หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4840

ตูม!

พลังแห่งกฎโจมตี แต่ถึงอย่างนั้น อสูรกลืนสวรรค์ก็ยังไม่ปรากฏตัว แรงกระแทกทำให้เกิดการระเบิดรุนแรง ภูเขาพังทลายลงมา ร่างของเฉินผิงหายไป หลุมขนาดใหญ่ลึกเกือบร้อยเมตรก่อตัวขึ้นตรงจุดที่เขาเคยยืนอยู่

“เฉินผิง!” หลินเข่อติ้งร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกและจะพุ่งไปข้างหน้า

แต่หงเย่าและหลานเย่าคว้าแขนและจับเธอไว้ “อย่า!” หงเย่าเตือน “พลังระดับคุณคงไปได้ไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ ก่อนที่จะกลายเป็นเถ้าถ่าน!”

หนานป้าเถียนและหลี่ชุนเฟิงยืนตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ

“เอ่อ...” หลี่ชุนเฟิงเหลือบมองหนานป้าเถียน

“เกิดอะไรขึ้น” หนานป้าเถียนพึมพำด้วยความสับสน

“เจ้าบอกว่าเขาไม่ได้โอ้อวด แล้วมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หลี่ชุนเฟิงถาม

“ข้า-ข้าไม่รู้! บางอย่างผิดปกติ!” หนานป้าเถียนเกาหัว

“เราเข้าไปดูดีไหม” หลี่ชุนเฟิงถาม

“พลังแห่งกฎยังไม่หายไป คิดว่าถ้าเป็นเจ้าจะรอดหรือเปล่า”

“ไม่มีทาง!”

“ข้าก็คงไม่รอดเหมือนกัน...”

“งั้นเรารอก่อน”

ขณะที่พวกเขากำลังเถียงกัน เสียงคำรามก็ดังก้องออกมาจากหลุมคล้ายเสียงมังกร แสงสีทองพุ่งขึ้นไปบนฟ้า จากนั้นระฆังทองคำขนาดใหญ่ก็ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากหลุมลึก ระฆังเรืองรองด้วยแสงเปล่งปลั่ง

มังกรตัวใหญ่พันรอบระฆังอย่างน่าตกตะลึง และใต้ระฆังทองคำนั้น เฉินผิงยืนนิ่งโดยไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด

“นั่นมันของวิเศษอะไรกัน” หนานป้าเถียนอ้าปากค้าง

“ระฆังที่ทนต่อพลังแห่งกฎได้ ไม่ใช่ของวิเศษธรรมดาแน่” หลี่ชุนเฟิงพึมพำ ตาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

ผ่าง!

เสียงระฆังมังกรส่งเสียงหนักแน่น และทันใดนั้น พลังแห่งกฎก็สลายไป เฉินผิงลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล ระฆังหายไปในเวลาเดียวกัน

“ใช่ เคยได้ยินชื่อพวกเขาด้วยเหรอ”

“ใช่ พวกมันเป็นตัวน่ารำคาญแห่งอาณาจักรแดนสรวง ไม่มีใครชอบหน้าพวกมันหรอก”

ตาของเฉินผิงหรี่ลง “คุณเคยสู้กับคนของตำหนักทวยเทพมาก่อนหรือเปล่า”

“ข้าเคยแพ้หนึ่งในเจ้าตำหนักของพวกมัน”

เฉินผิงหายใจสะดุด “คนไหน?”

พลังของหลี่ชุนเฟิงที่ถึงขั้นสูงสุดคงแข็งแกร่งมาก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะแพ้ให้เจ้าตำหนักของตำหนักทวยเทพ

“เจ้าตำหนักลำดับสาม” หลี่ชุนเฟิงกล่าว

“แล้วไป...” เฉินผิงถอนหายใจ

นอกจากเจ้าตำหนักลำดับสามแล้ว ยังมีเจ้าตำหนักลำดับสี่ ห้า หก เจ็ดและแปด ตอนนี้พวกมันจึงไม่น่าจะทำอะไรเขา

ถึงยังไงตำหนักทวยเทพก็คงไม่จู่ๆ ส่งเจ้าตำหนักลำดับสามมาจัดการฉันหรอก