ผู้ดูแลหญิงไม่ยอมถอย เมื่อเห็นชายคลั่ง เธอจึงถามเขาทันที “เจ้าเข้ามาได้ยังไง ข้าจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเจ้าเข้าไปในวงกตมาร ตอบข้ามา เจ้าแอบเข้าไปโดยไม่จ่ายค่าผ่านทางใช่ไหม จ่ายมาซะเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะถูกจับ...”
ตอนที่ชายคลั่งเข้าไปในวงกตมาร ผู้ดูแลหญิงยังไม่ได้ทำงานที่นี่ด้วยซ้ำ เธอจึงไม่รู้จักเขา
“เหลวไหล! ข้าเคยจ่ายเงินเข้าวงกตมารตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ข้าไม่เคยต้องเสียเงิน”
เมื่อก่อน ชายคลั่งเข้าวงกตมารโดยไม่ต้องจ่ายแม้เพียงหนึ่งเหรียญเซียน
ซึ่งผู้ดูแลหญิงไม่รู้ เธอจึงเข้าใจผิดคิดว่าชายคลั่งแอบเข้าไป
“เลิกคุยโวได้แล้ว แม้แต่เจ้าเมืองของเรายังต้องจ่ายค่าเข้าวงกตมาร ถ้าเจ้าไม่ยอมจ่าย ข้าก็คงต้องล่วงเกิน”
ผู้ดูแลหญิงกำลังจะลงมือ
ในเวลาเดียวกัน เหล่าทหารยามที่เฝ้าวงกตมารก็แห่เข้ามา คิดว่าพวกเฉินผิงสร้างปัญหา
ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างสองฝ่ายกำลังทวีความรุนแรง หนิวเหมิงก็รีบเข้ามาพร้อมกับคนของเขา
“หยุด! ทุกคน หยุดเดี๋ยวนี้!”
หนิวเหมิงวิ่งเข้ามาพร้อมเอ่ยเสียงดัง
“ท่านเจ้าเมือง พวกนี้แอบเข้ามาโดยไม่จ่าย พวกมันต้องเสียค่าเข้า แต่กลับกล้าสู้กลับ” ผู้ดูแลหญิงบอกหนิวเหมิง
“หลีกไป...”
หนิวเหมิงสะบัดมือผลักผู้ดูแลหญิงออกไป จากนั้นเขาก็หันไปหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านพี่ ท่านออกมาแล้ว ข้าจึงพาคนมาต้อนรับท่าน...”
เฉินผิงมองหนิวเหมิงด้วยสีหน้าสับสน เขาไม่รู้จักหนิวเหมิงเลย ทำไมจู่ๆ ชายคนนี้ถึงเรียกฉันว่าท่านพี่ล่ะ
ไป๋อี้ตกตะลึง ชายที่อยู่ตรงหน้าเราคือเจ้าเมืองซือหนิว ทำไมเขาถึงเรียกเฉินผิงว่าท่านพี่ เขาเข้าใจผิดคิดว่าเฉินผิงเป็นคนอื่นหรือเปล่า
ชายคลั่งมองหนิวเหมิงแล้วพูดว่า “หนิวเหมิง หมายความว่ายังไง คิดจะแย่งท่านพี่ของข้าไปเหรอ”
“ชายคลั่ง แย่งท่านพี่อะไรกันล่ะ ในเมื่อเจ้ายกให้เขาเป็นท่านพี่ได้ ข้าเองก็ทำได้เช่นกัน...”
หลังจากที่หนิวเหมิงพูดจบ เขาก็ส่งยิ้มแป้นให้เฉินผิงแล้วพูดว่า “ท่านพี่ ข้าคือหนิวเหมิง เจ้าเมืองซือหนิว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...