ว!”

หลี่ชุนเฟิงกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้นยินดีเหมือนเด็กๆ

ทุกคนล้วนมาจากอาณาจักรแดนสรวง เมื่ออาคมฟ้าดินหายไป พวกเขาก็จะได้กลับบ้าน

ยิ่งเฉินผิงคิดเรื่องนั้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากเท่านั้น

แต่ในขณะนั้น พื้นดินสั่นสะเทือน และพลังน่าสะพรึงกลัวก็ลอยลงมาจากท้องฟ้า

“เฉินผิง ระวัง! ทัณฑ์สวรรค์กำลังจะมาแล้ว!” หลี่ชุนเฟิงตะโกน

ทุกคนถอยห่างตามสัญชาตญาณ ไม่มีใครกล้ารับพลังแห่งกฎของเซียนทองตรงๆ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงจึงใช้ร่างเกราะทองคำ สร้างเกราะป้องกันพลังวิญญาณขึ้นรอบตัวเขา เขากำลังภาวนาในใจอย่างบ้าคลั่ง มาสิ อสูรกลืนสวรรค์ จงปรากฏตัว! ออกมาตอนนี้เลย!

แต่ขณะที่เขาร้อนรน อสูรกลืนสวรรค์กลับเงียบ เมื่อพลังแห่งกฎโถมเข้ามาหาเขา เฉินผิงก็กัดฟันแน่นและเตรียมรับมือ