หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4921

“ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่มีอะไรที่ยากเกินไป มีเพียงคนที่อ่อนแอเกินกว่าจะทนไหว ไปเดินเล่นกันเถอะ”

เฉินผิงตบไหล่ซิ่วรุ่ย จากนั้นทั้งสองก็เดินออกไป

ทันทีที่ออกจากโรงเตี๊ยม พวกเขาก็เจอเข้ากับเจ้าเบิ้มและชายตาสีฟ้า

เมื่อเห็นเฉินผิง เจ้าเบิ้มก็ลังเลเล็กน้อยก่อนจะรีบทักทาย “ไม่คิดว่าจะเจอพวกเจ้าที่นี่...”

เฉินผิงพยักหน้าตอบ ตัดสินใจไม่ยุ่งกับเขา ซิ่วรุ่ยที่อยู่ข้างๆ เดินต่อไปตามถนนที่พลุกพล่าน

เจ้าเบิ้มสบตากับชายตาฟ้าอย่างรู้ใจ ก่อนจะแอบตามพวกเขาไปเงียบๆ

ขณะที่กำลังวางแผนเข้าหาเฉินผิงและซิ่วรุ่ย พวกเขาก็ตกใจเมื่อเห็นทหารสวมชุดเกราะสีดำเดินเข้ามาหา

ทหารเหล่านั้นมีมากกว่าสิบคน แต่ละคนแผ่พลังมหาศาล

เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีรุนแรงของพวกเขา เฉินผิงและซิ่วรุ่ยก็หลีกทางในทันใด ไม่กล้าขวางทางพวกเขา หากทหารเหล่านี้คนใดก็ตามลงไปยังอาณาจักรระดับล่าง ก็อาจขึ้นเป็นยอดฝีมือที่เหนือกว่าปรมาจารย์ทั้งปวงได้อย่างง่ายดาย

เจ้าเบิ้มและชายตาฟ้าล้มเลิกแผนทันที พวกเขาคือทหารเมืองซือหนิว ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความแข็งแกร่ง

แค่มองอย่างเดียวก็สัมผัสได้ว่าพวกเขาผ่านศึกมานับไม่ถ้วน และพรากชีวิตมาแล้วมากมาย

“น่ากลัวเป็นบ้า ทหารเหล่านี้ช่างน่าเกรงขาม”

ซิ่วรุ่ยมองด้วยความทึ่งขณะที่ทหารเดินผ่านไป

“นี่แหละอาณาจักรแดนสรวง” เฉินผิงยิ้มน้อยๆ “หากเราขึ้นไปยังชั้นที่สูงกว่าอาณาจักรนี้ แม้แต่คนเฝ้าประตูอาจเป็นเซียนทองก็ได้”

“ก็คงอย่างนั้น ข้าเป็นถึงตำนานในอาณาจักรทุกข์เข็ญ แต่ที่นี่ข้าคงเป็นได้เพียงคนเฝ้าประตู” ซิ่วรุ่ยยอมรับด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

“อย่าท้อแท้ หากค่อยๆ ก้าวไปทีละน้อย เราจะแกร่งยิ่งกว่านี้ได้”

เฉินผิงหันไปหาชายวัยกลางคนที่อยู่ใกล้ๆ แล้วถามว่า “ขอโทษที เวทีนี้เอาไว้ทำอะไร”

ชายคนนั้นหันมามองเฉินผิง “กฎฟ้าดินพาเจ้ามาที่นี่หรือ”

“ใช่แล้ว” เฉินผิงพยักหน้า

ซิ่วรุ่ยมองนักสู้บนเวทีและหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นพวกเขาชกกัน “อย่างกับดูเด็กๆ เล่นต่อยเตะกัน”

ซิ่วรุ่ยหัวเราะแห้งๆ เขาไม่ใช่คนของเผ่าอสูรและไม่ค่อยเข้าใจธรรมเนียมของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม มีอย่างหนึ่งที่เขาแน่ใจ เผ่าอสูรเชิดชูความแข็งแกร่งเหนือสิ่งอื่นใด